Sevdaliza in Paradiso Noord Sevdaliza in Paradiso Noord

Op vijfjarige leeftijd vluchtte Sevda Alizadeh uit Iran en vroeg in Nederland asiel aan. Hier leerde ze de Nederlandse taal en gebruiken en speelde een tijdje in het nationale basketbalteam. Dat deze sport haar op het lijf geschreven is, is niet vreemd. Sevadaliza is geen klein meisje, ze ademt kracht en met haar lange benen en grove doch vrouwelijke gelaatstrekken is ze een imponerende verschijning.

Ondanks dat Sevda al op zo’n jonge leeftijd zoveel van de wereld heeft gezien, is haar ontdekkingsdrift nooit minder geworden. Als jong meisje droomde ze van het onbekende en haalde ze inspiratie uit de muziek die ze om zich heen hoorde. Sevdaliza stevent nu af om een internationale grootheid te worden, zo stond ze al een aantal keer op het prestigieuze Amerikaanse festival SXSW en prijkt haar naam op het affiche voor Melt festival in Ferropolis aankomend jaar. Haar naam zal in Nederland toch nog vaak vraagtekens oproepen, Sevdaliza produceert geen commerciële radiomuziek. Haar werk kent een stormvloed aan overweldigende emoties. Zwevend tussen machteloosheid, wanhoop en kracht worden alle snaren van je gevoel opgespannen. Triphop, electro en klassieke invloeden worden verweven in een melancholisch kunstwerk. Maar aan het eind van de avond heerst er bij de luisteraars vooral het gevoel van euforie. 

De avond begint iets later dan gepland, maar als de intro het geroezemoes in de uitverkochte zaal van het Tolhuistuin in een klap laat verdwijnen, is alles vergeven. Met het aanzwengelen van de diepe bas van het nummer Time zijn de schijnwerpers op Sevdaliza gericht. Ze zingt haar eerste nummer in een met rozen behangen microfoon en om haar linker arm draagt ze een witte mouw die ze zo van Freddy Mercury of David Bowie overgenomen kan hebben. Ze wordt deze maandag bijgestaan door haar drummer en dj.

De nummers komen grotendeels van het eerder dit jaar verschenen album ISON wat ze met haar eigen label, Twisted Elegance, produceerde. Alle nummers lijken van top tot teen uitgedacht. Velen klinken alsof ze regelrecht van haar album afgespeeld geworden. Bij een ander concert kan dit jammer zijn, maar deze avond is het waar het publiek voor gekomen is. Sevdaliza haar muziek wordt gedeeltelijk gedragen door de visuele interpretatie. Sevdaliza danst alternatief en toont haar gevoel zo op indrukwekkende wijze. Het publiek krijgt dan ook een kijkje in het achtergrondverhaal en de bijkomende heftige gevoelens van de zangeres. Dit wordt extra kracht bijgezet door de mannelijke danser die tijdens The Inside het podium betreedt. Hij zweeft om haar heen als een schaduw, een demoon die haar tergt en haar blijft achtervolgen. Een uitbeelding van het intens persoonlijke gevecht met depressie, een dans waar het publiek ademloos naar kijkt.

Het hoogtepunt van de avond is het nummer Marilyn Monroe. De getalenteerde danser vergezeld Sevdaliza wederom op het podium en de zaal in de Tolhuistuin word voor eventjes ontzettend klein en intiem. Sevdaliza zingt “I’m trying to fix your heart, it’s unfair, I’m trying to fix myself and not care so much about you”. Een hint naar de persoonlijke ontwikkeling, wat een leidraad is in haar album ISON. Onverwacht wordt de zaal vervolgens omver geblazen door de luide bas in de triphop beat, waarna het nummer bijna te snel afgelopen is. Later passeert ook nog het prachtig nummer Bebin, het in het Farsi gezongen nummer wat ze eerder dit jaar uitbracht als reactie op het inreisverbod van president Trump. Een protest tegen het inhumane politieke klimaat.

De avond sluit af met een dankwoord aan een ieder die haar bijgestaan heeft het afgelopen jaar, ook de fans, waarvan er enkelen speciaal naar Amsterdam zijn gevlogen om het concert bij te wonen. Nog eenmaal danst het publiek gezamenlijk mee op het nummer Hero, waarna men tevreden napraat op de pont richting het Centraal Station. Met deze tour heeft Sevdaliza een fundament gelegd voor de muzikale voetafdruk die ze wil achterlaten, maar deze zou er over een jaar zomaar weer heel anders uit kunnen zien. Haar ontdekkingsreis naar haarzelf en haar muziek gaat immers altijd verder.