Het begint al met een optreden van de Utrechtse band C’est Qui?, waar ook bassist Berend Suijker deel van uitmaakt en die later nog als bandlid opduikt bij BOWL waar hij eveneens de bass hanteert. Bovendien heeft de bassist met een ander toenmalige band eveneens meegedaan aan de Rob Acda Award. C’est Qui? is een nieuwbakken band, maar laat wel haast een orkaan aan geluid horen. Garage punk met het rauwe stemgeluid van Jazz die zelfs tijdens één van de nummers de illustere koebel erbij haalt, zoals ooit Blue Oyster Cult dat heeft gedaan. C’est Qui? kent een snaar strakke en beukende ritme wat zij laat horen, maar ook zien. Het is een brok energie en met een paar keer knipperen met je ogen, is het eigenlijk ook zo weer voorbij. Voor de Utrechtse band komt de support bij POM prima uit, want zo kunnen ze hun kakelverse single Filthy Hands laten horen.
Als Patronaat Haarlem twee producties op één avond draait die dan ook nog eens heel goed in elkaar zitten, dan is het schaken op meer borden tegelijk. Op donderdagavond 6 maart als in de grote zaal de finale van de Rob Acda Award plaatsvindt, is er in de kleine zaal van het Haarlems poppodium de EP presentatie van POM. Ooit zelf ook een deelnemer geweest aan diezelfde Rob Acda Award. Liza van As is zelfs dit jaar wederom jurylid geweest, maar op deze avond is het de band POM waar zij de frontvrouw van is.
Bowl
Schemergebied postpunk shoegaze
Direct valt bij het optreden van BOWL op dat Vos Ploeg even niet meedoet. Het doet er niets aan af, want BOWL is BOWL en ze zijn bezig met het album The Rude Interruption Of Fear. Ondanks dat Vos er niet bij is, is het bij Bowl aanpakken. Echt rustig erbij zitten, is er niet bij want daar is de Utrechtse band niet van. Het is vooral het schemergebied tussen postpunk en shoegaze waar Bowl zich in bevindt, maar een vet optreden is het wel. Het is de opmaat naar het album dat op 25 april gaat verschijnen. Waar Bowl nu de support doet, is het dan zelf de hoofdattractie. Een avond Patronaat als support voor POM is iets waar ze bij Bowl hun hand niet voor omdraaien. Het afgelopen jaar hebben ze dat ook al in hetzelfde Patronaat als support van OATS laten zien dat het een echte podiumband is.
POM
Symbiose met de zaal
Als er dan iets waar iedereen op heeft gewacht, is het wel het optreden van POM. Het predicaat fuzz wat de band al lange tijd heeft is inderdaad nog steeds aanwezig. Naast het dampende en bestaande werk, is POM helemaal in hun element tijdens hun optreden in de kleine zaal van Patronaat Haarlem, waar het menigmaal heeft gestaan. Het bestaand repertoire wat POM weer met enthousiasme en vol overtuiging speelt, slaat duidelijk over naar het aanwezige publiek. Het is een symbiose tussen wat er in de zaal gebeurt en uiteraard op het podium. Het is bijna de uitspraak van mysticus Hermes Trismegistos: ‘Zo boven, zo beneden’. Als je dat betrekt op wat er in de zaal gebeurt, dan is het feitelijk zo.
Denderende trein
Meerdere moshpits
POM is als een denderende trein. Vooral Liza leeft zich behoorlijk uit op het podium. De energie die ze daarbij overbrengt op de zaal, is bijna magisch te noemen. Zwaaiend met een toverstafje en huppakee de boel komt in beweging. Zeker passend bij de kakelverse EP AAAAH! Het kan de goedkeuring wegdragen. Net als tijdens de Popronde van 2021 waar POM destijds deel van uit heeft gemaakt en ook bij dat optreden in de kleine zaal van Patronaat Haarlem, is er een aantal malen een moshpit waar te nemen. Als dat gebeurt weet je als band dat de zaal het naar de zin heeft. En voort raast de denderende trein die POM heet. Scheurende gitaren in een strak en snel ritme en waar het zelfs naar een kookpunt gaat. POM weet er wel raad mee.