Overtuigende Jen Cloher maakt grote indruk in Rotown Overtuigende Jen Cloher maakt grote indruk in Rotown

Maar eerst dus het voorprogramma. Een wat verlegen meisje, in een te grote bruine trui en te grote bril, staat wat onwennig met een gitaar om haar hals achter een keyboard. “Bedankt voor het zo vroeg komen, normaal sta ik voor vier mensen te spelen”, vertelt ze al snel. Haar stem doet direct aan die van Björk denken. Ze heeft ook dat kinderlijke, dat aandoenlijke van Björk. De muziek van Hachiku is soms wat zweverig, bezwerend en geregeld erg catchy. Ze speelt gitaar en samplet haar eigen stem. Verder gebruikt ze een drumcomputer en allerlei samples. Het klinkt nog wat dunnetjes allemaal, verlegen, terughoudend, een beetje zoals ze zelf ook overkomt. Een zeer leuke start van de avond. Met dank aan paps, want hij heeft haar vanuit Duitsland naar Rotown gebracht en is al een maand bezig met de voorbereidingen op deze tour.

Jen Cloher brengt al ruim twintig jaar onregelmatig EP’s en CD’s uit. De laatste tijd op het label Milk! Records, dat zij samen met haar vrouw Courtney Barnett runt. In Australië is Jen al langer een begrip maar ook Europa wordt nu langzaam verovert. Ze is duidelijk dankbaar voor het eerst in Rotterdam te zijn en meteen in een uitverkocht Rotown. “Most Australian bands never even make it outside Australia”, vertelt ze oprecht en dankbaar.

Op het podium klinken de stevige maar niet zo uitbundige rocksongs van haar laatste plaat net wat steviger. Het leeftijdsverschil tussen Jen (44) en Courtney (30) komt ook muzikaal duidelijk naar voren. Jen is het stabiele middelpunt met haar solide gitaarspel. Haar stem klinkt rauw en doorleeft. Courtney is en klinkt jonger en geselt geregeld haar gitaar met de ene na de andere gierende gitaarsolo. Deze dienende rol past haar uitstekend. Samen vormen zij een perfecte balans.

Nagenoeg het gehele laatste album wordt gespeeld aangevuld met wat oudere nummers. Zoals het nummer ‘Fear Is Like A Forrest’. “Courtney Barnett en Kurt Vile brachten vorig jaar samen een plaat uit waar dit nummer ook op staat”, vertel Jen. “Zij hebben dit nummer van mij gecoverd, maar vanavond spelen wij dus het origineel”. “En na de tour ga ik weer liedjes schrijven voor mijn volgende plaat”, vertelt ze achteraf. “Maar dat kan wel weer even duren want ik ben nogal kieskeurig”. En dat is te horen, want dit optreden bevatte geen enkel minder moment en was van ongekend hoog niveau. Een heerlijk staaltje girlpower met energieke, stevige en zeer goede rockliedjes. Het is mooi hoe alles in die ene toegift 'Name Lights' samen komt. Een prachtige samenvatting van het optreden; mooi opgebouwd en uitgebouwd tot heerlijk rauwe climax met uiteraard een fijne gitaarsolo van Courtney. Nu al eentje voor de jaarlijstjes?