Harlequin Fest heeft een scherp oog voor de hardere genres

Venhill opent Harlequin Fest. De band uit Alphen aan den Rijn is de jongste band van de avond. De band heeft in 2018 flink wat shows gespeeld bij de Popronde. Het geluid van Venhill is typisch en zal je niet snel bij een andere band horen. Met elektronisch beïnvloedde grunge geven ze het festival uitbundig zijn eerste boost van energie. Ondanks dat het nog middag is staat er al redelijk wat gemotiveerd publiek. 

Met knarsende gitaren gaat single ‘Chemical’ meerdere kanten op. Springerige coupletten leiden door middel van creatieve overgangen naar een wel melodieusgeschreeuwd refrein. Terugkomende elementen geven het de toegankelijkheid van pop, terwijl bijvoorbeeld goed geplaatste stiltes luisteraars scherp houden.

Zangeres Jaro Marieke schakelt regelmatig van microfoon en/of paneelfunctie om de rauwheid van haar stem te benadrukken, of juist een suizende echo toe te voegen. Jaro is zeker niet verlegen, ze stapt gerust een paar keer van het podium af om tussen publiek te zingen en dansen. Het publiek knikt mee en applaudiseerd.

Absolute knaller van de set is 'Altersolution' dat begint met de heftige drums van Sven van der Meer. Waarna zangeres Jaro met echo schreeuwt, waardoor je in een hallucinatie beland. Als ze nog een paar van dit soort knallers hebben, gaan ze alle podia omver blazen. 

Boskat bewijs dat twee mensen genoeg kabaal kunnen maken. Het doel is om te laten zien dat harde rock voor iedereen kan zijn. Zanger Vincent is frontman, gitarist en bassist ineen. Fabian zorgt voor dynamische drums en zingt regelmatig. 

Het begin bestaat uit atmosfeermuziek, paars licht en een vleugje rook. De band opent met een nieuw nummer dat laat zien dat ze niet stil hebben gezeten. Het wekt verwachtingen die ze ook waarmaken. Tijdens het nummer ‘Doctor’ lijkt Vincent net zo gestoord te worden als de tekst. ’Doctor, what’s that on my skin?!’ Hij maakt er ook werk van om het publiek tijdens trillend zingen aan te kijken. Het gitaargeluid piept en schuurt op hoog tempo. Fabian drumt een grimmig ritme waar een leger op zou kunnen marcheren. 

Boskat krijgen een nu voller Baroeg met gemak zover om mee te klappen. Dit is leuk maar vooral nodig wanneer een gitaar het niet meer goed doet tijdens de tweede uitgebrachte single ‘Ẃork Weak‘. Een cynisch lied met ergens een indie tintje. Afsluiter is de eerste uitgebrachte single van de band. 'Fake Walls (of Playdough) is een moderne rock song dat van het begin tot het eind knalt en boeit met rustige zang naar geschreeuw.

Het tweetal studeerde aan Codarts en woonde in Rotterdam. Inmiddels komen ze weer uit België. Ook deze twee vlamingen heeft flink wat shows gespeeld op de Popronde in 2018. Boskat is klaar voor meer. Het boeit het gehele optreden. Met deze set hebben ze nu genoeg sterke nummers om mensen omver te blazen. Het charisma en de humor tussen de nummers door hadden ze al. Na hun set reageert het publiek enthousiast.

My Propane zorgt voor een enorm contrast met Boskat.  Een van de mooie dingen aan Harlequin Fest. De mannen geven het festival geen tijd om in te ademen. en knallen gelijk met de powerakkoorden en blastbeats voor ´Before You Are Dead’ hun set open. Zwiepende haren van de gitaristen maken het metal plaatje helemaal af. De warme stem van Valerio Recenti pakt snel de aandacht. Hij gebruikt op de juiste momenten de juiste diepte van zijn stem, en soms zelfs een hoge scream.

Begin dit jaar heeft de band het nieuwe album Antidote uitgebracht. Gitarist Jord Otto zullen enkele oplettende bezoekers herkennen van progmetal band Vuur met Anneke van Giersbergen. My Propane kwamen in aanraking met Kid Harlequin omdat ze andere donkere rock bands uit Nederland zochten. My Propane zit toch meer in de duistere Prog Metal hoek, maar zeker met het nieuwe materiaal van Kid Harlequin, dat meer de duistere industrial hoek in duikt, zou dat weleens een goede match kunnen zijn.

De muziek is meeslepend en agressief, zodra het wat sneller gaat. Iedereen heeft het duidelijk naar zijn zin. Maar er is niet echt een connectie met het publiek. Beweging is er zeker, alleen de circle pit waar met handgebaren om wordt gevraagd komt er niet.

