Het verrukkelijke recept van POM Het verrukkelijke recept van POM

Ondanks dat de band eerst redelijk verspreid was over Noord-Holland, vonden ze elkaar via Liza (zang), die destijds zang studeerde aan PACT Amsterdam. Voor een ‘Show Yourself’ showcase moest ze laten zien wat voor soort muziek ze maakte. ‘Ik schreef al heel lang nummers en ik wilde in een band spelen met eigen muziek, dus daar ging ik muzikanten voor zoeken. Michael (bas) zat bij mij op PACT en wilde meedoen. Joy & Luc (gitaar) ken ik van huisfeestjes in Haarlem en wilden allebei graag meedoen, al had ik daarna nog het gevoel dat Luc spijt had van dat hij ja had gezegd, omdat hij zich het de volgende dag niet herinnerde en helemaal niet wist wat voor soort muziek ik maakte,’ lacht Liza. ‘Toen heeft Michael Justin (drums) erbij gehaald, want daar had hij al eerder bij in een bandje gezeten. En toen hebben we de showcase gespeeld met wat nummers die Joy had geschreven. Daarna kwamen we tot de conclusie dat het heel gezellig was en dat we door wilden gaan samen.’ En zo geschiedde: de geboorte van POM. 

Wat volgde was een heleboel geschrijf, optredens in kroegen, gezelligheid, de Popronde, en niet te vergeten, Eurosonic Noorderslag. En dat laatste was toch wel een dingetje. Bij Eurosonic Noorderslag speelde POM het dak van de livestream af. ‘Noorderslag was super vet. Zo cool om te doen. Gewoon de hele ervaring; van het opnemen, tot het terugzien, tot de reactie erop.’ 

Om die reactie positief te noemen is een understatement. Na enthousiaste tweets van –onder andere– Nico Dijkshoorn, als ‘alles gevende, niets ontziende rocknieuwkomers van het jaar’ te worden bestempeld door het NRC en op nummer 2 in de 3voor12 Top 25 van Noorderslag 2022 te komen is nogmaals duidelijk geworden dat deze band veel in zijn mars heeft. ‘Ik had het echt niet zien aankomen. De Top 25 van 3voor12 werd naar me doorgestuurd en mijn zusje zei: ‘Liza, je bent nummer 2! De enige persoon die boven je staat is de persoon die mee gaat doen aan het songfestival! Het was echt zo vet.’ Reden voor meer dus. Maar wat is nou dat verrukkelijke recept van POM?

Een onmisbaar ingrediënt van het POM-recept is de kenmerkende ‘fuzzpop’ sound: raggende, catchy gitaarmuziek, met een schattig randje. Die slaat dus goed aan. Liza vertelt: ‘We hebben nooit echt bepaald wat we wilden maken. Ik weet ook niet hoe we op dit genre zijn gekomen. In mijn herinnering is het automatisch gegaan, we zijn gewoon muziek gaan maken. Het is uiteindelijk wel goed samengekomen.’ 

Best knap, aangezien de variatie aan smaken binnen de band behoorlijk varieert, van emo tot hiphop en van indie tot metal. Grote verschillen dus, maar geen reden voor discussies. Eerder een extra kracht. ‘Ik denk wel dat het een mooie samenkomst van alle muzieksmaken van iedereen in de band is. Je ziet de inspiraties van iedereen terugkomen, maar wel op een subtiele manier.’ 

De creatie van het POM-sausje is inmiddels een bekend proces geworden voor de bandleden. Iedereen heeft zijn eigen taak in het schrijfproces. Liza vertelt: ‘Ik ben als laatst aan de beurt, want ik vind het heel fijn om eerst muziek te horen. Dan kan ik kijken wat voor gevoel ik wil overdragen dat bij de muziek past en daar een tekst bij schrijven. Zo is het eigenlijk altijd gegaan; het is een vaste structuur voor ons. Soms heb ik binnen vijf minuten een tekst en soms komt er een hele repetitie niks uit. Ik wil ook geen halve tekst leveren, ik wil er blij mee zijn. Als ik het over een jaar nog moet spelen wil ik wel dat het een toffe tekst is.’ 

Die ‘toffe tekst’ blijft wel een zoektocht. En het idee daarvan kan best verschillen over de tijd. ‘Ik zei eerst altijd dat ik hele originele teksten heel goed vind, maar ik denk eigenlijk dat dat niet klopt. Ik denk dat je heel goed corny teksten kan schrijven, maar zolang het goed past op de melodielijn en op de track die je maakt komt het al niet meer zo corny over. Dat is soms moeilijk te bereiken, want soms wil ik gewoon een leuk, grappig, origineel stukje tekst. En soms komt het heel spontaan.’ 

