Interview met Brandwerk: combinatie van passie en vuur Interview met Brandwerk: combinatie van passie en vuur

We spreken met de mannen af in de Sober Collective Store waar ze als Brandwerk hun studio hebben. Na een korte rondleiding wordt het al gauw duidelijk dat dit de ideale plek is om als artiest muziek te kunnen maken. De groep is namelijk omgeven door kunstenaars. “In het begin was de connectie tussen ons en Sober Collective vooral gewoon onze vriendschap. De jongens van Sober Collective zijn toen een eigen onderneming begonnen, waarna we uiteindelijk meerdere kunstenaars onder één dak zijn geworden”, vertelt Ella. Niet alleen de store zelf maar ook in de buurt waar Sober Collective zich bevindt, zijn sporen van Brandwerk te vinden. Hoewel Pro Miel niet bij het interview kan zijn, poseert de rest van de groep symbolisch voor een enorm muurschildering die door hem is gemaakt. Brandwerk is meer dan muziek. Het is zoals DJ Stam des Bouvrie vertelt: ‘Een combinatie van elementen, dat samen de groep Brandwerk vormt.’

Even in jullie eigen woorden: Wie of wat is Brandwerk?
Stam des Bouvrie: Wij bestaan uit verschillende elementen: We hebben Kay, spoken word artiest, we hebben duizendpoot Ella, Miel, dat is onze kunstenaar en hofleverancier van de beats, we hebben Diggy, die kan heel goed schreeuwen on stage en ik draai plaatjes. Al die elementen samen vormt Brandwerk.

Waar komt de naam Brandwerk vandaan?
Ella: In het begin hadden we geen naam, toen stonden we gewoon bekend als Kay en Ella. We waren alleen veel meer dan Kay en Ella en besloten om als groep verder te gaan. We hadden één serieuze brainstormsessie waarin iedereen namen kon aandragen. Uiteindelijk zijn we gegaan voor wat destijds het meest voorkwam in de teksten en waar we als groep voor stonden. Er was veel passie, vuur en hard werken, wat ons leidde naar de naam Brandwerk.

In de nieuwe, geanimeerde video voor Sceneslicer is het collectief geïnspireerd door Afro Samurai, Dragonball Z en The Boondocks. De video is gemaakt door illustrator en kunstenaar Erico Smit. 

Wat heeft ertoe geleid dat jullie in 2009 zijn begonnen met muziek maken?
Kay Slice: Ik maak al echt lang muziek. Ik begon op mijn 14e met schrijven en op mijn 15e ben ik muziek gaan maken. Dat was in die tijd al best random. Ik was met oudere boys bezig met opnemen, waarna ik Elroy tegenkwam. Hij is beatmaker, ik kwam vaak bij hem over de vloer om muziek te maken. Elroy bleek de huisgenoot van Ella te zijn en eigenlijk heeft Elroy mij toen bij Ella getipt.
Ella: Miel ken ik weer van de kunstacademie; we hadden al paar keer op school gechilld; samen blowen, naar Berlijn en Bonn, et cetera. Toen we in 2009 in Berlijn waren was hij op de tafel aan het tikken waarna ik daarover ging spitten. Miel had ook al beats naar ons gestuurd. We hebben toen een keer met z’n drieën afgesproken en zo is het eigenlijk begonnen. Later kwam Stam des Bouvrie erbij en uiteindelijk ook Diggy Rast.

“Diggy, wanneer begon muziek voor jou eigenlijk echt?”, vraagt Stam des Bouvrie aan Diggy Rast.  

Diggy Rast: Ik had een maatje die heel veel schreef en het plan had om te gaan rappen. Hij wilde dat ik met hem mee ging rappen. Ik had zoiets van ‘Dude, ik ga echt niet op het podium staan. Fuck die shit’. Toen stelde hij voor dat ik niet zelf m’n teksten hoefde te schrijven, maar in ieder geval wel zijn back up mc zou worden. Toen wilde ik het wel proberen. 

Diggy Rast is een van de gasten die vaak bij De Likt optreed en je kan hem bijvoorbeeld horen in de intro van De Likt - 'Net Als Toen'

Wie zijn jullie inspiratiebronnen?
Stam des Bouvrie: J. Dilla, Ninth Wonder, Delic, Opgezwolle.
Ella: Sowieso Opgezwolle.
Stam des Bouvrie: Voor mij heeft Opgezwolle toen wel een deur geopend en mij geïnspireerd om ook beats te gaan maken.

