Dit was Popronde Dordrecht Dit was Popronde Dordrecht

De dag begint met Popronde Previews op het Nieuwkerksplein, oftewel de Kunst- en Antiekmarkt. Daar staan The Tambles; vier jonge mannen uit Gouda, die een fijne portie sixties-rock-van-nu serveren. Voor een antiekmarkt gaat het best lekker, de nummers lopen als een trein. Ze klinken als een mix van The Doors, The Stones en The Kinks, maar dan met mondharmonica.

Ook een Popronde Preview is Sophia in muziekpodium DJS. Het publiek gaat van erg jong naar erg oud, wat logisch is, want het is nog vroeg deze zondag. De set lijkt erop afgesteld, want het begint rustig, maar bouwt ook rustig op naar een dansbare groove. De band geniet van het spelen en dat laten ze goed merken. Misschien hoort dat erbij, want ze weten goed hoe hun nummers overkomen en dus ook hoe je je set in elkaar sleutelt.

Deze Nederlandstalige synthesizerband staat in Het Magazijn. Ze hebben nogal moeite om mensen van hun comfortabele stoeltjes te krijgen en dat irriteert de zanger een beetje. Zo erg zelfs dat hij op de tafel gaat staan en vraagt: “Is er misschien één manier om jullie van je stoel af te krijgen? Of is het nog te vroeg om te swingen?” De band doet extra hard zijn best en dat komt de mensen die wel staan te kijken alleen maar ten goede. Aan de band heeft het dus niet gelegen.

Hé, dat is toevallig. Sommige bandleden van Eline Mann in DJS herkennen we van Sophia, die hiervoor op dit podium heeft gespeeld. Tussen de nummers door legt Eline uit dat een paar van haar bandleden niet aanwezig kunnen zijn en dat ze deze bandleden heeft geleend. Ondanks deze improvisatie-samenstelling gaat alles van een leien dakje. Ze speelt niet alleen eigen nummers, maar ook een paar covers. Dat wordt gewaardeerd bij alle aanwezigen, want Eline Mann weet haar soul-achtergrond goed over te brengen. Ze gaat van rap, naar subtiele zang en eindigt met een uithaal waar iedereen die erbij was waarschijnlijk nog steeds van onder de indruk is.

Als een geroezemoes gaan de geruchten rond dat Tape Toy is afgelast. Bij de soundcheck blijkt het geluid al onversterkt de bioscoopzalen van The Movies binnen te dringen. De organisatie komt met een laatste redmiddel. Alle apparatuur naar buiten en daar spelen tot de politie het komt stilleggen. De politie komt niet en het geluid staat eigenlijk bijzonder goed voor de onverwachtse rave die het eigenlijk is. Tape Toy lijkt zich snel aan te kunnen passen aan een nieuwe omgeving en geeft alles. Ze springen over het terras van de bioscoop, alsof ze hier altijd al hebben gespeeld. En het publiek vindt het, terecht, fantastisch. De springerige en catchy muziek passen namelijk precies bij hoe de band het vandaag brengt.

In de bibliotheek staan alleen maar hiphopartiesten geprogrammeerd. Een beetje jammer is dat Wakeem een kwartier na aanvangstijd van zijn eigen optreden pas komt opdagen. Hij had namelijk problemen onderweg met het openbaar vervoer vanuit Tilburg. Dat is niet alles, hij heeft ook zijn DJ vanwege ziekte thuis moeten laten. Maar zodra de set begint is het hem allemaal vergeven. De positieve vibes van zijn muziek straalt hij zelf ook uit. Soms na een nummer volgt een ongemakkelijke stilte, omdat hij nu zelf naar de DJ set moet lopen om half mompelend het volgende nummer uit te zoeken. Gelukkig kan het publiek door zijn brede glimlach ook meegenieten van de situatie. Wat overigens nog noemenswaardig is, is dat hij ondanks dat hij alleen is nog adem over houdt voor ad libs tussen zijn bars door.

