Nadat het publiek op een broeierige lenteavond in een warm en uitverkochte Maassilo onnodig nog warmer is bespeeld, begint DeWolff, het Limburgse trio dat internationaal furore maakt, hun set. Op vrijdag 11 mei werd al snel duidelijk dat het nieuwe werk wat anders van aard is dan wat we van de langharige blues rockers gewend zijn. Wanneer je luistert naar de eerste twee nummers van het nieuwe album Thrust ‘Big Talk’ en ‘California Burning’, is dit vaak snel geconstateerd.

Een vernieuwd DeWolff

Het nieuwe werk van het nieuwe album Thrust doet denken aan de klassieke jaren ’70 hard rock. Het is harder en krachtiger. Het bluesrandje is nog aanwezig, maar in mindere mate. Het nieuwe werk is melodischer, wat door klinkt in de effecten. Het geluid van de Hammond orgel is minder aanwezig, waar slepende en strakke gitaarriffs nu de boventoon voeren. De beestachtige blues rockers geven kun grooves extra stootkracht, maar dit mondt nog niet uit in een meer overtuigd Maassilo, dat overduidelijk nog even de kat uit de boom aan het kijken is.

Ook krachtiger wordt het doordat er op het nieuwe album een basgitarist is te horen, die dit optreden niet op het podium mag verschijnen, maar zijn kunstje achter de coulissen, of meer letterlijk: aan de zijkant van het podium mag uitvoeren. De faam moet blijkbaar aan het drietal worden toegeschreven.

Na een klein half uur spelen brengen ze, geheel passend in de stijl en periode van de classic rock, een rockballad ten gehore. Het voelt als teruggrijpen op een vervlogen tijd. Schijnbaar is dit nodig om het plaatje van de classic rock af te maken. Echter, hierdoor voelt het een beetje gemaakt, als een replica. De ballad raakt wal nog schip in de maashaven, het publiek wordt wat onrustig en er begint overduidelijk rumoer in de zaal te ontstaan. Een enkeling kijkt op het horloge of concentreert zich even ergens anders op. DeWolff heeft de zaal nog niet in zijn greep

DeWolff & Dawn Brothers

Een leuk moment doet zich voor wanneer bassist Levi Vis van The Dawn Brothers het podium betreedt en een nummer meespeelt met DeWolff. Zijn vrolijke en frisse energie is merkbaar in het publiek, en Levi geniet overduidelijk van dit moment en van het maken van muziek. Voorman Pablo van der Poel moet toegeven een groot fan te zijn van de Dawn Brothers, wat volgens velen niet geheel onterecht is. De gebroeders uit Rotterdam zetten een goede set neer als Support act vanavond. Het klinkt fris en vernieuwend, terwijl ook hun stijl en inspiratie ligt in oudere tijden. De nieuwe single ‘Holy Water’, waarin zowel blues als soul invloeden terug zijn te horen, legt een solide basis voor een nieuwe album, wat hopelijk een continuering zal zijn op het in 2017 verschenen debuutalbum Stayin Out Late.

Don’t You Go Up The Sky

Iets later krijgt DeWolff enigszins grip terug op het publiek, wanneer er wat ouder werk ten gehore wordt gebracht. De oude en veilige bluesschema’s, waarin lang gesoleerd en geïmproviseerd kan worden werken toch het beste. Het publiek hunkert naar de oude knaller ‘Don’t You Go Up The Sky’. Hierin is te horen waar DeWolff echt voor staat. Het is een pakkend bluesriffje dat het publiek memoreert. DeWolff blijkt hier het meest in hun element. Pablo springt genietend en opgaand in de muziek op de Hammond orgel, wat gelukkig net goed gaat. Het publiek gaat vanavond echter maar deels in mee in deze uitbundigheid.

Op het nieuwe album heeft DeWolff de veilige haven verlaten. De reacties mogen verdeeld zijn. Waar het zeker krachtiger en harder is dan voorheen, is het ook iets meer gemaakt en minder pakkend vanavond.