Hoe groot is de kans dat Tori Amos, Yann Tiersen en Danny Elfman ooit samen een album zullen maken? Betrekkelijk klein natuurlijk, maar gelukkig is daar Mayra Orchestra. Een cinematisch poporkest onder leiding van singer-songwriter Maartje Dekker, die in 2013 cum laude afstudeerde aan de Codarts Hogeschool in Rotterdam. Met haar bandgenoten uit de studierichtingen muziek, dans en circus presenteerde ze destijds het debuut 'World of Wonder' in een avontuurlijke liveshow. Op 31 maart verschijnt het langverwachte vervolg, 'Oracle', dat de luisteraar opnieuw meeneemt naar Maartjes magische fantasiewereld.

Daarin staat het wezentje Tahti centraal, dat op een nacht droomt van een idyllische plek; het hoogst bereikbare, het ultieme doel. Hij laat alles wat hem vertrouwd is achter zich en begint zijn zoektocht naar dit paradijs, waar hij vervulling hoopt te vinden.

Het album opent met een viertal tracks dat naadloos in elkaar overloopt en behalve het verhaal ook het muzikale palet van Mayra Orchestra introduceert. 'A new skin', een levendig popnummer, pakt meteen uit met cello, violen en glockenspiel. Het rijke arrangement duwt echter de zang in een bijrol, waarmee de Rotterdammers behoedzaam op afstand blijven van een te commercieel geluid. In het verlengde hiervan ligt de sterke leadsingle 'Face in the water', waar de band ook een clip bij maakte. De regie was in handen van de zangeres, die ook de kostuums ontwierp en duizenden kraaltjes op de stof naaide. Zij tekende eveneens voor het albumartwork, dat helaas wat aan diepte mist door de vlakke fotografie en flets afgedrukte kleuren. Maar deze beelden komen als een film tot leven in je hoofd terwijl het nummer laagje voor laagje wordt opgebouwd met aanzwellende violen, blazers en roffelende drums. En dan is het weer even stil. Terug naar de basis, terug naar de piano. Alsof je sneeuwvlokken kunt horen vallen.

Vooral het duistere middensegment van de cd spreekt tot de verbeelding. Kille industriële beats maken hun entree en de veelzijdige frontvrouw gaat de laagte in met haar stem. Donkere wolken pakken zich ondertussen samen boven Tahti, die zich in steeds onherbergzamer gebied waagt. De verhaallijn en onderliggende moraal zijn niet altijd even duidelijk uit de songteksten op te maken, die hier en daar van perspectief wisselen en overigens niet helemaal taalfoutloos zijn. Gelukkig biedt het betoverende sound design houvast. Het dreigende 'Stormhorses' wordt in- en uitgeleid door onheilspellende sfeergeluiden en trekt je nóg dieper mee in Mayra's universum.

Christiaan Bruin (Maartjes vriend en rechterhand) moet hierbij zeker even genoemd worden. Hij speelde een belangrijke rol in de auditieve vormgeving van deze wereld: van arrangementen, drums en akoestische gitaren tot de mixing en mastering. Daar is veel tijd in gaan zitten en dat hoor je er ook aan af. 'Oracle' haalt met gemak het hoge niveau van het debuut. Het vraagt echter van de luisteraar ook een investering. Je moet bereid zijn je te laten meevoeren, waar de muziek je ook zal brengen. Maar als er één band is die de volle aandacht verdient, is het Mayra Orchestra wel.

Beluister hier de podcast over Mayra Orchestra:
https://earworks.nl/2015/07/11/kaleidoscoop-12-mayra-orchestra/