Op wat voor manier hebben ze dat gedaan?

Stam des Bouvrie: Ik houd niet van vrolijke muziek. Ik houd meer van die donkere, melancholische vibe en dat brengen zij gewoon. De eerste track die ik hoorde was volgens mij ‘De Volle’ van Opgezwolle en dat sprak mij heel erg aan.
Ella: Wij staan zelf volgens mij ook bekend om onze liveshows en als ik namens mijzelf spreek zijn wij daarvoor wel heel erg geïnspireerd door Zwart Licht en Opgezwolle. Hun muziek en live performances zitten zowel tekstueel als energiek goed in elkaar.

Lees hier meer over Brandwerk's nummer Pak Ehm Beet

“Wie zet thuis allemaal ‘Water voor de Oogst’ op?”, vraagt Diggy Rast de rest van de groep.

Ella: Ik wel hoor. Ook om in de vibe te komen als we gaan optreden bijvoorbeeld.
Kay Slice: Ik niet echt, omdat het niet meer kan veranderen weet je wel. Op het moment dat het eruit is, dan is het eruit en dan is het voor iedereen. Het is dan als een soort kind dat op zichzelf gaat wonen.

Hoezo hebben jullie ervoor gekozen om een album te maken? Zien jullie verschil tussen een album, mixtape en EP’s?
Kay Slice: Een album moet in mijn optiek zoals een boek met meerdere hoofdstukken zijn. Water Voor De Oogst laat in die zin zien wat we allemaal kunnen.  

Welk verhaal vertelt Water Voor De Oogst in die zin dan?
Kay Slice: Vooral dat we heel veel kanten op kunnen gaan. Het begint met een ‘Pak Ehm Beet’ dat heel erg gaat over ambitie hebben en gaan voor wat je wilt. We eindigen met Energizer dat weer gaat over hoe je je bezighoudt met hetgeen dat je energie geeft. En daartussen in gebeuren allemaal random dingen. Water voor de oogst is luchtig, maar er zit ook weer inhoud in.

Wat is het verhaal achter jullie albumcover?
Stam des Bouvrie: Het is eigenlijk heel grappig, want water en vuur zijn natuurlijk tegenpolen. Vuur is meestal hitte en water juist meer kalmte. Als ik de vergelijking tussen een kalm strand en een bosbrand maak, dan is het water gewoon water en het vuur gewoon vuur, maar als ik de vergelijking tussen een tsunami en een kampvuur maak, dan is het water vuur en het vuur water.

Jullie stonden in het voorprogramma van Great Minds en wonnen de Grote Prijs. Wat maakt jullie zo bijzonder denken jullie?
Ella: Heel vaak als je bij een groep komt heb je heel veel van hetzelfde en bij ons heb je allerlei verschillende karakters bij elkaar. Dat verschil versterkt elkaar heel erg. We zijn heel verschillend van elkaar, maar je merkt dat als een van ons ontbreekt op het podium dat je dat erg merkt. De kracht zit hem bij ons dus in het verschil.

Jullie zitten bij Neerlands dope, het platenlabel van Akwasi, hoe is deze samenwerking tot stand gekomen en wat is hiervan de invloed op jullie muziek? 
Kay Slice: Met bepaalde featurings heeft Neerlands Dope wel een rol gespeelt en ook dat we bijvoorbeeld op Eurosonic Noorderslag stonden.
Ella: Dat we bij Neerlands Dope zitten is een samenloop van omstandigheden geweest denk ik. We kwamen elkaar telkens weer tegen en zijn uiteindelijk rond de tafel gegaan met z’n allen. We zijn vrij koppig en vinden het belangrijk om de regie zo veel mogelijk in eigen hand te houden.
Kay Slice: Je wil inderdaad eigenaar van je muziek blijven. Bij Neerlands Dope is het ook echt een 50/50 ding. Dat is het mooie eraan.