Als de avond is gevallen speelt Yip Roc in het Dolhuis. De bandleden hebben er zichtbaar plezier in en dat brengen ze over naar het publiek. Wat nou afterdinner dip? Je pizza of kapsalon is meteen op de goede plek gezakt bij het vuige geluid wat Yip Roc produceert. En net als je denkt dat het niet harder, strakker en sneller kan, doet zanger Jorn er, ondersteund door de dikke orgelsound van toetsenist Chrissie, nog een schepje bovenop.

Terug naar de bibliotheek, waar Shagga Ranx  en zijn DJ Yung Dee uit Hoogvliet hun enige Popronde-show spelen. In tegenstelling tot zijn voorganger start hij meteen en met maar één doel: een feestje bouwen. Wel een lastig doel, gezien de setting in de bibliotheek. Het publiek zit verspreid door de kamer op zitzakken en lijkt niet echt in de stemming om los te gaan. Maar op dit probleem heeft Shagga zijn eigen oplossing: “Weet je wat, we gaan er gewoon een theatershow van maken.” De houding van het publiek maakt hem niet zoveel uit, want “we gaan los, ook al zitten jullie allemaal!” Yung Dee krijgt ondertussen ook genoeg tijd om niet alleen te draaien, maar zelf ook de mic te pakken, en doet dit ook met minstens zoveel energie als zijn bandlid. Het duo werkt goed en organisch samen en dat maakt het feest in de bibliotheek dik geslaagd.

Weer in bioscoop The Movies staat Karel. Als hij naar voren stapt en zich voorstelt heb je nog geen idee wat je te wachten staat. Deze zanger is namelijk iets comfortabeler met zijn eigen act, dan hij op het eerste gezicht doet voorkomen. Voor sommige mensen is het even schrikken; bij de eerste geluiden van zijn backingtrack beweegt Karel hevig met zijn armen en lijkt hij bezeten te zijn van de muziek. Hij schreeuwt het uit van enthousiasme en rent regelmatig het publiek in, dat met open mond staat te kijken. Achterin de zaal zitten oudere mensen koffie te drinken, maar daar heeft Karel geen boodschap aan. Hij rent naar ze toe en zingt zijn nummer tegen ze aan. De zaal is niet erg groot en niemand ontkomt aan een flinke dosis Karel-energie. Hoe ongemakkelijker het publiek lijkt, hoe comfortabeler Karel zich lijkt te voelen. Zou niet iedereen wat van zijn zelfverzekerdheid moeten hebben?

Deze Nijmeegse band wil iets later beginnen, aangezien Het Magazijn nog helemaal leeg is om 22:00. Maar nee hoor, ze moeten gewoon spelen volgens iemand van de productie, het stroomt vanzelf vol. En zo is het. De eerste tonen hebben nog niet geklonken of het stroomt binnen. Anders dan bij Nieuwegrond is het Magazijn nu wel los. Misschien komt het ook door de entourage van de band. De afrobeat-achtige synthpopnummers blazen door de ruimte en zanger Sam Cuppen hoeft niet te vragen of mensen uit hun dak willen gaan: het gebeurt al. Aan het einde van de show geeft hij nog aan dat het cool is dat Dordrecht weer een 3voor12 heeft, dus nog bedankt voor de shoutout! De band blijft na hun set nog hangen in de zaal om met iedereen te socializen en Dordrecht mag hopen dat ze deze band snel weer terugzien.

Het Haarlemse Duo BAPTIST verzorgt de afterparty in het Dolhuis. Ondanks dat iedereen met spierpijn in de benen nog even een laatste drankje komt doen, krijgt het live-electronica duo alsnog iedereen aan het dansen. Het enige licht in de zaal komt van een beamer, die als een soort lasershow visuals over het duo projecteert. Het is haast niet te horen dat ze alles live doen, tot een van de mannen de drums live op een elektrisch drumstel speelt. BAPTIST is een goede afsluiter, aangezien de muziek niet opzwepend is, maar haast hypnotiserend de nacht in sleept.