Zieltjes winnen, het is iets waar iedere startende muzikant mee te maken krijgt, ook The Pendulum’s Motion. Gelukkig heeft de band de beschikking over de beste netwerker van de regio Rijnmond in de vorm van hun ultra-sympathieke frontman Sean Pithie. De van oorsprong Belgische zanger/gitarist studeert aan Codarts Pop Academy in Rotterdam en heeft daar vanuit een netwerk opgebouwd van jewelste. Er lijkt werkelijk geen plek te zijn, live of digitaal, waar Sean geen vrienden heeft. “Ideaal!” zeggen zijn bandmates Joren Sterk (gitaar), Sander de Wit (bas) en Dirk van Cleef (drums) in koor. “We willen er volledig voor gaan, zetten alles opzij om te slagen als band en dan is het natuurlijk superhandig wanneer mensen ons steunen en het beste wensen.”
EP-presentatie The Pendulum’s Motion is een groot succes
Band legt eerste steen voor aanstaande live-reputatie
Op donderdag 27 november presenteerde The Pendulum’s Motion zijn debuut-EP in Social Underground Rotterdam, het best bewaarde geheim van de stad. Het is altijd een beetje spannend of een beginnende band voldoende publiek weet te trekken, maar het was de mannen van TPM ondanks het ongure rotweer langs de Maas toch prima gelukt.
Historisch gezien bestaat een groot deel van het publiek dat op een EP-presentatie afkomt uit vrienden en bekenden. Ook in het geval van The Pendulum’s Motion is dat niet anders, want van de circa honderd aanwezigen kennen, voorzichtig geschat, alle honderd mensen elkaar al voordat ze de zaal onder de Boompjeskade in Rotterdam binnen wandelen. Social Underground Rotterdam is de voortzetting van het complex dat vroeger bekend stond als Waterfront. Ontdaan van alle oude en vieze meuk blijkt er enigszins onder de radar een prima podium te zijn ontstaan, een uitstekende plek voor TPM om het volledig onafhankelijk geproduceerde en uitgebrachte debuut “Lived And Begun” aan de buitenwereld te presenteren.
Luisterend naar de EP valt op dat de mannen stuk voor stuk uitstekende muzikanten zijn en in Pithie een songschrijver hebben die weet wat een ‘hook’ is. Qua productie valt er echter nog wel het e.e.a. te verbeteren, hetgeen de band direct beaamt: “We hebben de nummers in een week tijd bij de ouders van Dirk op zolder opgenomen, en natuurlijk klinkt het dus nog niet precies zoals we zouden willen.” Zoals bij bijna iedere beginnende band is budget uiteraard een issue. “We hebben alles uit eigen zak betaald. Het artwork, de mixing en mastering, de cd’s zelf. Op een gegeven moment is het op natuurlijk. Gelukkig beschouwen we ons zelf als een echte live band, dan zie je pas echt waar we toe in staat zijn.”
Klokslag 21.00 uur begint het Brabantse Shiverburn aan hun set als opener, en wat een leuke groep is dit zeg! Uiterlijk gezien lijkt het nog een beetje teveel op een schoolbandje, iets onderscheidends zou wel aardig zijn, maar technisch gezien is er weinig mis met het vijftal. Alle leden beheersen hun instrumenten werkelijk tot in de puntjes en met name de ritmesectie bestaand uit Gerrit Meulendijks en Luigi Nabuurs maakt flinke indruk. Retestrak! Muzikaal heeft het wat weg van de heavy variant van Paramore en gelukkig niet van die oersaaie Nikkelbek-drek waar ze volgens Facebook ook door beïnvloed zijn. Een goede start van de avond.
Rond de klok van half tien ‘s avonds is het dan zover. De mannen van The Pendulum’s Motion betreden het podium. Onder aanvoering van hun onwaarschijnlijke frontman knalt de groep er meteen flink op, en vanaf de start is het duidelijk dat ze niet hebben gelogen: dit is duidelijk een band die je live moet aanschouwen om een goed oordeel te kunnen vellen over ze. Waar het op de EP inderdaad geregeld klinkt alsof ze ergens op een zolder staan te spelen, is TPM live een heel ander beestje. De gitaren raggen, de bas pompt en de drums knallen. Ergens in het midden slingert de zanger de ene memorabele melodie na de andere de zaal in, en getuige het enthousiasme van het publiek, met succes.
De band duwt er een set van 45 minuten uit waarbij alleen de pauze voor de toegift voor een korte onderbreking zorgt. De serieusheid straalt er van af en The Pendulum’s Motion bewijst hiermee dubbel en dwars de eigen stelling: “We gaan er vol voor en doen niet aan half werk!”