Limburgse poppodia zoals Fenix, Nieuwe Nor en Perron 55 timmeren de laatste tijd stevig aan de weg. Zonder de lokale talenten uit het oog te verliezen, worden schijnbaar moeiteloos steeds meer internationale acts aan de programma’s toegevoegd. Dit wordt blijkbaar door het Limburgse publiek zeer gewaardeerd, getuigen de hoeveelheid uitverkochte zalen. Ook vanavond is de Fenix geheel gevuld.
De nieuwste sensatie die komt overwaaien vanuit onze zuiderburen heet Customs. Dit viertal uit het Vlaamse Leuven zijn in hun thuisland reeds de status van talentvolle nieuwkomer ontgroeid. Dit blijkt wel uit het succes dat hun debuutalbum 'Enter The Characters' heeft gebracht. Zo stonden de singles 'Rex' en 'Justine' wekenlang in Studio Brussel’s eigen 'De Afrekening' en kwam eerstgenoemde zelfs als winnaar uit de bus tijdens de eindafrekening van 2009. Toch is er ook kritiek, zo zou de band een kloon zijn van Interpol en te veel meeliften op het succes van de Editors. Tijd om deze vergelijkingen te toetsen.
Voorprogramma 32 Ohm lijkt terug te verlangen naar de Duitse jaren tachtig, waar krimi’s als Tatort, Derrick en Der Alte hoogtij vierde. Het in synthesizer gesauste Depeche Mode meets Peter Schilling geluid van 32 Ohm schept dan ook herinneringen aan de goede oude tijd, toen we met zijn allen mee stonden te blèren met de negenennegentig luchtballonnen van Nena. Ondanks deze fijne flashbacks en bijpassende Duitse vocalen, begint de band al na een paar nummers te vervelen. Dit is echter niet te wijden aan de taal, maar vooral aan het gebrek aan charisma dat de band uitstraalt. Dit gebrek uit zich ook in de nummers die gespeeld worden; goed, zonder echt op te vallen in afwisseling. Ook wanneer zanger Guido (Duitse afkomst?) zich tussen het publiek begeeft kan hij niet echt overtuigen. De "Leidenschaft” komt dan ook niet geheel over.
Qua kleding volledig op elkaar afgestemd, betreden de heren van Customs het podium. Na een korte doch zeer beleefde begroeting, zoals we wel van Vlamingen gewend zijn, wordt aan de set begonnen. Deze bestaat uit ouderwetse drie minuut durende jaren tachtig nummers met hoekige gitaarriffs en dito bewegingen. Zonder al te veel woorden tussen de nummers vuil te maken, wordt de setlist professioneel afgewerkt, inclusief toegiften die bij wijze van uitzondering na aankondiging gewoon gespeeld worden zonder eerst een luidkeels “We want more!” te eisen.
Na dit relatief kort optreden, hetgeen zeker te maken heeft met het feit dat hun discografie slechts één album bevat, kunnen we concluderen dat het geluid inderdaad zeer sterke gelijkenis vertoond met eerder genoemde bands. Feit blijft echter dat naast de ijzersterke hits 'Rex' en 'Justine', ook nummers als 'Matador' en 'Tonight We All Stand Out' in je hoofd blijven hangen. Het geheel komt zeer verfrissend, energiek en positief over. In tegenstelling tot veel Interpol werk. Hierdoor is het simpelweg te kort door de bocht om te stellen dat de Customs slechts klonen zijn. Daarrvoor is de eigen inbreng te groot. De band lijkt dan ook hongerig om naast België ook ons land te veroveren. Qua sound zijn wij al enigszins voorbereid met onze eigen Editors kloon Moke.
Customs zijn onder andere te zien op Rock in Park en Koppelpop. De liefhebbers van 32 Ohm zullen het voorlopig even met MySpace en het album 'Leidenschaft' moeten doen.