Normaal zou vanavond de Dordtse Cultuurnacht zijn geweest met in het Energiehuis verschillende bands in verschillende zalen. Helaas, vanwege de noodzakelijke aanpassingen, een uitgeklede versie dit jaar met alleen muziek in Bibelot en de Popcentrale.
In de Main Stage speelt Rheintraum op zaterdag 10 oktober hun debuut-gig in een volledig coronaproof zaal. Waar normaal een paar honderd man zijn samengepakt, staan nu rijen tafeltjes gedecoreerd met lamp, schone glazen en een presentielijst. De bijna uitverkochte zaal bevat een kleine 50 mensen, twee aan twee geformeerd, aan tafels op 1,5 meter afstand. Hoewel ongebruikelijk, is de sfeer toch intiem en kun je bijna niet om de associatie heen van een klassiek New Yorks jazzcafé.
Van ons hadden ze nog wel drie uur mogen doorgaan, maar Rheintraum speelde afgelopen zaterdag kort maar krachtig hun eerste album, live in een sfeervol en coronaproof Bibelot. Het Dordtse duo, bestaande uit Tim den Heijer op gitaar en Phil Martin op drum, percussie, bass, keyboards en samples, maakte met hun krautrock een muzikaal stevige entree in de Dordtse elektro-scene.
Jedes Abend kein Kulturnacht, wel veel sfeer
En hoe klonk dat dan?
Deze jazzcafé-associatie gaat zeker niet verloren tijdens het optreden van Rheintraum. Beide leden hebben een achtergrond als jazz- en funkmuzikant, invloeden die ook zeker terug zijn te herkennen in hun vertaling van het krautrock-genre. Rheintraum bracht afgelopen april hun debuutalbum uit met gelijknamige titel. De twee funkmuzikanten delen hun liefde voor proto-techno uit de jaren ‘70 en experimentele Duitse undergroundrock, en hebben deze muzikale liefdesbaby vertaald in de 13 instrumentale tracks.
De tracks zijn repetitief, ritmisch en gelaagd. Analoog ontmoet hier digitaal, drummer Phil Martin zit goed verstopt achter hihats, MacBooks en een gong. Ze maken gebruik van samples, loopstations en live muziek: niet eenvoudig. Daarentegen krijgt de luisteraar weinig poespas en een uitvoering die strak en stevig klinkt. Het doet denken aan Jaga Jazzist meets Kraftwerk. Ze hebben zich laten inspireren door bands als NEU!, Harmonia, Can en Cluster.
Zeker ook door de sferische setting in Bibelot is het lastig om niet weg te dromen bij de bijna meditatieve cadans. De goedgekozen graphics die op de achtergrond worden afgespeeld helpen daar zeker ook bij. En hoewel live-electronica al snel vraagt om dansen (of toch om voorzichtig heupwiegend, knikkend meebewegen), was de setting niet misplaatst. De muziek leent zich ervoor om, achterovergeleund, aandachtig naar te luisteren.
De mannen van Rheintraum geven een muzikaal stevige aftrap. Wel jammer is hun bescheidenheid over hun debuutoptreden als duo (hier werd niet over gerept) en over hun pas verschenen album ‘Rheintraum’ (hier werd eveneens niet over gerept).
Doe anders effe een Pildrin
Na het optreden van Rheintraum speelt ook Pildrin, de publieksprijswinnaar van de Grote Prijs van Rotterdam Electronic, een set. Dit jonge technoduo (Jelle Bolijn en Kenneth Mens) speelt een energieke opzwepende set. Tijdens dit optreden wordt ineens pijnlijk duidelijk dat er niet mag worden gedanst. Er werd her en der wat op stoelen gehupst, maar gezegd moet worden dat de zittende setting zich voor dit duo minder goed leent.