Het is weer voorbij die mooie zomer. Gelukkig maar, want met het vallen van de herfst opent ook de Muziekgieterij haar deuren weer voor een nieuw muzikaal seizoen. Dit wordt ingeluid met de albumpresentatie van Lesoir.
De Maastrichtse band Lesoir timmert al enige jaren aan de weg. In april van dit jaar stonden ze in de finale van Nu of Nooit, speelden op de Club 3VOOR12/Limburg avond, toerden in de UK en waren te gast op gerespecteerde festivals. (MvL)
Tijdens hun zomertour in Engeland is Lesoir in contact gekomen met de band The Sum Of. De mannen uit Cornwall reageerden positief op het verzoek van de Limburgers of ze als support act wilden optreden tijdens de cd presentatie. The Sum Of geeft een energieke show en is een goede opwarmer voor het inmiddels binnenstromende publiek. (WD)
Drijvende krachten achter Lesoir zijn gitarist Ingo Dassen, die de composities voor z’n rekening neemt en vocalist (plus dwarsfluit en piano) Maartje Meessen, die de teksten verzorgt. Het cd-hoesje vertelt dat gitarist Nick Franssen, die de band in mei verliet, wel nog heeft meegewerkt aan de opnames in Brussel. Wat verder opvalt is, dat noch Dachuan Lu noch Claudio Arduini, beiden vaste krachten, hebben meegewerkt aan de opnames van respectievelijk bas en drum. Uiteraard staan beide muzikanten vanavond wel op het podium. (WD)
Als luisteraar merk je meteen dat de nummers van Lesoir refereren aan gebeurtenissen en ervaringen die de band bezighouden. Het klinkt rauw, eerlijk, soms gevoelig en echt. De bezieling waarmee frontvrouw en zangeres Maartje Meessen zingt is hier de oorzaak van; haar hele lijf, ziel en stem worden erin gelegd. En wat voor een stem trouwens. Het geluid van de zangeres is goed, geschoold, zuiver en intens. Hoogtepunt van het optreden is het mooie gevoelige nummer waarbij Maartje achter de piano kruipt. De breekbare intro met alleen zang en piano wordt opgevolgd met een subtiel en origineel gitaarspel van gitarist Ingo Dassen waarna een vloedgolf van geluid volgt. (MvL)
De band heeft goed nagedacht over de overgangen tussen de muziek en de manier waarop de instrumenten in het totaalplaatje hun steen bij dragen. Hoewel de wenkbrauwen redelijk sceptisch rijzen op het moment dat de frontvrouw haar dwarsfluit erbij pakt, voegt ook dit instrument iets toe aan het donkere stadsbouwwerk van Lesoir. De drums zijn strak en scherp, de baslijn subtiel en de beide gitaristen laten afwisselend verassende en interessante gitaarrifjes horen. Soms wordt hierin doorgeslagen in lange instrumentale psychedelische stukken die de aandacht van het publiek maar moeilijk vasthouden. Maar de stem van Maartje trekt de luisteraar direct weer op het goede pad. (MvL)
De presentatie van de band is strak en professioneel. Er is gezorgd voor een grafische achtergrond die met zijn duistere urbane uitstraling past bij het geluid. De visuals op drie videoschermen met bewegende nachtelijke stadsbeelden die nummers of gedeeltes van nummers begeleiden geven een mooi extra effect en dragen bij aan de belevenis. Lesoir neemt je mee naar een obscure stad waarin je als luisteraar graag wil verdwalen; bij vlagen hard en alles omvattend maar nooit zonder gevoel. (MvL)
Nadat de laatste tonen door de zaal galmen is het tijd voor champagne. Ondanks het gedegen schudden door Maartje en de knal na het ontkurken, wil de vloeistof niet de ruimte in spuiten. Met een slap straaltje stroomt de drank uit fles. Desalniettemin is de lancering van het debuutalbum van Lesoir een feit. Proost! (WD)