 

Wat vinden jullie van het huidige hiphop landschap?
Diggy Rast: Ik vind het tof, maar ik vind niet dat je het meer hiphop kan noemen. Hiphop is in een korte tijd zo breed geworden dat het niet uitmaakt wat je rapt, als je op iets rapt dan wordt het gezien als hiphop. Dat is helemaal niet erg, alleen het is zo breed en zo veranderd.
Kay Slice: Ik vind het sowieso tof dat er zoveel gestreamd wordt, maar er zou best wat meer balans mogen zijn. Er zou wat meer ruimte mogen zijn voor muziek met een boodschap, ik vind dat het nu een beetje uit z’n verband is gerukt. In Amerika zie je wat meer die balans. Future krijgt net zoveel plays als Kendrick Lamar. Het ene is fissa, het andere is boodschap. In Nederland is die balans er niet echt.
Ella: Er zijn meer waarheden hierin natuurlijk. Hiphop was altijd al rebels. Op het moment dat iets goed gaat wordt het gekopieerd en uit z’n verband getrokken, maar het gaat er dan wel heel goed mee. Ik sluit me alleen wel bij Kay aan dat er meer balans zou mogen zijn. Hiphop wordt op dit moment ongelofelijk hard gestreamd en daarmee echt omarmd, omdat je er niet meer om heen kan. Alleen wat wordt omarmd is hetgeen dat de meeste views krijgt, dus wat er nu gebeurt is dat ons nummer bijvoorbeeld niet wordt afgespeeld omdat het niet genoeg views heeft, ook al is het kwalitatief wel goed genoeg.

Bedoelen jullie in die zin dat de kwaliteit achteruitgaat?
Diggy Rast: Nee, de kwaliteit gaat niet achteruit, het is gewoon anders.

Hoe komen jullie videoclips tot stand eigenlijk?
Diggy Rast: Heel verschillend. We hebben allemaal korte videoclips geschoten die allemaal totaal verschillend zijn. Miel is een guy die heel veel dingen voor zichzelf kan inbeelden, waardoor wij zoiets hebben van ‘Oké als hij het tof vindt, is het tof’.
Ella: Don’t question Miel.
Kay Slice: Miel denkt inderdaad erg beeldend, helaas is hij er nu niet. We zijn zelf wel steeds meer vanuit een concept gaan denken. We proberen te kijken wat voor vibe een nummer heeft en hoe kunnen we dat met een beeld versterken.

Hoe kiezen jullie dan welk nummer een videoclip erbij krijgt?
Diggy Rast: Als we het nummer af hebben gemaakt en iedereen springt als het nummer gepompt wordt, dan weten we dat dat het moet zijn.

Wat is jullie favoriete track van het album?
Ella: ‘Probeer Maar’ is nog steeds mijn favoriete track man.
Stam des Bouvrie: Voor mij is het ‘Laat Maar Gaan’.
Kay Slice: Ik denk dat je het meer moet koppelen aan welk nummer vind je het meest energiek of welke track is het meest voor jou. 
Diggy Rast: Voor mij is het ‘Open Gesloten’. Ik was mee naar Breda voor een show van De Likt toen er een vrouw huilend naar me toe kwam en zei: “Open Gesloten is echt nice!”. Ik had zoiets van ‘Oké je bent hier bij een show van De Likt en je staat ineens te huilen om een pokoe van een andere groep’. Ik was echt flabbergasted. Ze ging op haar school een presentatie over dat nummer doen. Ik wist op dat moment echt niet wat ik moest zeggen gewoon. Toen ben ik op de weg terug in de auto dat nummer terug gaan luisteren en toen dacht ik: ‘Ja, man, ik voel deze chick keihard’.

Wat staat er nu op de planning voor Brandwerk?
Kay Slice: Er komen nog clips en optredens aan. En we staan op Big Rivers in Dordrecht, wat ik heel tof vind.

Wat zouden jullie nog willen bereiken met Brandwerk?
Ella: Lowlands zou ik heel tof vinden. Ik ben zelf drie keer naar Lowlands geweest en voor mij is Lowlands gewoon het ultieme festival. Het lijkt me zo tof om daar een podium te rocken. Het gekke aan het fenomeen Lowlands is dat als je daar hebt gestaan je écht telt.
Kay Slice: Lowlands zou inderdaad heel tof zijn.

Het gesprek loopt uit op het ophalen van herinneringen. Er wordt onder andere gesproken over hun eerste festival ervaringen en hun show in Arnhem als voorprogramma van de Great Minds. De groep heeft samen veel meegemaakt, zit vol energie en, zoals ze zelf zeggen, vuur. “De vraag is er niet meer”, merkt Kay Slice lachend op, waarna we de mannen gedag zeggen.