Op zaterdag 15 september streek het reizende popcircus De Popronde weer neer in Gouda, alweer voor de derde keer. Twee weken eerder dan voorgaande jaren en niet langer op zondag maar op de zaterdag. Maar liefst 45 optredens van talentvolle (nog) onbekende bands, singersongwriters, hiphoppers en andere muzikanten op 21 verschillende plekken in het centrum van de kaasstad. Natuurlijk in de poppodia So What en Studio Gonz, maar ook in koffietentjes, kroegen en winkels. De hele middag en avond was er heel wat te ontdekken!

Moon Moon Moon

De middag begint rustig, met relatief veel singer-songwriters tijdens de popronde previews. Veelal korte optredens om het publiek warm te maken voor de wat langere optredens later op de dag. Zoals indieband Moon Moon Moon dat in de Chocoladefabriek is gereduceerd tot duo. Terwijl het publiek hun biebboeken uitzoekt of een kopje koffie drinkt speelt Mark Lohman met Jari, die later eigenlijk de drummer blijkt te zijn, op toetsen. Het zijn kleine over het algemeen melancholische liedjes met super veel tekst en vooral erg grappig. Ook de titels van de liedjes zijn erg lang, zoals 'Journal entry 2; not climbing on stage at the Belle and Sebastian concert'. Een lange titel maar het geeft precies aan waar het liedje over gaat. 

Een ander liedje gaat over het niet kunnen genieten van de val van je aartsvijand (Dotan). Droge humor, verpakt in zeer fijne liedjes op een passende locatie.

YVI

Snel door naar Bagel and Beans voor de folk van John-Lewis Cabot. Het is er verdacht stil, en dan blijkt dat hij helaas ziek is. "Daar gaat onze klandizie", spreekt een teleurgestelde medewerker. "We hebben nog geprobeerd een vervanger te regelen maar dat is helaas niet gelukt".

Gelukkig is de Koffiefabriek niet ver en duurt het niet lang voordat YVI daar speelt. Omringd door kleine ronde tafeltjes en koffie drinkend publiek speelt Diederick Brandsma zijn ontwapenende melancholische liedjes. Net afgestudeerd aan de Hogeschool voor de kunsten Codarts laat hij met een stukje van zijn band voornamelijk nummers horen van debuutplaat 'A Few Words Of Comfort'. Hij begeleidt zich daarbij op akoestische gitaar en wordt ondersteund door Lendert Andel op elektrische gitaar en toetsen en Sebastiaan van Sliedregt op basgitaar. "De drummer hebben we maar thuis gelaten, dat zou te hard zijn hier", legt hij nog uit. Maar het is zijn prachtige en loepzuivere stemgeluid dat overal bovenuit torent. Zowel hoge als lage registers worden moeiteloos opengegooid en daar kan zelfs de smoothiemaker op de achtergrond niet tegenop. 

YVI

Tussen alle mooie maar sombere liedjes is het vrolijke 'We'll live along' een welkome uitzondering. Indrukwekkend mooi optreden!

Ellis Hollis

Achterin het alles-voor-uw-huisinrichting-en-meer-winkeltje ‘Heb Ik Via’ denken we te maken te hebben met Carmen Forbes. Maar zij blijkt zich wegens gezondheidsredenen teruggetrokken te hebben uit de Popronde. Ellis Hollis, die later op de afterparty nog zou spelen in So What, valt voor haar in. Haar niet heel bijzondere top 40 popliedjes op elektronische computer sounds komen niet helemaal uit de verf. Haar sound past misschien ook beter bij het nachtleven dan midden op de dag in dit vintage winkeltje.

Snow Coats

Ook Snow Coats speelt niet in volledige bezetting maar als duo. Met banjo, ukelele en akoestische gitaar brengt deze achterhoekse band hun makkelijk in het gehoor liggende folkpopliedjes in De Koffiefabriek. Frontvrouw Anouk is het stralende middelpunt naast de wat slungelige ietwat schuchtere gitarist die ook de tweede stem verzorgt. Haar licht hese zoete stemgeluid past perfect bij de kleine catchy popliedjes. Een erg leuke band dat zeker met volledige bezetting een grootser en energiek optreden moet kunnen neerzetten. Heerlijk optreden om de middag mee af te sluiten.

