Je eerste album is uitgebracht in 2008, bijna 10 jaar geleden. Hoe ben je begonnen met muziek en wat heeft je ertoe bewogen een solo-artiest te worden?
Ten eerste bedankt dat je de tijd neemt om me te interviewen! Ik begon met muziek als zanger in verschillende bands in de middelbare school. Alhoewel ik wel wat bedenkingen over het live-gedeelte had, was ik wel erg gecharmeerd van het schrijf- en opnameproces. Toen ik het huis verliet om naar de universiteit te gaan kwam ik terecht in een vreemde stad (Ontario, Canada) waar ik geen muzikale vrienden of contacten had, dus begon ik te experimenteren met het zelf schrijven en opnemen van muziek. Aan het begin was dit erg lastig omdat ik nooit geleerd had om een instrument te bespelen en ik had geen ervaring in het opnemen van muziek. Mijn enthousiasme was dan ook aanzienlijk groter dan mijn talent op dat moment. Maar wat op kinderlijke wijze zijn oorsprong vond, groeide snel uit in iets waarbij ik me comfortabel genoeg voelde om het met anderen te delen. Als ik zou moeten gokken, zou ik zeggen dat ik toen over de 100 liedjes heb geschreven, waarvan de meeste absoluut vernederend waren, voordat ik uiteindelijk begon te werken aan The Retributionists. Ik heb mezelf vaak ingefluisterd dat het waarschijnlijk helemaal niet verkeerd was dat ik zo ontgoocheld was door de kwaliteit van mijn eerdere werk, omdat ik waarschijnlijk gestopt zou zijn met muziek maken als iemand me toen had overtuigd hoe slecht mijn werk toen was.

" The Trail's Gone Cold" is een compilatie. Hoe heb je de tracks gekozen?
"The Trail's Gone Cold"  bestaat eigenlijk uit verschillende liedjes van mijn vorige 2 releases, "Signs of Violence" en "We're in Motion Pictures", samen met drie nieuwe liedjes. Samen met mijn nieuwe vrienden bij Brandy Alexander en mijn goede vriend en muzikale compagnon Dave Disher heb ik de liedjes geselecteerd waarvan we dachten dat ze mensen het meeste aan zouden spreken.

Wat zijn je invloeden, muzikaal en niet-muzikaal gezien?
Mijn muzikale invloeden reiken van Leonard Cohen, Scott Walker, Pink Floyd en Nico tot Radiohead, The Mountain Goats en Neutral Milk Hotel. Ik ben ook een echte filmfanaat en enkele van mijn favoriete regisseurs zijn: Ingmar Bergman, Federico Fellini, Andrei Tarkovsky en Werner Herzog. Mijn werk is ook vaak geïnspireerd door literatuur. Mijn favoriete schrijvers zijn onder andere Dostoyevsky en Kafka.

In je teksten mix je sociale thema's (consumentencultuur, beroemdheidscultuur, sociale verantwoordelijkheid en armoede) met persoonlijke beproevingen zoals mentale ziekte en verslaving. Hoe staan deze in verbinding? Denk je dat mentale ziektes en verslavingen sociale problemen zijn? Vind je je muziek (sociaal) politiek op die manier?
Ik denk zeker dat veel voorkomende verkeerde interpretaties en misverstanden over mentale aandoeningen serieuze issues zijn die we als maatschappij moeten benoemen. De culturele en sociale uitsluiting van mensen die mentaal ziek zijn, zetten deze mensen buitenspel, waardoor ze onvermijdelijk het perspectief van een buitenstaander ontwikkelen ten opzichte van een maatschappij waar ze door afgewezen en gemarginaliseerd worden. Om het op een andere manier te zeggen: ze hebben een goede perceptie van de openingen waardoor veel van hen zijn gevallen. Ik zie het grootste deel van mijn werk als filosofische protestmuziek, in tegenstelling tot de uitgesproken politieke muziek die veelal geassocieerd wordt met de verschillende politieke bewegingen in de jaren 60.

