De stage werd weer vakkundig 'afgebroken' tijdens IO Festival De stage werd weer vakkundig 'afgebroken' tijdens IO Festival

In een schaars gevulde zaal trapt om 21:30 de Groover Big Band af, een van de weinige Delftse acts vanavond. Ondanks het gebrek aan publiek in de zaal kiest de band er niet voor om mensen met makkelijke nummers te lokken; ze openen met twee moeilijke moderne composities, vol groove en hits. Heel wat uitdagender en interessanter dan de coverband die in het café staat.

Hierna worden ze vergezeld door een zangeres en is het tijd om wat klassiekere bigband nummers te spelen. De band heeft een ijzersterke swing en de hits die door hele secties gespeeld worden vallen goed vandaag. Langzaam druppelen er meer mensen binnen, nieuwsgierig naar dit stukje muzikantschap. Er wordt voorzichtig begonnen met dansen. Al met al een goede opener die meer publiek verdiende!

Tijd voor Jay-Way, in het café! Het optreden begint wat te laat, dit komt waarschijnlijk door de grote hoeveelheid gear die de band mee heeft. Eenmaal van start blijkt het wachten niet voor niets. Begeleid door zijn band brengt Jay-Way zijn teksten vol overgave richting publiek. Krachtige verses worden afgewisseld met door autotune versterkte chorusses en de vier muzikanten achter hem spelen vol overgave. De snare snijd overal doorheen, de bas grooved onuitputtelijk, de gitaar doet bij vlagen denken aan Isaia Sharkey of Mansur Brown en de toetsen zorgen voor de broodnodige synthsaus. Dit alles terwijl ze constant met elkaar aan het interacten zijn, ze hebben er duidelijk lol in! De zaal gaat er goed op en staat binnen no time vol.

Dance to the broccoli!

Het feest is compleet als Jay-Way’s metgezel een broccoli uit het publiek vangt. ‘Clap tot he broccoli!’ Ik kan nog net op tijd mijn fotograaf afschermen van het stampende publiek: Jay-Way is verantwoordelijk voor de eerste moshpit van de avond.

Terug naar de mainstage. Wat opvalt is dat ook hier enorm wordt uitgelopen op het blokkenschema. Gelukkig gebeurt dit vrijwel synchroon met de uitloop in het café, zodat we nog steeds vast kunnen houden aan de geplande route. Love the System is de volgende!

Een band vol show en karikaturen die stampende funk speelt en zichzelf niet te serieus neemt. Op zich goede papieren voor een feestje, en gedanst wordt er zeker. Ik merk alleen dat ik na een tijdje denk dat dit nummer al een keer voorbij is gekomen; ze lijken erg op elkaar. Ook lijken de achtergrondzangeressen net iets teveel bezig te zijn met sexy dansen dan met zingen, terwijl hun stem dat helemaal niet nodig heeft. Tegen het einde van de set wordt het tempo iets opgeschroefd en horen we wat de strakke blazerssectie in huis heeft. De snellere nummers komen beter uit de verf en maken nieuwsgierig naar het nieuwe werk wat onlangs is opgenomen.

Tijd voor wat totaal anders, Dromerige synthpop in het café. De visie van de programmeurs wordt waargemaakt, er zijn zeer afwisselende acts te zien. BEAUX lijkt op het eerste gezicht in hetzelfde rijtje te passen als legio andere bands in het genre, maar de bandleden weten door de interessante ritmes en hoge dosis energie op het podium toch wat verfrissends toe te voegen. Ideaal voor een middagje plezier op een festivalweide ergens in de flevopolder zou ik zeggen!

Dan een van de tips van de programmeurs: KAUW. Drums die non-stop beats en grooves naar je hoofd gooien, lush synthesizers, stabby hammond en een dikke bas: precies wat op dit tijdstip nodig is om de eindsprint in te luiden. Met een bekend gezicht; Jay-Way’s toetsenist van eerder op de avond heeft zijn setup verhuist naar de mainstage. Het is boeiend om te ervaren hoe standaard house idiomen vertaald worden naar live gespeelde instrumenten. Drops worden toegejuicht door het publiek en de volle anderhalf uur waan je je in een club.

Bijna dan, want hier gooit de ambitie van de grote hoeveelheid acts op het kleine oppervlak een klein beetje roet in het eten. Tijdens de stillere build-ups van KAUW is de beat van de nabijgelegen DJ-stage helaas goed te horen. Het festival zou er goed aan doen om de stages verder uit elkaar te plaatsen of om op z’n minst alternerend te programmeren. Nu wordt je helaas uit je trance gehaald door een climax op de DJ-stage, terwijl je wacht op de terugkeer van de beat van Kauw.

Die terugkeer laat echter nooit lang op zich wachten, KAUW weet hoe ze een dansvloer gaande moeten houden. Binnen no-time staat het publiek weer te knallen, klaar om de hele avond door te trekken.

Dat doortrekken kan, en hoe! Rotterdams obscure plaatjesverzamelaar annex living meme David Vunk neemt het stokje meteen na het optreden van KAUW over. Er wordt onderling nog even wat ge-high-fived en gepraat, blijkbaar vinden ze elkaar wel tof.

Vunk gooit vervolgens meteen het gas er op. Geen enkele plaat die voorbij komt klinkt bekend, maar het maakt niet uit. Precies de goede beats komen voorbij om de menigte te laten kolken. Handen gaan in de lucht en er wordt luid gejuicht.

Mijn fotograaf is al moe gedanst en is op huis aan. Ik overweeg hetzelfde te doen en pak mijn spullen. Als ik op mijn fiets zit gooit David Vunk de kick nog een keer aan. Het lijkt er op dat de organisatie de stage niet meer hoeft af te breken; dat is al vakkundig tot voltooiing gebracht.