Organisator Kid Harlequin doet het dit jaar anders. Met een setlist van Nine Inch Nails covers en aan het einde een verrassing. ´Head Like a Hole’ is de juiste combinatie van zwaar en catchy om te openen. Het publiek zingt mee. Voor het eerst vanavond staat het publiek heel dicht op het podium.

De nummers van Nine Inch Nails maakt Kid Harlequin zich goed eigen en ze hebben er duidelijk plezier in. Twee nummers hebben een gast zanger. Wouter uit Order of The Emperor komt meezingen tijdens ‘The Collector’. Hier is de industrial invloed behoorlijk teruggeschroeft en komt de rock'n'roll naar boven. Zanger Valerio Recenti van My Propane is er weer even voor ‘Wish’.

Zanger Julien Grauta zet  gevoelig en zeker niet ingehouden ‘Hurt’ neer. Julien heeft het er nog over dat dit toch echt niet van Jonhy Cash is. Hier laat hij horen over een goede stem te bezitten. Een memorabel meezing moment. De vingers van David van Dorsten sluipen wederom kundig over zijn toetsen. 

De verrassing van de avond is dat Kid Harlequin afsluit met eigen werk. Het eerste live optreden met de nieuwe single ‘Apoca_Politics!´. De band lijkt hiermee meer terug te gaan naar de industrial kant. De single is sinds 5 april te streamen en binnenkort komt de videoclip!

Op donderdag 2 mei is de releaseparty van de nieuwe EP Apoca_Politics op het rode lichtschip V11 met Playgrounded die nog de aftershow verzorgden van Nine Inch Nails in de AFAS Live.  Op zondag 5 mei staat de band op Bevrijdingsfestival Zuid-Holland in het Euromastpark

Velen zullen uitgekeken hebben naar de genadeloze, humoristische metal/hardcore van Fleddy Melculy. Het is de eerste keer dat de band terug komt na het gratis Baroeg Open Air, waar de videoclip van 'Ik Ben Kwaad' deels is opgenomen.

Vanaf het eerste moment vliegen de hoofden dan ook naar voren. Fleddy begint met alle passie te brullen over enorme honger hebben maar nergens ‘Brood’ vandaan kunnen toveren. Direct ontstaat er in Baroeg een bewegende massa die ´‘BROOD! BROOD! BROOD!’‘ meebrult. Erg mooi zijn de enkele neerslagen terwijl Fleddy het hoogtepunt van zijn verhaal verteld. Vervolgens laat een lieve robotstem weten dat het tijd is voor een moshpit. Gitaristen Balt en Blue spelen enorm strak en gitzwart een enorme muur gitaarherrie bij elkaar. 

Zoals Fleddy opmerkt zijn we hier natuurlijk voor de nummers over maatschappelijke kwesties. ‘Zijn er hier toevallig vegetariers?‘ Maar dan wel vis eten natuurlijk! Hier beginnen de moshpits. Op bijzondere wijze glijdt er snel een gevoel van saamhorigheid door de zaal, doordat Fleddy Melculy muziek gaat over herkenbare dingen met verfrissende spot. Wat ook helpt is dat Fleddy de boel enorm oprecht en gezellig aan elkaar praat. Op de vraag of het publiek graag ziet dat ze terug komen, komt dan ook een volmondig ja.

Zanger Pieter-Paul Devos zingt, schreuwt en krijst in een eigen verzonnen taal. Qua muziek komt het nog het meest in de buurt van noiserock. Raketkanon heeft net hun album RKTKN#3 uit, waarbij uiteraard weer alle nummers een persoonsnaam hebben gekregen. Bij Harlequin Fest zou de helft van de set bestuit nieuwe nummers. Eerste single van het nieuwe album 'Ricky', 'Hannibal', 'Ernest', 'Lou', 'Fons' en als toegift 'Harry' zouden op het programma staan, als het niet allemaal uit was gelopen. Zonder microfoon komt er op de vraag of er al mensen het nieuwe album hebben geluisterd, enkele positieve reacties. 

Het publiek gaat wild los op de ruis, krijsen en geschreeuw. Je moet ervan houden. Het valt niet te ontkennen dat Raketkanon iets unieks brengt. Het zweet staat op het nek van de zanger. Hij valt bijna met microfoonstandaard en al om door zijn intense performance. Het drumstel valt een paar keer bijna van een verhoging af, mede doordat bandleden eraan gaan zitten. 'Ricky' is net als 'Florent' van het tweede album, het nummer, waarop je rare bewegingen kan maken als dansvorm. Ze zijn een explosieve en geliefde afsluiter van Harlequin Fest.