Het vijftal Last Thursday timmert al een flinke tijd aan de weg. Ze wonnen de Strijd in Stukafest in 2016 en treden al vier jaar met regelmaat op. Nu komt Last Thursday eindelijk met hun debuut Short Stories. De band viert dit met een presentatieconcert bij Amsterdamse broedplaats Cinetol. De verzameling van zes nummers laat zien dat Last Thursday in vier jaar heel erg volwassen is geworden.

Jasper Schalks

Singersongwriter Jasper Schalks wordt tijdens het openingsconcert begeleid door violiste Myrte de Graaff van Last Thursday. Samen spelen ze de nummers van Schalks' debuutalbum These Things Shall Pass. Het vioolspel van Myrte is ook op dit album te bewonderen. Schalks' fijne stemgeluid en de warme tonen van zijn akoestische gitaar met daarbovenop de vioolmelodieën krijgen het publiek na de eerste noten muisstil. Het lijkt allemaal zo makkelijk te gaan. Het is een muzikale voorbode van het optreden van Last Thursday.

Zowel pittig als ingetogen

Om de dramatiek een beetje op de pompen begint Last Thursday met een instrumentaal intro, en laat na een paar minuten hun zangeres Lisa van der Weij het podium op komen. Het publiek gaat hier volop in mee door haar met luid gejuich te ontvangen. Naast haar hoge, fijne stem haalt ze tijdens sommige nummers ook haar trompet tevoorschijn, om heel vluchtig wat deuntjes toe te voegen aan instrumentale passages. Een humoristische noot in het optreden is dat Lisa tijdens haar praatjes met het publiek het woord ‘liedje’ probeert te ontwijken, iets wat niet altijd even goed lukt. Waar sommige nummers van de EP Short Stories vaak een kabbelende feel hebben, is het live pittiger. Dit wordt dan ook benoemd door de gitarist Tijmen Swaalf. De uithalen van Lisa in combinatie met de dominante viooltonen van Myrte brengen de nummers tot een kookpunt. Toch zijn het niet alle nummers die zo opgebouwd worden. De single Never Been So Far Away en Eyes and the Heart worden bewust klein gehouden, waardoor je een speldenknop kan horen vallen.

Verhalende liedjes

Full Moon, de afsluiter van Short Stories wijkt af van de rest van de set. Het nummer swingt het meest, waardoor het bijna funky wordt. De tekst, die lijkt te gaan over opstandigheid en opgroeien, past goed bij dit meest dansbare nummer van de avond. Een ander lied dat opvalt is Revolution. Dit duet tussen Tijmen en Lisa zou zo in de soundtrack van een Hollywoodfilm passen. Revolution vormt samen met Eyes and the Heart het bewijs dat Tijmen met zijn lagere stem een sterke zanger is. Het lied The Rope staat niet op de EP, maar heeft een speciale plaats in de set. Tijmen vertelt een anekdote over dat Lisa en hij niet lekker in hun vel zaten in de periode van begin 2017. Met dit verhaal en de titel in gedachte voel je het onderwerp van de tekst al ver van tevoren aankomen. Na de laatste tonen is het dan ook heel lang stil, waarna Tijmen de stilte doorbreekt door te zeggen: “Elf seconden, een nieuw record!” De avond wordt afgesloten met een cover van Billy Joel’s Piano Man, waarbij drummer Klaasjan Ouwens de iconische klanken van de mondharmonica verzorgt. Het is misschien een beetje een clichécover, maar daar is niets mis mee. Dat vindt het meezingende publiek ook niet.

© Lisa Maatjens