Knapsack Festival: Geslaagde editie brengt je in aanraking met verrassende ontdekkingen Knapsack Festival: Geslaagde editie brengt je in aanraking met verrassende ontdekkingen

Op vrijdag beginnen wij bij Lotte Pen in BeBop. Wanneer we ruim van te voren aankomen is het al druk. Het publiek lijkt echter gekomen te zijn voor een gezellig avondje in de kroeg, niet voor de live-muziek. Het kan wel eens lastig worden om de aandacht te krijgen van dit publiek.

Tijdens haar aankondiging lukt het Lotte Pen om toch wat aandacht op zich te vestigen. Maar op het moment dat ze begint te spelen valt het écht stil in de kroeg en luistert iedereen naar de zorgvuldig geplaatste noten. Lotte Pen zet met haar saxofoon en samples  een bijzondere en innemende sfeer neer. Haar klassieke achtergrond, komt hierin mooi naar voren. Ze speelt met veel gevoel en zorgvuldigheid, toch zie je dat ze zich losgemaakt heeft van het stramien van een orkest en ervan geniet haar eigen regels te volgen. Ze weet hiermee een stuk van de kroeggangers duidelijk te verrassen en vast te grijpen. Gelukkig maar, want haar muziek, omschreven als neo-classical, vraagt de aandacht om echt van te kunnen genieten.

 Langzaamaan wordt het, vooral achterin, helaas toch wat rumoeriger. Voorin heeft ze een groepje aandachtige luisteraars weten te verzamelen. Aangekomen bij het laatste nummer is de aandacht van de kroeg eigenlijk net iets teveel afgedwaald. Ze sluit af met, wat ze zelf omschrijft als, ‘haar hit’ Tabernacle. Dit nummer is opgepikt en gebruikt door een Italiaanse documentaire maker. Dit nummer bevat steviger, meer ritmische samples en bouwt voort op een interessant en toch catchy saxafoonloopje. Met dit, wat aanstekelijkere nummer weet ze de aandacht nog net te behouden. 

Met een klein half uurtje is het een kort optreden, en eigenlijk te kort om echt in de sfeer te komen. De setting was dan ook niet echt ideaal voor deze muziek, maar misschien past dit verrassende juist bij  het Knapsack-festival. Ze heeft zeker wat mensen kunnen verrassen en eens iets anders laten horen!

Geen festival zonder een goede afterparty, dus ook Knapsack gaat door tot in de vroege uurtjes. In de lijn van de ontdekkingsreis, die Knapsack biedt, is ook de afterparty anders dan anders. Logosamphia, de uit Iran afkomstige fruit instrumentalist is vandaag niet zo fris en fruitig en moest omkeer maken. Daar krijgen we wel meer Colloid voor terug, de synthesizers van Jan Willem Hagenbeek. Das Ding maakt deze electro avond compleet. 

STECK is weer omgetoverd tot ruimteschip wanneer we binnenkomen. Colloid tovert door hier en daar een stekker te verplaatsen muziek uit de synthesizers en wij kijken vol bewondering toe. Naast hem staat een fisher-price speelgoed platenspeler, door Jan Willem zelf tot werkende apparatuur gemaakt. Met deze electro - we mogen dat beslist nooit meer techno noemen - muziek uit de boxen, heeft STECK wel iets weg van een doorsnee Boiler Room locatie. Het enige wat niet heel goed meewerkt is dat het vaste zaterdagavond STECK publiek ook massaal gekomen is. En zo blijkt wanneer de eerste voor een verzoekje naar voren komt: met hele andere verwachtingen. De meeste blijven overigens achter in de zaal bij de bar hangen en hebben er maar een borrel van gemaakt. Colloid maakt plaats voor Das Ding en wij gaan onze jassen halen. Onderweg spreken we nog even met Colloid. Hij had geen idee om welke muziek ze vroegen, maar er waren er zeker een aantal die wel degelijk geboeid waren. De laatste feedback die wij horen van een voorbijganger: ‘’Wat een slechte techno is dit.’’ Begrijpelijk, het is dan ook electro, dat een beter matchend publiek had verdiend.