Finale Sena Grote Prijs van Rotterdam groot succes

Havenstad barst uit zijn voegen van het talent

Martin de Kruijter | Foto's: Wouter Stam en Cindy de Bruijn ,

Het is zaterdag 15 november 17.00 uur ‘s middags wanneer wij LantarenVenster binnenwandelen ter gelegenheid van de finale van de Sena Grote Prijs van Rotterdam. Buiten regent het pijpenstelen, binnen is het al gemoedelijk gezellig aan het worden en de toko op de Kop van Zuid begint al enigszins te bruisen. De stagehands van de Popunie rennen van hot naar her op zoek naar een set spoorloos verdwenen draaitafels, en wij hebben honger.

Alvorens er burrito’s en varkenshazen kunnen worden verorberd in het restaurant van LantarenVenster moeten er uiteraard eerst verschillende belangrijke handjes worden geschud waarbij ook de nodige complimenten worden uitgedeeld. Projectleider Noortje Dik van de Popunie heeft het, zoals we inmiddels gewend zijn van haar, weer prima voor elkaar vandaag. Zelfs de stress die zou kunnen toeslaan vanwege het misplaatsen van een set ‘s middags bij LantarenVenster afgeleverde langspeelplatenronddraaiers lijkt geen vat te krijgen op Noortje en haar team. Het belang om de apparaten in kwestie boven water te krijgen is overigens wel groot. In de foyer vindt namelijk vanaf 18.30 uur een heuse battle plaats tussen een tiental finalisten in de categorie Electronics, en de draaitafels zijn hierbij essentieel vanwege het USB-poortje dat ze bezitten.  

Aan een grote tafel in de ontvangstruimte zitten de tien finale-kandidaten, allen uitgerust met state of the art laptops en mengpanelen, gebroederlijk naast elkaar hun productieskills ten uitvoer te brengen. Ze hebben zonder uitzondering allemaal enorme headphones op hun harses en zijn diep verzonken in hun digitale wonderwereld. Een uur de tijd hebben ze, om een creatie voort te brengen om de vakkundige jury te overtuigen. Of dat nu wel of niet lukt, feedback krijgen ze sowieso. Aan het eind van de avond heeft Fes Doti Fresh de hoogste trede op het podium bereikt en kan John Threshold eveneens terug kijken op een geslaagde avond met zijn tweede plaats én de publieksprijs. Het is misschien niet zo fotogeniek of spannend om naar te kijken, maar al met al is het een mooie manier om ook het elektronische genre de aandacht te geven die het verdient.  

Verderop in de grote zaal zijn de soundchecks voor de eerste acts inmiddels achter de rug. Twee podiums zijn er uit de grond gestampt, in tegenstelling tot de editie 2013 waar de podia in verschillende zalen stonden. “Het voorkomt een hoop heen en weer geloop, maakt het toch drukker en gezelliger in de grote zaal”, aldus Job den Dulk van de Popunie die vandaag de rol van podiumknecht numero uno vervult. Podium 1 is een flinkerd, compleet met een gigantisch multimediascherm erachter. Stage two, aan de overkant, is wat kleiner en heeft door de installatie van de mensen van het geluid ook wat minder ruimte voor publiek. Het is een leuke opzet zo, lekker efficiënt ook, want er hoeft hierdoor geen enkel optreden te worden gemist. 

Ondanks de geregelde onderbrekingen om vloeistof te halen, vloeistof af te voeren en de mensen backstage lastig te vallen, blijkt dik acht uur lang op de poten staan om geen enkel optreden te missen nog best een opgave. In totaal zijn er namelijk, naast de tien Electronics-finalisten, nog vijftien acts te bewonderen vanavond. Verdeeld over de categoriën Bands, Singer-Songwriter en Urban krijgen iedereen twintig minuten de tijd om een vakjury te overtuigen van hun capaciteiten en om daarnaast het publiek te overtuigen dat zij de populariteitsprijs verdienen. Die laatste erkenning lijkt vooraf al een lock te zijn voor zowel De Skaggerz (categorie Bands) en Book Of Eli (categorie Singer-Songwriters). Dat de mega-sympathieke feestknakkers een flinke eigen following hebben zal niemand verbazen, maar het gevolg van ‘Eli’ is bijkans van bijbelse proporties, cult-achtig zelfs. “What’s in a name”, denken we dan maar. 

