Duncan Idaho presenteert Rotown Riddles

Nieuw album bevat live genoeg muzikale ontdekkingen

Lodewijk Hoebens | Foto's: Marcel van Leeuwen ,

Twee jaar geleden stond Duncan Idaho dankzij 3FM als support act van San Cisco in Rotown. Op donderdag 25 september stelde de band het derde album 'Riddles' voor in dezelfde zaal, dit keer op eigen kracht dankzij crowdfunding. Het geeft de groei van de band goed weer en de Rotterdamse popzaal was dan ook aardig gevuld voor de albumrelease. Met name familie, vrienden en collega's van de bandleden hadden hun weg gevonden richting Rotown.

Beginnen doet de Rotterdamse formatie met de titeltrack en eerste single van het nieuwe album 'Riddles', misschien wel het meest radiovriendelijke nummer van de plaat. Lekker in het gehoor liggend weet de band een relaxte toon neer te zetten vol samenzang, bas- en gitaarrifjes met naar het einde toe een elektronica oplossing. 'Riddles' vat de plaat trouwens goed samen. De songs zitten vol science fiction met filosofische en astronomische inhoud. Niet zo gek, wetende dat de band zich heeft vernoemd naar een personage uit de boekenserie 'Dune'. Titels als 'Syzygy' en 'Kintsukoroi' klinken nogal vreemd en bezitten iets onheilspellends, maar uiteindelijk valt er meestal een bepaalde vrolijkheid te bespeuren. ''Follow, follow the silverline'', wordt er gezamenlijk gezongen tijdens 'Syzygy'.

Qua sound weten de vijf bandleden elkaar op boeiende wijze te stimuleren. De zang van Ivo Alblas, regelmatig in fijne harmonie met toetsenist Hanna Tollenaar, realiseert zich knap rondom de verschillende tempowisselingen. De gebroeders van Zoest bespelen de snaren. Jan is vooraan te vinden, diep gefocust als in een trance, terwijl Jip van achteruit vooral in de grooves van zijn bas hangt. Drummer Thomas Stokman doet driftig mee en weet het ritme prima te sturen.

Ruimte om te jammen is er zeker, hoogtepunt op dat vlak heet 'Disco rain' en disco is het, wanneer de Red Hot Chili Peppers hun dansschoenen zouden aantrekken. Toch hebben we hier te maken met Duncan Idaho en tijdens het jammen neemt elk lid even de tijd om zich muzikaal voor te stellen. Drums en bas zorgen voor een funky fundering terwijl op de achtergrond allerlei bliepjes klinken en Jan naast Nile Rodgers akkoordjes even een stevige gitaarsolo loslaat op de dansvloer. Jip neemt tijdelijk de rol over van voorbeeld Flea en mengt zich tussen de twee gitaristen. Het publiek swingt wel, maar de familie, vrienden en collega's staan vooral met bewondering te kijken naar een hechte band die hard heeft gewerkt om deze avond voor elkaar te krijgen. Op het podium zijn er best wel wat zenuwen te bespeuren, maar alles lijkt gestroomlijnd te lopen en na verloop van tijd komt de band losser en losser.
 

'The Vibe' daar draait het om, ook in het gelijknamige nummer met echoënde zanglijnen en oppeppend pianospel van Hanna. ''The vibe escaping my lips, the vibe is shaking my hips'', zingt ze dansend. Gitaar en drums zoeken elkaar vervolgens op met een opwindend slot als resultaat. Tijdens 'Superfluous' gaan gitaar en drum zij aan zij en wordt het tempo opgevoerd door woest orgelspel. 'Banks of reason', afsluiter van de reguliere set, moet ergens liggen in New York waar het muzikaal vertoeft tussen werk van Vampire Weekend en The Strokes. Passende vergelijkingen die eveneens opgaan met de drie bekendste songs van vorige plaat ‘Event Horizon‘ die Duncan Idaho als extraatje ten gehore brengt. ‘A life for every sleeper‘ bevat zowel rake bas- , keyboard- en gitaarriedels die knap kruiselings in elkaar overvloeien. ‘Vulture of July‘ is een ballad waar de samenzang tussen Ivo en Hanna andermaal centraal staat terwijl het korte maar krachtige ‘IO‘ ons met een vlot gangetje brengt bij de laatste song van de avond.

"Why are you still in my head?'', vraagt Ivo zich af bij afsluiter ‘Sickly notions‘ van de nieuwe plaat. Het moge duidelijk zijn dat na een uurtje, muzikaal gezien, daar wel een antwoord op te geven is. Het sterke samenspel van Duncan Idaho, vol gevarieerde inbreng blijft in je hoofd zitten. Rotown staat vanavond misschien niet te swingen, maar de muziek wordt zeker gewaardeerd en aandachtig beluisterd. Het album zal ongetwijfeld bij meer mensen tussen de oren gaan zitten. Daarnaast is het een kwestie van meer optredens om het nieuwe materiaal live nog meer te verfijnen.