Mantra laat Cinetol springen en zweten Mantra laat Cinetol springen en zweten

De Cinetol aan de Tolstraat in Amsterdam is een zaal waar de biertjes uit een kratje komen. Het biedt ruimte aan zo’n 150 mensen. Relatief klein zou je zeggen, maar het blijkt een bewuste keuze van de band; iedereen moet namelijk zwetend de zaal verlaten. Het is een avond waarbij veel familie en vrienden komen luisteren naar het nieuwe werk van de twintigers.

De muziek begint om half 9 met het jonge Teddy’s Hit, waarbij de toon direct wordt gezet. Deze driekoppige Amsterdamse band speelt melodieuze garage rock en weet het publiek bij de les te krijgen en te houden. De zaal is nog niet helemaal vol, maar dankzij interessante melodieën luistert het publiek aandachtig. Teddy's Hit speelt strak en houdt het tempo erin door pauzes tussen de liedjes te vermijden. Deze band heeft zeker de potentie om binnen korte tijd de hoofdact te zijn op een avond als deze.

Na een succesvol 2016 met onder meer de winst van de Rob Acda Award en een plek in de programmering van Bevrijdingspop, presenteert Mantra met dit optreden de eerste EP. De Cinetol leent zich niet voor een spetterende lichtshow, dus het zal van de muziek zelf moeten komen. Het lukt Mantra op eigen kracht een zeer boeiende show neer te zetten. Vanaf moment één laten de Haarlemmers zien waarom ze de Rob Acda Award vorig jaar wonnen. De band speelt een strakke volwassen show en lijkt het optreden van te voren heel bewust te hebben uitgestippeld.

Ze lichten tussen de liedjes door de EP niet toe; er wordt niet verteld over de totstandkoming van ‘Merdeka’. De liedjes worden in hoog tempo gespeeld. Ook valt op dat de band zich binnen hun genre door van alles laat beïnvloeden. De set gaat van stevig jankende gitaren in ‘Cold Stare’ naar het mildere, maar mooi gelaagde ‘Shades’. Wanneer de single ‘Passive State’ wordt ingezet, begint de zaal zich meer en meer te roeren. De temperatuur in de zaal stijgt en ouders van de bandleden kijken elkaar trots aan. Een groep jonge bezoekers begint te springen en er vormen zich kleine moshpits. Als zanger Lars aangeeft dat het afgelopen is, voel je dat de zaal nog niet genoeg heeft gezien. Mantra boeit van begin tot eind en de zaal wil meer. Uiteraard stappen de mannen het podium op voor een toegift waarbij de Cinetol enthousiast op en neer springt.  De missie is geslaagd: iedereen gaat bezweet naar huis.