Op het debuutalbum van Drunken Dolly krijgen we veertien nummers voorgeschoteld in de traditie van Green Day & Blink-182. Met één belangrijk verschil; het altijd kenmerkende geluid van de mandoline en banjo ter ondersteuning van de snelle punksongs. Waardoor je eerder gaat denken aan Flogging Molly en misschien nog wel het meeste aan Dropkick Murphys (bij de laatste hebben ze dit jaar ook de aftershow gedaan in de AFAS). Op het tweede nummer ‘No Regret’ wordt er zelfs zo snel getokkeld dat je je afvraagt of de duimen van de gitarist niet het slachtoffer zijn van wekelijks terugkerende grote blaren.
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?