Op 5 mei viert heel Nederland bevrijdingsdag. In heel het land zijn bevrijdingsfestivals. In het Euromastpark in Rotterdam vindt Bevrijdingsfestival Zuid-Holland plaats. Op de twee podia vallen er veel toffe acts te ontdekken. Wij focussen ons op de Rotterdamse acts

JR & Th'Acquisition

Vanaf het begin is JR & Th'Acquisition aan. Th'Acquisition en Beau Zwart laten lome en meer feestelijke beats horen waarover JR rapt. Jermain Berkhoudt (JR) springt halverwege het publiek in om lekker te dansen met het publiek. Met name het nummer 'Levels' trekt het niveau omhoog met een sterk refrein wat ook nog na het optreden in het hoofd blijft. . 

JR laat zien dat hij zo'n beetje iedere week op het podium staat. Als presentator en mc en eerst met Funky Organisers. Nu met JR & Th'Acquisition. Als de Grote Prijs va Rotterdam winnaar in de categorie Urban van 2017 staan ze hier op Bevrijdingsfestival Zuid-Holland. Qua niveau horen ze hier ook gewoon thuis. Als er nog een paar sterke nummers bij komen, kan niemand meer om ze heen!

Golden Caves

Alsof Within Temptation en Wolf Alice een liefdesbaby hebben gekregen, die vervolgens naar het conservatorium is gegaan en een hoop vrienden heeft gemaakt. Zo klinkt Golden Caves ongeveer op het Sena Performers Stage. Het vijftal brengt goed uitgedachte rockliedjes met een sterk melancholische ondertoon ten gehore. De zangeres ziet er haast schattig uit met haar zuurstokroze haar en fleurige bloemenpak, maar ondertussen is ze stoer en zingt ze het veld voor het podium helemaal plat.

De liedjes van Golden Caves klinken als rock met een grote muil en gothic thema’s, maar met een klein en mega-enthousiast hartje. De vrienden
van Golden Caves hebben duidelijk opgelet tijdens hun lessen op Codarts, maar af en toe is het ook helemaal niet erg om ietswat buiten de lijntjes te kleuren.

Certain Animals

Rond een uur of vier heeft het bier al rijkelijk gevloeid en wordt er flink zonnebrand gesmeerd, als Certain Animals het Sena podium betreedt. De drie rockende Rotterdams hebben er zin in, en beginnen vol gas aan hun set met het gloednieuwe 'Shoot The Messenger.' Een mooie blues stomper die door het refrein niet zou misstaan bij The Black Keys. Als we het geluid van Certain Animals zouden omschrijven, komen we al snel uit bij een iets minder duistere Royal Blood, of een iets minder ruige Triggerfinger. Dromerig, maar dan mét Dave Grohl-achtige uithalen – perfect voor een zonnige middag op de festivalweide, toch?

Het drietal brengt hun nieuwe single ‘Down the Rabbit Hole’ ten gehore, over een roze konijn dat allerlei gekke avonturen beleeft. Officieel lanceren ze ‘m pas op de Zwarte Cross deze zomer, maar Bevrijdingsfestival Zuid-Holland krijgt alvast een voorproefje van de ritmische gitaarsolo’s en melodieuze, meerstemmige zang. De mannen op het podium gooien hun ziel en zaligheid in de strijd, en ondertussen komt er een vent voorbij met een chihuahua in een reismandje – vandaag mag en kan het allemaal.

Standup '69

Later die middag is het tijd voor nog een Rotterdams trio, dit keer indierock groep Standup ’69. Daar staan ze dan, met z’n drietjes op het podium, waar een vrouw met een heerlijk roze selfiestick met haar rug naar het drietal gedraaid staat om tóch even die selfie te pakken. Draai nou toch om, mevrouwtje! Je mist alles! Jammer voor haar, maar des te beter voor de rest van het publiek, want Standup ’69 is niet voor de poes vandaag. Opener van het gloednieuwe album en opener van de set van Standup '69 'Feels Like Lying' zorgt voor een herkenbare opening dat klinkt als een alarm maar stiekem een vervormde stem is. De gitarist staat bij het tweede nummer al op de speakers, pakt zijn moment tijdens een gitaarsolo, en de drummer speelt zo strak als de outfit van de selfiestick-mevrouw (geloof ons, behoorlijk strak).

