Tusky houdt het kort maar krachtig in een uitzinnig V11 Tusky houdt het kort maar krachtig in een uitzinnig V11

Voordat de heren dat komen bewijzen is het aan rockduo FFOOSS om de boel op te warmen. Dat doen ze met verve. Hoewel de band begin dit jaar nog een flinke personeelswisseling doormaakte – zangeres/gitarist Melanie Kazemier verliet de band en werd vervangen door Sophia de Geus, die je kunt kennen van 45ACIDBABIES – is daar in de show weinig van te merken. De Geus en drummer Jannes van Kaan zijn uitstekend op elkaar ingespeeld en schotelen het publiek een aangenaam half uur aan schreeuwerige rocknummers door. 

Het geheel komt door de bandsamenstelling en de samenzang over als een wat punkiere variant op Blood Red Shoes, iets wat de band zelf nog even benadrukt als ze aan het einde van hun set diens ‘Speech Coma’ coveren. Die cover ontpopt zich tot een van de hoogtepunten, maar ook het eigen materiaal van het duo mag er zeker zijn. Vooral single ‘Take Off Your Skin’ is een publiekslieveling in wording. Dat het geheel met veel plezier gebracht wordt – De Geus begint plagerig al te spelen als Van Kaan naar verluidt nog staat te plassen – verbloemt prima dat het allemaal niet bijster origineel klinkt, maar een kniesoor die daar om zeurt.

Niet lang daarna is het de beurt aan Tusky. De vier heren winden er geen doekjes om. Het duurt één nummer voordat het haar van frontman Alfred van Luttinkhuizen al onder de krantenknipsel-confetti zit, twee nummers voordat er een flinke pit uitbreekt vooraan en drie nummers voordat de eerste crowdsurfer al met zijn voet in de verlichting van de niet al te ruime boot hangt. Dat de band dan ook al bijna op een-derde van zijn set zit geeft wel aan dat hij nog niet veel materiaal in huis heeft, maar wat er is, wordt uitstekend uitgevoerd. Alle negen nummers van de debuutplaat komen voorbij en zijn stuk voor stuk een schot in de roos. Vooral het razende ‘Smack Me With Your Bible Belt’ en single ‘Armed To The Teeth' gaan er bij het uitzinnige publiek in als zoete koek.  

Met een sound die ergens in het midden tussen Fugazi en Foo Fighters ligt, heeft de band ook niet veel nodig om de V11 bijna te laten zinken. De mix tussen snoeiharde riffs en afwisselend cleane vocals en geschreeuw slaat in als een bom. Alleen tijdens het één-tweetje van Jimmy Eat World-cover ‘Bleed American’ en het wat minder uitbundige ‘Attend The Party’ zakt de sfeer wat in. Minder uitbundig is in dit geval natuurlijk wel relatief, want Tusky heeft eigenlijk alleen maar feestnummers op zak. De heren weten zelfs My Favorite Game van The Cardigans – je weet wel, ongetwijfeld het favoriete nummer van je moeder – om te toveren tot een kraker van jewelste.

De show schiet in een razend tempo voorbij, op een paar praatjes na is het devies niet lullen maar spelen. Het speelplezier spat er dan ook vanaf, vooral aangezien Van Luttinkhuizen en de twee andere gitaristen een gooi lijken te doen naar het wereldkampioenschap synchroon headbangen. Met de euforische afsluiter ‘You Will Not Regret This (Please Hold Still)’ komt er een heerlijk eind aan een prima rockshow. Als een fan vooraan zijn shirt uitdoet en op zijn bovenlijf een tattoo van de tekst van ‘Romans' van De Andere Band heeft, zegt Van Luttinkhuizen: “Van wat voor een kutband is dat nou weer?” Grapje natuurlijk, maar de heren van Tusky bewijzen met deze show wel dat ze zonder problemen op eigen benen kunnen staan.