Julian Sas: grillig en geniaal

Gitaargrootheid geeft het publiek precies wat het wil

tekst: Joost Burger - foto's: Niels Watermulder ,

Bluesrockgrootheid Julian Sas laat in Victorie zien een podiumbeest bij uitstek te zijn. Geen enkele solo staat vast, wat zorgt voor dynamiek en onverwachte momenten.

Gitaargrootheid geeft het publiek precies wat het wil

De Julian Sas Band is in Nederland wereldberoemd geworden met zijn expresionele bluesrock en kent een grote schare trouwe fans. Julian Sas wordt hierbij begeleid door bassist Tenny Tahamata (speelde eerder in de begeleidingsband van Curtis Night) en drummer Rob Heijne (speelde voorheen in de Ruben Hoeke Bluesband). Inmiddels heeft Julian Sas twaalf cd's uitgebracht met als meest recent wapenfeit Wandering Between Worlds. Als je niet beter zou weten zou je zeggen dat Sas een Amerikaan zou zijn. Op het podium spreekt hij in een accent dat zo uit Tennessee zou kunnen komen. Sas zag echter het licht op 29 mei 1970 in Beneden-Leeuwen. “I was born on a river in 1970 in a small town in the center of the Netherlands”, aldus Sas, en dat klinkt toch behoorlijk Amerikaans.

De muziek van de Julian Sas Band is ook op Amerikaanse leest geschoeid en de invloeden van, bijvoorbeeld, Jimi Hendrix, Rory Gallagher (Sas speelde diverse keren in Gallagher's begeleidingsband) en Peter Green kenmerken het geluid. Gelukkig geeft Sas wel een heel eigen draai aan de muziek en dit in combinatie met zijn karakeristieke expresionisme maken van een optreden van de Julian Sas Band een bijzondere ervaring.

De Victorie had deze avond een café in New Orleans kunnen zijn. Rouw gitaarspel, grote bier drinkende mannen, dansende vrouwen en op stevig volume staande speakers. Het enige wat nog miste was sigarettenrook maar dat genot zat er uiteraard niet in. Wat gelukkig wel helemaal goed kwam was het optreden zelf. De krachtige en donkere stem van Sas wenst het publiek een ‘good evening' en de band gaat direct los.

De Julian Sas Band staat gelijk aan bluesrock voor de liefhebbers en dan met name de liefhebbers van langgerekte solo's. Deze, vaak minuten durende, solo's zijn technisch van hoog niveau en menig bluesgitarist kan er een puntje aan zuigen. Echter heeft Sas ook zijn grillen en vervalt hij zo nu en dan in tempowisselingen en toonladders die het geheel wat onduidelijk maken. Gelukkig is daar de ritmesectie die de grilligheid van Sas goed opvangen, al wordt het ze zo nu en dan wel erg moeilijk gemaakt. Wanneer Sas zichzelf weer herpakt is het echter genieten geblazen.

Tegelijkertijd is dit de charme van Julian Sas. De creativiteit en durf gecombineerd met een geweldige klasse maken het optreden interessant. Sas geeft zijn fans waar ze voor komen, lange solo's, creatief gitaarspel en een prachtige set bluesrock nummers.

Gezien: Julian Sas Band
Victorie, Alkmaar, 12 juni 2009