Een andere vrouw uit het publiek zegt: “Lekkere baspartij, maar uh, waar is die bas?” En inderdaad, er is geen bas te bekennen op het Sena podium. Zowel Emmy als WP spelen baspartijen op hun gitaar. Het best zijn de nummers waar ze met twee gitaren tegelijkertijd spelen, waardoor het even lijkt op een muzikaal gesprek vol enthousiasme en ritme, strak gemedieerd door de drums. “Laten we allemaal een beetje lief zijn tegen elkaar,” roept de zangers richting het einde van de set op aan het zonovergoten publiek, en zo is het maar net.

Dool

Dool is op dit moment de Rotterdamse band die het hardst gaat. De band wordt internationaal geprezen (Beste debuutalbum bij Metal Hammer Germany) en speelt op de grootste festivals als Wacken, Graspop en Fortarock. Lowlands hebben ze in 2017 al gehad. Met leden uit The Devil's Blood en natuurlijk Ryanne van Dorst, ook wel bekend als Elle Bandita. Dool maakt toegankelijke harde en donkere rock die organisch lijkt te ontstaan en het verrassend goed doet in het zonnetje. De muziek van Dool dringt pas echt tot je door nadat je het meerdere keren hebt gezien en beluisterd. 

Respect voor de programmeur van Bevrijdingsfestival Zuid-Holland dat ze de band aan het begin van de avond op het hoofdpodium neer zetten, waardoor er veel nieuwe mensen kennis kunnen maken met Dool. Er wordt met volle overgave gespeeld en geheadbanged. Bij Dool zit het hem in de kleine nuances die laten horen dat ze hard kunnen rocken met sterke nummers die organisch met elkaar verbonden voelen. Misschien iets minder bekend is 'The Alpha'. Het enige nummer van het laatste album als Elle Bandita dat nog steeds wordt gespeeld door Dool en ook op het debuutalbum 'Here Now, There Then' staat. Of neem de single 'Oweynagat'. Geleidelijk aan grijpt het nummer je bij de strot om je niet meer los te laten na een paar luisterbeurten. Het is dan ook een krachtige afsluiter die meer mensen laat rocken.

Drunken Dolly

Drunken Dolly kan nog van het meest saaie bedrijfsfeest een feest maken! De riffs zijn gelijk herkenbaar en de banjo en mandoline zorgen er voor dat de punk rock nummers een vrolijke folk punk geluid krijgen. De teksten zijn heerlijk om bij mee te schreuwen en herkenbaar (ze gaan bijna allemaal over drinken). De band heeft er net een UK tour opzitten, waarbij er veel nieuwe fans zijn ontstaan. Drunken Dolly levert dan ook iets bijzonders.

Met een nummer als 'Hold On' vallen bijna alle bandleden in het refrein bij, waardoor je een samenzang hoort die je geen enkele andere andere punk rock band hoort. Bijna het gehele optreden is er een pit aanwezig. Het mooie is dat er een man bijna langer in de lucht is, dan op de grond staat tijdens het optreden. Als crowdsurfen een sport was geweest had deze man een tien gekregen. Dat Drunken Dolly inmiddels dé Folk Punk band van Nederland is onderschrijven ze met twee afterparty's voor Dropkick Murphy's, als bijna vaste supportband voor Ferocious Dog die veel in Nederland spelen en als de feestband van de Popronde een paar jaar geleden. De Rotterdamse folk punkers zorgen er voor dat je met een glimlach weg gaat.

© Sylvester Lobé
© Sylvester Lobé
© Sylvester Lobé
© Wim Barzilay
© Wim Barzilay
© Wim Barzilay
© Wim Barzilay
© Wim Barzilay
© Sylvester Lobé