En zonder een grote hit te hoeven scoren, maar jarenlang te blijven bouwen, alsmaar mooiere albums af te leveren en shows te geven die spectaculair zijn in hun eenvoud, staat ze nu hier. In de AFAS Live, in een mega-zaal voor duizenden mensen. ‘AFAS, wat is het hier….. groot!’, gniffelt ze in een van haar weinige praatjes. En later verzucht ze met een glimlach: ‘Zoveel stille mensen voor mijn neus!’
Natúúrlijk zijn die stil, want na de climax in ‘Scheef’ komt het muisstille ‘Wakker’ nog wat steviger binnen. En door het couplet van ‘Wolk Breekt’ veel langer a capella in te zetten, pakt ze de hele AFAS bij de hand, om teder maar trefzeker mee te slepen. Dan wordt het voorzichtig heupwiegen in het trio songs van Bitterzoet die ze aan elkaar lijmt: het titelnummer, ‘Zwarte Zon’ en ‘De Parade’. Wat klinkt het allemaal goed ook, met de psychedelische extra echo over haar stem en de felle snare-roffeltjes in ‘Scheef’, een veel diepere kick in ‘Ik weet dat hij het wil’, waar zelfs ruimte is voor een dreigende, supersubtiele drumsolo, en een stoere synth-arpeggio in het dansbare ‘Uit Het Oog’. Door af en toe een extra push te geven aan haar nummers, zijn ze opeens hartstikke geschikt voor een zaal van deze capaciteit.
(tekst gaat verder na de foto's)