Moon Moon Moon

Al vroeg in de avond speelt Moon Moon Moon, nu wel in volledige bezetting, in de Garenspinnerij. En dat is wel even wat anders zeg. De liedjes en bijbehorende teksten zijn in de basis gelijk met het eerdere optreden, maar worden nu ingevuld met een veel breder en grootser geluid. Er is totaal geen sprake meer van een singer-songwriter met band, hier staat een volwaardige indierockband te knallen. Met Jari nu achter de drumkit, een toetsenist en gitarist. Meest opvallend is de super blije bassist die vrolijk stuiterend mee hupt met de muziek. Zelfs als hij even wat woorden heeft met de geluidsman over de afstelling van zijn monitor blijft hij voor het oog blij.

Boskat

Studio Gonz staat in Gouda bekend als het podium waar de gitaren eigenlijk altijd wel knallen. Daarom is het ook niet vreemd dat BOSKAT juist hier staat geprogrammeerd. Dit Rotterdamse duo met Vlaamse tongval weet een flinke bak herrie te produceren. Maar wat een fijne bak herrie is dat! Ze werden vanmiddag al getipt door Codarts-collega YVI. En terecht. Het doet soms denken aan Royal Blood maar even later juist weer aan Foo Fighters. Je hoort invloeden uit de klassieke metal en hardrock a la AC DC. En zelf geven ze met het nummer ‘Casino’ een ode aan hun helden van Rage Against The Machine. Veel invloeden maar ze zijn ook vooral zichzelf. Meest opvallend is wel het speelse gemak waarmee de zanger zijn gitaar geselt, zingt en ook nog quasi nonchalant steeds weer contact zoekt met het publiek.

Ziggy Splynt

Halverwege binnenvallend bij Ziggy Splynt in de Tapperij zou je bijna denken dat Kurt Cobain weer is opgestaan. Met een zanger die een iets te groot shirt aan heeft, half lange haren gedrapeerd over het gezicht en hoofd wat naar voren hangend is de vergelijking onmiskenbaar. Toch hebben we hier niet te maken met een Nirvana wanna be maar met een stevig zwaar rockende band uit het midden van het land. Vol energie geven de bandleden stuk voor stuk alles met een dampend optreden als resultaat. Deze mannen gun je eigenlijk een iets groter podium.

Surf Aid-Kit

Surf Aid-Kit heeft totaal niks te maken met het Zweedse singer-songwriter duo First Aid Kit, maar des te meer met het Surfgenre. Want dat is precies wat het is: surf. Zwierende gitaarloopjes en dito ritmes maar dan met oosterse invloeden er ingenieus doorheen geweven. Zeer sterk en strak gespeeld maar zonder zang. En dat blijkt wel een gebrek. Hierdoor ligt de eentonigheid op de loer en blijkt het lastig de aandacht lang vast te houden.

Tape Toy

Aan aandacht heeft TAPE TOY in de Tapperij geen gebrek. Het volle café is niet echt uitgerust voor livemuziek. Laat staan voor een band met zoveel bombast. Roos is de no-nonsense frontvrouw van dit prettig gestoorde kwartet, type niet lullen maar poetsen. Ze spelen stevige liedjes waarbij de gitaren veel ruimte krijgen en tierig gieren. Springerige liedjes met de nodige bombast en met veel overtuiging gebracht. De digitale visuals op de eigenlijk veel te kleine retro PC monitor maken het geheel af. Sympathieke band die na het optreden meteen weer door moeten naar Hilversum voor de radio.

HoppaH

Als de Popronde in de rest van Gouda is uitgeraasd, gaat het feestje in de late uurtjes nog door in So What. Het drieluik van deze Popronde afterparty begint met het Nederlandstalige HoppaH. Dit blijkt een groot en bont collectief uit Groningen compleet met strijkers, harmonica, klarinet, bas en drum. Samen brengen ze een broeiende energieke mix van punkfolk, klezmer, zigeuner en ska. Brommend middelpunt is zanger Serge van Laar, een mix van Huub van der Lubbe (De Dijk) en André Manuel (Fratsen en Krang). Dit rariteitenkabinet weet heel So What dansend de nacht in te laten gaan. 

Popronde Gouda

Het begin van het einde van een lange en zeer geslaagde derde editie van de Popronde in Gouda. Op naar de vierde!

Lees verder op 3voor12 Rotterdam