In je muziek komt "gekte" op artistieke wijze tot uiting. In tegenstelling tot, laten we zeggen Syd Barret of Roky Erickson, lijk jij in controle wat betreft je kunst en maak je goed gecomponeerde en ge-arrangeerde liedjes. Werkt muziek therapeutisch voor je?
Bedankt voor het compliment! Ik ben van mening dat de ervaringen van mentaal zieken verkeerd worden neergezet door de hedendaagse populaire cultuur. Ik voel me daarom genoodzaakt om mijn ervaringen te delen en mijn perspectief accuraat en goed verwoord over te brengen. Zeker omdat veel mensen die lijden aan mentale ziektes, vooral schizofrenen, grote moeilijkheden ervaren als het gaat om het uiten van zichzelf. Ik denk dat er wel een therapeutische element in zit omdat het schrijfproces me dwingt om mijn eigen situatie onder ogen te zien. Er ontstaat een soort catharsis als iemand eindelijk de moed heeft verzameld om zijn eigen zwakheden en angsten te erkennen, begrijpen en weerstaan.

Je brengt je muziek zelf uit, wat soms erg lastig moet zijn. Denk je er als kundig schrijver van "catchy liedjes" er wel eens over om een simpel radiovriendelijk liedje te schrijven, een popster te worden en achterover te leunen, of is onafhankelijk zijn belangrijk voor je?
Haha, je bent erg aardig maar je overschat mijn competenties, zowel als songwriter als producer. Het kan erg lastig zijn om een publiek te vinden als je zelf je muziek uit brengt. Artistieke controle is belangrijk voor me, maar ik zou mezelf niet koppig onafhankelijk willen noemen. Ik zou zeker geen grotere bekendheid schuwen, zo lang het niet mijn artistieke geloofwaardigheid belemmert.

Je muziek is gebruikt voor de horrorfilm "The Banshee Chapter". Aspecten van horrorfilms komen ook in je teksten en clips naar voren. Wat trekt je aan tot het horrorgenre en kun je wat favoriete films / boeken noemen?
Ik denk eigenlijk dat horror als genre zijn aantrekkingskracht voor mij heeft verloren. De meest recente horrorfilms die ik heb gezien zijn, op een paar uitzonderingen na, voor mij te expliciet en sadistisch. Toch kan ik een hoop classics binnen dit genre wel erg waarderen. Van The Innocents, Night of the Hunter en Don’t Look Now tot Rosemary’s Baby and The Shining. Ik kan ook erg genieten van het lezen van het werk van H.P. Lovecraft. Ik weet niet zeker of ik mijn vinger er wel op kan leggen wat me aantrekt tot dit genre. Ik denk dat de beste voorbeelden van dit genre draaien om het vangen van verontrustende mysteriën. Er zitten ook vaak elementen in van psychologische ontregeling en gekte, waardoor het aanspreekt tot mensen die zich buitengesloten voelen en zich aangetrokken voelen tot donkerdere materie.

Hoe ben je in contact gekomen met Brandy Alexander Recordings?  Is dit je eerste Europese release? Zullen we je in Holland zien optreden?
Als ik het me goed herinner, heeft Thomas van der Vliet van Brandy Alexander Recordings contact met me opgenomen nadat hij mijn muziek had gehoord in “The Banshee Chapter”. “The Trail’s Gone Cold” is mijn eerste Europese release. Ik kijk er erg naar uit! Helaas heb ik geen plannen om live op te treden of op tour te gaan in de nabije toekomst. Dit is om verschillende redenen, waaronder een gebrek aan vraag, financiële middelen en het ontbreken van een band. Daarnaast ben ik nogal op mezelf en ik weet niet hoe ik psychologisch zou reageren ten opzichte van de stress en de spanning die gepaard gaan met touren en live spelen. Ik weet dat dit teleurstellend kan zijn voor fans die live-optredens waarderen en ik verontschuldig me ook richting hen die teleurgesteld zijn in dit besluit. Sowieso bedankt voor het vragen!

 “The Trail’s Gone Cold” staat nu op de Luisterpaal van 3voor12. Het album is beschikbaar vanaf 18 december.