De Skaggerz is een groep jonge honden die doen wat ze het tofste vinden: muziek maken en vooral live spelen. Sinds jaar en dag doen ze dat al, staat op hun eigen website. En dat klopt, want ondanks hun jonge leeftijd en jeugdige uitstraling (“Dirk is de ouwe lul (26!) van de band”) spelen ze eigenlijk echt al hun ‘hele’ leven. Op de vraag naar hun inspiratiebronnen, om er maar een ‘band-interview-cliché’ in te gooien, antwoorden ze onder andere met Doe Maar en De Hardheid, een Nederlandse ska-formatie. En laat dat nu net de band zijn van de vader van gitarist Tommy. Vandaar ook die interesse voor dit genre. Maar het is niet de enige reden dat de mannen ska-reggae laten horen. “We houden er van om iedereen te laten zweten van het dansen”, zegt Tommy. “De energie die je krijgt van het spelen en het beeld van mensen die volledig uit hun dak gaan is gewoon geweldig!”
Een interview aan tafel bij De Skaggerz
“Ik mis ze wel, als we niet optreden!”
Op een klein stationnetje, in een briljant anti-kraak pand dat dienst doet als oefenruimte, inspiratiehok, rook/blowhol, vinyltempel en soms als rustplek van één van de leden van de band zaten vier van de zes muzikanten van De Skaggerz, in een periode van relatieve rust. “Even twee weken geen optredens en dus tijd voor andere dingen” volgens Tommy, de gitarist. Er is dus tijd om geïnterviewd te worden en de formatie eens wat beter te leren kennen. Na het behalen van de dubbelslag bij de Sena Grote Prijs van Rotterdam (zowel de juryprijs als de publieksprijs werden in de wacht gesleept) is daar immers alle reden toe.
Voor De Skaggerz is de hele entourage en het zijn van een band net zo belangrijk als de muziek zelf, alsof het een totaalpakket is. “Het is een feest om met onze bandbus, een oude brandweerwagen, op pad te zijn met elkaar”, zegt zanger Dirk. “Echt alles past erin, soms ook nét iets te veel mensen!” Dit is ook een verklaring van de bandnaam. “De Skaggerz is ook de mensen er omheen”, aldus Dirk. “En daar doen we het voor, voor de mensen die ons hard diggen”, beaamt Tommy.
Naast spelen tot het gaatje moet er natuurlijk ook nieuw materiaal komen. Dirk is degene die de meeste teksten schrijft. “De teksten gaan meestal wel ergens over. Over het leven, maar soms zijn de teksten ook maatschappijkritisch.” Hier reageert bassist Yannick lachend op: “Een aflevering van South Park kan ook voor inspiratie zorgen hoor, de tekst komt echt niet als een soort epiphany binnen bij Dirk!”
Inmiddels staan de halve liters Export bier op tafel en wordt er druk gedraaid aan shaggies met of zonder pretinhoud. Het maakt het gesprek er niet vervelender op. Integendeel, deze gasten vertellen maar wat graag over hun passie voor muziek en het leven als artiest. “Het is voor ons een kunst om met weinig veel plezier te maken”, antwoord Dirk op de vraag naar de dingen die ze naast De Skaggerz doen. Dat is trouwens nogal verschillend: van liftschachtenschoonmaker tot student, maar alles om zoveel mogelijk tijd te hebben voor de muziek.
Tijdens het interview staat er continu muziek aan. Niet alleen harde ska, we worden echt alle kanten op geslingerd en alles wordt vanaf vinyl gedraaid. “Ik kan soms ruiken waar een plaat heeft gestaan, de kelder, de zolder of in een lekker doorgerookt huis”, vertelt Tommy over zijn liefde voor vinyl. Hij heeft een serieuze verzameling opgebouwd, die hij maar wat graag laat horen. Van Rage Against the Machine via een obscure funkplaat langs de good old Doors tot de old time klassieker ‘Non, je ne regrette rien’ van Edith Piaf! En gaaf om te zien dat deze brede liefde voor muziek door alle Skaggerz wordt gedeeld, helemaal als Lars, de man van het koper, even in zijn eigen wereld lijkt te raken en de tekst samen met Edith Piaf meezingt. Zachtjes, maar hard genoeg voor de oplettende interviewer.
De band is voorlopig druk bezig met spelen van shows, na twee weken van rust en bezinning gaan ze hun muzikale topjaar 2014 feestend en spelend afsluiten. En daar hebben ze zin in. “Ik mis ze wel, als we niet spelen!”, zegt Tommy. In 2015 staan ook al wat grote optredens gepland, één daarvan samen met hun grootste inspiratiebron De Hardheid (20 maart 2015 in de Kroepoekfabriek) en natuurlijk het bevrijdingsfestival in Rotterdam op 5 mei. En ze willen graag met hun bus naar nog veel meer festivals. “Onze muziek zorgt ervoor dat een optreden in een zweetsessie verandert, en er is niets toffers dan daar voor te zorgen!”