Wanneer presentator Gianni Noten om iets na half zeven dan eindelijk het startsein geeft, is het de edele taak aan Golden Caves om de avond te starten. En ze doen dat vol overtuiging en weer een stuk beter dan enige weken terug tijdens de halve finale in WORM. Dat ook de jury dit is opgevallen blijkt aan het einde van de avond, wanneer de band de trofee voor een mooie tweede plaats in de lucht mag steken.
Zonder het publiek enige adempauze te gunnen begint aan de overzijde CATA al aan haar set. Gekleed in een rood hansopje weet de kleine dame met het grote haar het publiek al rap voor zich te winnen met haar fraaie stem en dito muziek. Enigszins jammer is dat er een flink uit de kluiten gewassen fotografe het nodig vond om precies tijdens de rustige, bijna stille momenten van het optreden tegen uw verslaggever te gaan praten. Nou ja praten, het geproduceerde geluid deed eerder denken aan een schaap met een misthoorn in zijn achterste die als een doedelzak werd gebruikt.  

In de zaal is het een who’s who van de Rotterdamse muziekscene. Beleidsbepalers, opiniemakers, journalisten, muziekdocenten en uiteraard een hele berg artiesten. Het is daarbij leuk om te zien dat iedereen elkaar lijkt te kennen, er worden meer hugs uitgedeeld dan tijdens een bijeenkomst van de anonieme alcoholisten. Achter de schermen is het eveneens een drukte van belang, vooral in het commandocentrum van de Popunie alwaar Tom van der Vat en Martin Scheijgrond zich te pletter tweeten, facebooken en stemmen tellen voor de publiekprijs. Mobieltjes hangen bijna permanent aan de oplaadstekker, gebroederlijk naast de accu van de brandweerwagen van de Skaggerz die het exáct voor de deur van LantarenVenster begaf. Boven in de artist area, vergadert de jury, krijgt de meest blanke Indo van Nederland uitleg over ‘urban’ begroetingswijzen en wordt er gezongen in de kleedkamers. Kortom, het is gezellig. 

Op het podium gaat het ondertussen onverminderd voort. Als een sneltrein dendert de Sena Grote Prijs van Rotterdam voorbij. Act na act, waarvan het overgrote deel ook heel veel indruk maakt. Je kunsten te laten zien is één, maar binnen een liedje of vier het publiek voor je winnen, dat is hele andere koek. De uiteindelijke winnaars De Skaggerz (Bands), Charl Delemarre (Singer-Songwriter) en Kimpéman Caza (Urban) zijn echter het schoolvoorbeeld van hoe het moet. Delemarre die een zaal stil krijgt met zijn intense teksten en performance. Caza die zonder problemen alle aanwezigen laat springen zoals we voor het laatst deden toen de Canadezen de landsgrenzen overkwamen in mei 1945. En De Skaggerz die hun hondstrouwe Hobbit-like fanbase opnieuw de denkbeeldige wedstrijd van hun leven doet voetballen.  

Eervolle vermeldingen gaan verder nog naar Innovated Souls dat de tweede plaats in de categorie Urban bemachtigt en Shot In The Zoo, dat de publieksprijs in diezelfde categorie krijgt toebedeeld, en Tim Verhaal die runner-up werd bij de Singer-Songwriters.

De kwaliteit van de artiesten en optredens is zonder uitzondering hoog tot zeer hoog. Dat het in Rotterdam barst van het talent is maar weer eens dubbel en dwars duidelijk gemaakt door de Sena Grote Prijs.