Tim Verhaal doet zijn achternaam eer aan. Hij weet op de eerste EP ‘Grim Songs’ in slechts drie nummers een compleet verhaal te vertellen. Een mooi verhaal over een pijnlijke liefde als je op de titels af mag gaan. Want in ‘Thistle meadows’ laat Tim je dromerig over een met distels bezaaid veld huppelen en in ‘Carnivore’ beschrijft hij hoe verslindend deze liefde is. Dit tweede nummer is trouwens wel de beste track van de EP. Vooral zijn kwetsbare stem met het mooie pianospel vormen een mooie combinatie. Het is bijzonder hoe het de artiest lukt om zoveel van zijn kwaliteiten te laten horen in zo weinig liedjes. In de afsluiter laat hij namelijk zijn liefde voor elektronische muziek ook nog eens duidelijk klinken. ‘My best nightmare’ is een opzwepend nummer dat bij het verhaal past, maar toch ook een beetje de vreemde eend in de bijt is vanwege het hoge ‘pingel-gehalte’. En laat dat nu precies zijn wat Tim Verhaal met zijn muziek tot stand wil brengen, een staat van krankzinnigheid of het compleet tegenovergestelde.
Dubbele plaatrecensie Tim Verhaal - ‘Grim Songs’ en ‘Long Intervals’
Krankzinnigheid of juist het compleet tegenovergestelde?
Singer-songwriter Tim Verhaal heeft in 2014 alweer twee EP’s uitgebracht. Begin 2014 bracht hij ‘Grim Songs’ uit met daarop drie eigen tracks, en in de herfstdagen van dit jaar is de dubbel zo lange ‘Long Intervals’. En dat is niet onopgemerkt gebleven, want het heeft hem zelfs een finaleplek opgeleverd voor de Sena Grote Prijs van Rotterdam. In de totaal negen nummers die Tim zelf op deze albums heeft geschreven, gespeeld en geproduceerd legt hij zijn gevoelens op tafel.
De nieuwste plaat ‘Long Intervals’ van de Schiedammer is twee keer zo gevuld als zijn eerste. Dit album is door de artiest zelf aangekondigd als een duistere verzameling van liedjes waarin hij zich heeft laten inspireren door schrijver en dichter Edgar Allen Poe. De eerste track ‘Never stop’ is trouwens een prima popliedje met een licht 80’s geluid. Dat komt vooral door de prettige stem van Tim die zowel vol laag als kwetsbaar hoog kan klinken. In combinatie met een refreintje dat lekker in je hoofd blijft zitten is dit een heel toegankelijk nummer. Hetzelfde geldt voor ‘Spotlight’ dat ook een refrein heeft dat je na het luisteren nog een tijdje blijft achtervolgen. Op het magische ‘Magic’ laat Tim zijn goede pianospel horen. En een beetje vreemd maar wel lekker is daarin de sample van een stukje vioolspel (of is het een zingende zaag?). De laatste track van het album voegt echter niet veel toe. Het volledig instrumentale ‘Tim!’ doet eerder afbreuk aan de sfeer die hij in de voorgaande vijf nummers heeft neergezet.
Tim Verhaal laat op zowel ‘Grim Songs’ als op ‘Long Intervals’ horen wat hij in huis heeft. Hij beschikt over een prachtige breekbare stem en de kwaliteiten om daarmee popliedjes als wat minder toegankelijke nummers te laten horen. De sound van Tim komt het best tot zijn recht in combinatie met piano en vergezeld van (door hem zelf ingezongen) koortjes. Het elektronische gedeelte mag best wat minder. Als hij in dit tempo albums blijft uitbrengen en vooral ook in dit tempo zijn sound blijft ontwikkelen gaan we in de toekomst de naam ‘Tim Verhaal’ nog vaak horen.