Pokey LaFarge doet Rotown dampen en swingen

Met Pokey LaFarge terug naar het oude Amerika van de ragtime swing, blues en jazz

Ramon Keyzer | Foto's: Peter van Grevengoed ,

Met Pokey LaFarge neem je een enorme stap terug in de tijd. Dagen waarin er altijd wel een strak gekleed jazzy en bluesy bandje speelde op de rivierboot over de Mississippi om de chique elite te behagen. Terug naar lang vervlogen dagen van vroege jazz, americana, ragtime swing en country blues. Pokey LaFarge is een zeer graag geziene gast in Nederland en specifiek ook Rotterdam. Een dag eerder speelde hij al bij Schorem in hun Barbershop. Vanavond met voltallige band in een al maandenlang uitverkocht Rotown. En 3voor12 zuid-holland was daar natuurlijk bij.

Voordat Pokey LaFarge het podium betreedt is het aan Luke Winslow-King om het publiek op te warmen. Aan zijn zijde Esther Rose op tweede stem en hoefijzer. Inderdaad, de percussie wordt tijdens enkele nummers door Esther Rose verzorgd door ritmisch op een hoefijzer te slaan. Haar wat schelle stemgeluid is een fijne aanvulling op het lage stemgeluid en gitaarspel van Luke. Samen spelen zij hele oude blues, traditionele jazz met invloeden van folk en rock ’n roll. Eind september komt er een nieuw album uit getiteld ‘Everlasting Arms’ en misschien zien we hem dan wel terug voor een headlining optreden. Muzikaal, maar ook qua performance is Luke Winslow-King een perfecte opwarmer voor Pokey en zijn band. En ze nemen hun rol heel letterlijk. Na een nummer waarin ze het publiek goed laten meezingen spreekt Luke; “Well, we’ve got your voices warmed up for Pokey boy, now let’s see those bodies move!”. En gedanst wordt er. Na een klein half uur is het publiek absoluut opgewarmd voor Pokey LaFarge en verlaten Luke en Esther het podium.

Pokey laat dan ook niet lang op zich wachten. Haartjes in het vet, strak naar achteren gekamd met een haarscherpe scheiding opzij, jasje, dasje, broek in de plooi, daar is Pokey LaFarge met zijn band. De baarden met cowboyhoed aan weerszijde van hem, achterin de blazerssectie en bassist met enorme bakkebaarden. Een prachtig plaatje. Het feestje is ook meteen los. Met flinke solo’s op gitaar, mondharmonica, saxofoon, trompet, viool of clarinet waarin de betreffende muzikant er een ware show van maakt en volledig opgaat in zijn of haar instrument. Pokey zelf als stralend middelpunt doet er niet voor onder en laat zien een entertainer pur sang te zijn. Het enthousiasme en spelplezier straalt van alle zeven af en slaat direct over op het publiek. Er wordt gedanst, gesprongen en (soms iets te vaak en te hard) meegezongen. Als Pokey dan ook nog het publiek in springt en daar zijn gitaarsolo te horen brengt is Rotown te klein. En te warm. Bizar warm. Na een klein half uur gaat dan ook Pokey’s inmiddels doorweekte jasje uit. Na nog een klein half uur moet ook zijn overhemd eraan geloven.

“Deze is voor jullie kakkerlakken” zegt Pokey dan ineens. Scheld hij ons nou uit? Nee, zeker niet. “Dat is hoe de mensen uit Amsterdam jullie noemen toch? Nou ik hou van Nederland, van alle plekken in Nederland en nu vooral van Rotterdam want daar speel ik nu”. Het is bijna continu een feestje vanavond, alleen bij de wat tragere nummers zakt de set wel direct in. Zoals bij de cover van Hank Williams, maar dat zijn zeldzame uitzonderingen en gelukkig duurt dat nooit lang. ‘Roverboat Shuffle’ wordt opgedragen voor zijn vrienden van Barbershop Schorem, en daar zijn er aardig wat van aanwezig voorin het publiek.

Na ruim een uur is het podium heel even helemaal leeg. Pokey komt solo terug en speelt heel mooi het nummer “Josephine”. Maar Pokey is onafscheidelijk van zijn band en maakt op een indrukwekkende manier een einde aan dit optreden. Als ware dirigent dirigeert hij elk van zijn bandleden afzonderlijk tot een solo en stelt ze één voor één voor. Prachtig einde van een prachtig optreden waarbij je je in het Amerika van even halverwege de vorige eeuw waande, of misschien nog wel iets verder terug.