De eerste beproeving is als The Ex met een DJ-set in het Grounds Café de avond opent. Hoewel bij het brede publiek bekend als punkband, heeft de formatie zich gedurende vijfendertig jaar laten inspireren door de meest uiteenlopende muziek, waaronder Ethiopische. Het klinkt is punk vermengd met zowel elektronische als traditioneel Afrikaanse muziek, die vanavond door twee leden achter de draaitafel wordt gesampled. Het resultaat is enorm dansbaar en het maakt de ongetrainde luisteraar nieuwsgierig naar hoe de originele volksmuziek nu eigenlijk klinkt. Het is dit verfrissende geluid dat de binnendruppelende mensen het Grounds Café in trekt en ervoor zorgt dat The Ex een goede opwarmer is voor de avond.
Alles Los in Grounds: hard rock, punk, blues en Ethiopische folkmuziek gaan probleemloos samen
Met Birth of Joy, Heymoonshaker, Zea, Afework Nigussie en The Ex (DJ-set)
Grounds schudde op zijn grondvesten, want de kracht van brute agressie kwam vrij samen met de mistroostigheid van beatbox en blues, maar het was de Ethiopische kwinkslag die de genadeklap gaf. Zaterdagavond 13 december stonden respectievelijk The Ex, Heymoonshaker, Zea, Birth of Joy en Afework Nigussie op de planken, een line-up die alleen bij elkaar te programmeren was omdat die avond het 'Alles Los Festival' was. Zouden de statafeltjes met kaarsjes in de grote zaal van Grounds het wel overleven?
Ondertussen is het Engelse beatbox-blues duo Heymoonshaker in de grote zaal het podium op gestapt omThe Ex naadloos op te volgen. Het duo combineert de blues met de urban sound van beatboxen, wat het ploegende ritme op een verfrissende manier versterkt. Als ze beginnen te spelen wordt duidelijk dat er een chemie tussen de twee is die de enigszins lege zaal meevoert in de wanhoop van de blues. De zachte stem van Andy Balcon krijgt extra lading als hij uit alle macht over de gitaarriffs zingt en de zang verwordt tot een schreeuw. Dave Crow begeleidt hem vol overgave met zijn beatboxing die soms zelfs hevige dubstep bevat wat helaas soms afdoet aan de dynamiek, omdat de artiesten afzonderlijk zelden op de achtergrond staan. Het lijkt een continue krachtmeting tussen de twee. Het optreden geeft af en toe plaatsvervangende vermoeidheid in de kaakspieren, maar door de krachtige kenmerkende nummers en een perfecte interactie met het publiek laat Heymoonshaker een bijzondere chemie zien die maar moeilijk op plaat te vangen is.
Na Heymoonshaker roept Arnold 'Zea' de Boer de dralende mensen in de hoofdzaal op om naar het Grounds Café te komen. Zea is bijna een kunstvorm. Terwijl uit een miniversterker noise wordt getoverd, vraagt hij emotioneel of we bang zijn voor computers om vervolgens een melodieuze blazerssectie en drumloops te produceren met een samplemachine waaruit (en dit kan geen toeval zijn) Ethiopische klanken komen. Ook de gitaar kan hij daarnaast nog hanteren. Hoewel hij weinig moeite doet om het publiek in zijn muziek te betrekken, is de bijzondere combinatie van geluiden aanstekelijk. Het wonderlijke optreden van Zea vormt daarom een goede afwisseling tussen het gitaargeweld.
De psychedelische rockband Birth of Joy die met drum, orgel, gitaar en zang flinke trips kan veroorzaken staat klaar als Zea de laatste noten heeft gespeeld. De rockers beginnen met stevige nummers zonder daarbij veel van hun kwaliteiten te onthullen en pas later in het concert blijkt hoe goed de band live op elkaar is ingespeeld. De trage, lang uitgesponnen nummers, soms met unisono zang en gitaar (bijvoorbeeld in ‘Devil’s paradise’) worden goed afgewisseld met snelle nummers als ‘Rock & roll show’. Drummer Bob Hogenelst weet enorm creatief bij te dragen met zijn snelle, vluchtige ritmes en weet zo de lange jams boeiend te houden. Birth of Joy maakt maar weinig contact met het publiek en komt in de niet al te volle zaal daarom wat onpersoonlijk over. Het zijn serieuze muzikanten, met serieuze muziek. Bovendien moet het voor de zanger geen gemakkelijke opgave zijn om met een gebroken been te moeten blijven zitten bij de meest energieke solo's en jams. Het trio laat desondanks een grote indruk achter met een gepassioneerd optreden en het is duidelijk dat de band zich probleemloos kan meten met de internationale muziekwereld.
De avond eindigt zoals deze begon, met The Ex als DJ set, de artiesten die de Ethiopische muziek al hebben omarmd en opgenomen. Het ‘Alles Los’ label weet vanavond als de deeltjesversneller culturen te laten botsen en er iets nieuws van te maken onder het gejuich van het publiek. We gaan naar huis met het gevoel dat de wereld rauw, vrolijk, zwaarmoedig, sexy, droevig en dansbaar is.