Die weg naar Noorderslag heeft wel wat doorzettingsvermogen vereist. De muzikale interesse begon al vroeg. 10-jarige Liza schreef, bewapend met een gitaar, haar eerste liedjes. ‘Ik vond het heel leuk om te doen, maar ik denk niet dat ik echt wist wat ik aan het doen was. Ik was vooral op mijn gitaar aan het rammen en was geen geboren zangtalentje. Toen ik net begon was mijn bereik erg slecht en kon ik niet super technisch zingen. Daar was ik vroeger ook wel onzeker over. Ik weet nog dat in het eerste jaar van PACT iemand van mijn middelbare school aan me vroeg wat ik was gaan studeren. Ik vertelde dat ik zang studeerde en toen zei zij: ‘Maar jij kan helemaal niet zingen.’ Het heeft me nooit gestopt, ik ging gewoon door. Het was gewoon even die beginnende puber onzekerheid. En nu ben ik hier, dus ik ben heel blij dat ik ben doorgegaan.’ 

Ook tekstueel heeft er een evolutie plaatsgevonden. ‘Mijn nummers van vroeger waren vreselijk. Ik kan me nog twee liedjes van toen herinneren. Eén ging over iets met wolven en één ging over dat ik mijn zusje irritant vond. Mijn zusje kent nog steeds het refrein daarvan, dus dat zingt ze nog steeds wel eens als grap. Maar daar begon het mee, met schrijven over dingen waar je over nadenkt als je tien bent: irritaties aan zusjes en interesse in dieren.’ 

Dat thema is behoorlijk veranderd. De beukende-doch-snoezige nummers dragen nu hier en daar een lugubere thematiek; best een aantal nummers gaan over moord. Wat is daar de inspiratie voor? ‘Ik lees heel graag thrillers, dat vind ik echt geweldig,’ vertelt Liza. ‘Ik denk dat het daar een beetje uit is voortgekomen. Het is bij mij echt een combinatie aan complete waanverhalen en dingen die ik zelf heb meegemaakt. En als je het hebt over boosheid of emoties uiten in een lied, vind ik het heel leuk om dat op een manier van moord of agressieve acties te verwoorden. Ik maak het dan veel extremer en objectiever, zodat je niet in een keer doorhebt waar het nummer over gaat. Dan ga je echt over de tekst nadenken.’

Zo ook in het nummer Kim, dat stiekem erg autobiografisch is. ‘Kim is mijn tweede naam. Het lied gaat over mij en over hoe ik me op het moment van schrijven voelde. Ik vind het soms niet fijn om direct te praten over hoe ik me voel. Daarom vond ik het tof om het onder mijn tweede naam te schrijven. Zo kon ik het aan de ene kant loszetten van mezelf, maar toch ook weer aan mezelf koppelen. Alsof het een andere kant van mezelf is, net zoals die naam. Niet iedereen weet daarvan, maar het is nog steeds een deel van me.’  

Voeg verhalende teksten, verschillende muziekstijlen en een combinatie aan schattigheid en gruwelijkheid samen en het begint al aardig op POM te lijken. Een ander essentieel onderdeel zijn de energieke en pleziervolle live performances op veelal dansbare nummers. ‘Het is echt gewoon gaan. Het voelt bijna alsof ik gewoon een hele andere personage opzet, waarin ik ronddans op een podium en zeg ‘ik ben hier nu, kijk naar mij’, terwijl ik eigenlijk gewoon een klein schattig meisje ben. Een vriend van me zei laatst nog tegen me dat hij dacht dat ik hem niet aardig vond toen we elkaar net kenden, puur door hoe ik op het podium stond. En ik ben helemaal niet zo, ik zie mezelf echt als een grote sukkel.’ 

Aan zenuwen is in ieder geval een groot gebrek, wat misschien ook te danken is aan de vele livestreams die POM door de coronacrisis heeft gespeeld. ‘Het is echt een leerervaring. Je treedt op voor de camera’s en de mensen die daar werken. Dat zijn misschien vijf mensen. Toen we op onze tour een optreden hadden waar wat minder publiek was voelde ik daar niks meer van, omdat ik zo gewend was om voor bijna niemand op te treden dat het niet meer uit maakte.’ Rondspringen en dansen gegarandeerd. 

De toekomst is veelbelovend. Er is niet alleen nieuwe merchandise in the making, maar ook een nieuw album op komst, vol met nieuwe nummers. ‘We gaan ze waarschijnlijk wel al spelen voordat we ze officieel uitbrengen, ons kennende,’ lacht Liza. ‘Als we nieuwe nummers hebben willen we ze gewoon graag live spelen, dat vinden we heel leuk om te doen.’ Dat vindt denk ik niemand een probleem, het verrukkelijke recept van POM live horen is ten slotte de beste remedie tegen muziekhonger.