Dit is een band uit de jaren '90, die nog steeds veel platen maakt. De zanger, Anton Newcombe, was ten tijde van deze plaat echt een junkie. Volgens mij zijn er echt veertig bandleden door heen gegaan, en was hij als enige constant. Hij vocht ook vaak op het podium, zelfs met zijn eigen bandleden. In het jaar dat ze ''Take It From The Man!'' gemaakt hebben, zijn er nog twee albums uitgebracht. Ik vind ze alle drie heel vet, maar dit is wel de beste. Het is garagerock met veel invloeden uit de jaren '60. In de titels van de nummers van dit album zijn verwijzingen naar andere toffe artiesten te vinden, zoals ''(David Bowie I Love You) Since I Was Six'' en ''My Man Syd''. Het album heeft een consistente sound, je kunt het bijna als één nummer luisteren. Ik leen hem momenteel van een vriend. Dat doe ik wel vaker, ook van huisgenoten die net als ik op het conservatorium zitten. Dat zorgt voor wat diversiteit in mijn platencollectie.
Indian Askins toetsenist Bart zweert bij psychedelische rockplaten
'Ik houd wel van trippy artwork'
'We come from under the sea of ethanol'. De Amsterdamse band Indian Askin is niet vies van een surrealistisch zinnetje hier en daar. In combinatie met een mix van rustige indie en stevige garagerock zorgt dit voor flink wat succes de laatste tijd. Ze werden uitgeroepen tot 3FM Serious Talent en speelden op festivals als Eurosonic Noorderslag, Lowlands en bij De Wereld Draait Door. Waar halen de bandleden hun inspiratie vandaan? Toetsenist Bart van der Elst neemt 3voor12 Noord-Holland mee in zijn platenkast vol psychedelische rock.
The Brian Jonestown Massacre – Take It From The Man! (1996)
Radiohead – In Rainbows (2007)
Dit was de eerste plaat die ik zelf kocht, ongeveer vier jaar geleden. Ik luister nog niet heel lang naar vinyl, maar ik ben mijn collectie de laatste tijd wel aan het uitbreiden. Iedereen zegt natuurlijk altijd dat het geluid veel beter is dan dat van een digitale cd – en dat is ook zo – maar ik vind het ook gewoon cool om zo'n plaat in je handen te hebben. Het is vaak een heel kunstwerk met al dat artwork erbij. Dit album heeft ook een extra boekje met allerlei foto's en teksten. Ik vind lang niet alles van Radiohead goed, maar deze plaat is geniaal, als je het mij vraagt. Het is heel steady, met simpele pianogeluiden, maar tegelijkertijd ook veel elektronica. Ook de teksten zijn heel persoonlijk.
Pink Floyd – Milestones (1973)
Ik probeerde online een originele versie van deze samenstelling van de eerste twee platen van Pink Floyd te vinden, maar die waren echt belachelijk duur. Niet veel later kwam ik erachter dat hij in de platenkast van mijn vader stond! Ik ken de plaat al best lang, maar ik ben hem steeds beter gaan vinden. Soms hoor je iets als je jong bent en dan denk je, ''whatever'', en heb je later ineens zoiets van: ''wow''. Syd Barrett speelt en zingt ook nog op deze plaat. Het is een zeldzame pressing. Ik denk dat de helft van mijn platen, waaronder deze, psychedelisch is. Mijn ouders luisterden vooral klassiek en jazz, wat ik wel kan waarderen, maar minder luister. Dit is de enige plaat die van mijn vaders platenkast in de mijne is beland. Er is wel een andere band die hij veel luisterde, die ik ook erg vet vind: Yes. Ik dacht dat ik de enige was die deze band kende, maar toen ik op het Conservatorium van Amsterdam kwam, bleek dat heel veel mensen van mijn leeftijd deze progressieve rockband kenden.
Holy Wave – Freaks of Nurture (2016)
Dit is een bandje uit Texas, waar ik ooit bij in het voorprogramma heb gestaan. Niet met Indian Askin, maar met een ander bandje van me: Mighty Breaks. Ik ontmoette de bandleden van Holy Wave tijdens hun eerste Europese tour, raakte bevriend met ze en stond in Electron Breda in hun voorprogramma. Ik was ook bij hun laatste show in Studio K, waar goede vrienden van me van de band Torii het voorprogramma verzorgden, en ook dat was heel vet. Holy Wave maakt ook psychedelische rock en hun sound is daarnaast een beetje surfpop. Dit album is uitgebracht op wit vinyl, heel mooi.
The Zodiac – Cosmic Sounds (1967)
Ik hoorde ooit van iemand dat dit de lievelingsplaat van Jimi Hendrix was. Dus ik ging overal in Nederland op zoek naar dit album, maar ik kon hem nergens vinden. Uiteindelijk vond ik hem op een Duitse site waarbij je over de hele wereld vinyl kan aanbieden en kan kopen. Wat wel cool is, is dat dit album uitgegeven is door Elektra, het platenlabel dat de eerste plaat van The Doors uitgaf. Dat was zo'n groot succes dat het label in één keer heel groot werd. De songwriter Mort Garsen werd aangezet om een hele psychedelische plaat te maken en dat werd ''Cosmic Sounds''. Ze hebben de twaalf sterrenbeelden gebruikt voor de nummers. Het resultaat is echt heel spacy. Er staat ook op de cover: ''Must be played in the dark''. Wel weer jammer dat zoiets absurds dan uitgegeven wordt bij zo'n groot label, niet echt een romantisch verhaal. Maar ik vind de plaat heel tof, de surrealistische teksten en de psychedelische muziek blijven me verbazen. Ook van deze plaat is de artwork heel mooi. Dit is eigenlijk een van de weinig platen die ik via internet gekocht heb, verder koop ik een plaat als ik toevallig weet dat hij net uit is of als ik hem tegenkom in de winkel. Lekker door de vinylbakken graaien. Ik doe het de laatste tijd niet veel, maar ik mis het. Ik moet echt vaker platen kopen.
De rest van Indian Askin
Ik weet wel dat Chino, Jasja en Ferry vinyl luisteren, maar ik weet eigenlijk niet zo goed wat. Ik leen ook nooit wat van ze. Chino heeft het wel vaak over Creedence Clearwater Revival. Hun muziek zelf lijkt niet echt op Indian Askin, maar de manier waarop ze muziek maken wel. Lekker met een goede gitaarrif beginnen en dan een tijdje jammen. Veel riff-driven nummers met de gitaar op de voorgrond, waaromheen een soort popsong ontstaat.