Onder begeleiding van strakke drums van Daryl en swingende piano van Frans, draagt Juno zijn eigen werk voor. Multitaskend zoals alleen een nachtburgemeester dat kan, houdt hij de wijnglazen van zijn band goed gevuld. Het trio vormt voor de gelegenheid Crooning.
In de klassieke stijl van een crooner worden sentimentele poëtische teksten intiem gezongen over mooie jazz. Hoewel deze stijl ooit mogelijk werd gemaakt door de uitvinding van de microfoon, was deze, tijdens het tweede optreden van de dag, nog niet aanwezig bij de driekoppige schapenkoppen-formatie. Toch weet Juno zich goed te laten horen in zijn eigen huiskamer.
Na een vervlogen half uur van zwierende jazz en gedichten over ontuchtige taferelen, excuseerde Juno zich glunderend van de lovende woorden van het publiek: “Ik ga even vragen wat mijn moeder er van vond."
In de middag zijn Juno en Frans overigens met werkende versterker en microfoon, op een scooter razend door de binnenstad gezien. Dit doet geloven dat de derde show wel versterkt is gedaan. Helaas begon de band een half uur eerder dan gepland, waardoor wij dit hebben moeten missen. Gelukkig wordt dit gecompenseerd door het aanbod van worstjes en wijn.