Lisa groeide op in Brabant. Ze stond eigenlijk nooit stil bij een carrière als artiest. Dierenarts of advocaat, dat leken haren wel leuke beroepen. De zangdocent op het gymnasium zag echter wat unieks in Lisa. Zij stimuleerde haar om auditie te gaan doen op Codarts. Lisa blikt terug op die tijd: “de zangdocent zag veel diepgang in mij en ik vond het op een gegeven moment niet leuk meer om alleen maar liedjes na te zingen. Ook zag ik mijn moeder huilen als ik zong en dat deed ook heel veel met mij. Ik wilde meer mensen raken en betrekken bij mijn muziek. Dus toen dacht ik; latijn en wiskunde studeren is leuk maar muziek maken past veel beter bij mij. Gelukkig steunden mijn ouders mij meteen”.
Lisa komt uit een muzikaal gezin; haar vader speelt in een carnavalsband in Brabant. Haar moeder is saxofonist en zingt. Zij gebruikt muziek om mensen te helpen door hulpmeditatie te geven met oosterse instrumenten. In huize de Bruijn werd veel classic rock gedraaid, bands als Uriah Heep en Pink Foyd. “Van die laatste ben ik ook erg fan” vertelt ze. “Met mijn band doe ik ook een ‘Tribute aan Pink Floyd’ als vak op school. Ik ben zelf heel erg beïnvloed door de indie-folk. Maar de Pink Floyd roots blijf je altijd wel een beetje horen.” Een andere inspiratie voor haar muziek is Fleet Foxes. Lisa is dolblij met het album Shore dat eind september onverwacht van Fleet Foxes is uitgekomen. Op Spotify heeft Lisa een afspeellijst gemaakt van artiesten die haar hebben geïnspireerd. Hier treffen we bekende indie-folk artiesten aan als Bear’s Den, Iron & Wine en Ray Lamontagne.
Het advies van haar zangdocent werd opgevolgd. Op haar 15e begon Lisa met muziektheorieles omdat ze geen noten kon lezen. Een vereiste als je op Codarts het toelatingsexamen wil halen. Deze lessen hebben hun vruchten afgeworpen want op haar 17e heeft Lisa succesvol auditie gedaan en werd ze aangenomen op Codarts. Een nieuwe en spannende periode brak aansluitend voor haar aan. “Ik ben toen uit huis gegaan en verhuisd van Roosendaal naar een kamertje in Rotterdam-West” blikt ze terug. “Ik heb en had gelukkig fijne huisgenoten die mij hielpen wegwijs worden op school en in deze stad.”
Lisa schreef vanaf haar 12 e al eigen liedjes vooral geïnspireerd door het Junior Songfestival. “Het waren vaak theatrale liedjes met gitaar en dat werd langzamerhand steeds meer een soort van verhalende fluisterfolk” deelt ze mee. “Ik deed in Roosendaal ook mee aan een talentenjacht. Deze won ik en vervolgens mocht ik mooie optredens doen. Ik ben dus eigenlijk
al heel lang bezig binnen het vertellende genre”.
Uiteindelijk moest er ook een artiestennaam worden bedacht. Inspiratie hiervoor vond Lisa o.a. in oude Engelse sagen en mythen: “Liza is een afleiding van mijn voornaam. En Weald? Dat is wel grappig, ik heb letterlijk een middagje gegoogeld. Ik wilde heel graag een combinatie van twee woorden. Officieel spreek je het uit als ‘wield’ maar ‘weld’ vind ik beter klinken. Het is een oud Engels woord voor woud. Dat heeft wel iets mystieks en sprookjesachtig en vind ik mooi.”
Tekst gaat door onder de video