Megaland is bij de meeste mensen vooral bekend als het terrein waar al jaren het festival Pinkpop plaatsvindt. De podia, eetkraampjes en backstageruimte staan ieder jaar op dezelfde plek. Het is dan ook even wennen wanneer bij binnenkomst op Breakfest enkel Snowworld nog staat waar je dat verwacht. Daar de bezoekers een gemiddelde leeftijd hebben van zo’n zestien lentes, zullen de associaties met Pinkpop bij deze hip gekapte pubers niet zo sterk zijn. Breakfest is sowieso een totaal ander festival; meer een lifestyle-evenement eigenlijk.

Het leuke aan Breakfest is dat jongerencultuur – en diverse subculturen daarbinnen – op diverse manieren geuit wordt. Naast een grote skateramp zijn er onder andere workshops waar je kan leren dj’en, je kan je kleding laten opfleuren met allerlei kleuren en frutsels (als je echt ‘street’ bent zeg je “pimpen”) en je kan een recente hit meespelen in de tent van LiveJam. Plus diverse sportdemo’s. Veel te doen dus. De meeste bands trekken niet eens zo gek veel bekijks, al staan er zelfs voor de meest willekeurige bandleden wel bakvissen in de rij om bij het merchandisekraampje een krabbeltje te halen. Ergens wel heel erg aandoenlijk.

Kunstbende heeft een prachtig uitziende tent op Breakfest staan, alwaar diverse acts uit de categorieën Dans en Muziek hun kunstje doen. De Eindhovense band Hunting The Robot valt op vanwege de muzikaliteit van deze jonge gastjes en doet bij vlagen denken aan Bloc Party. Niet zo verwonderlijk dus dat Hunting The Robot eerder dit jaar PopSport won. Ook de Limburgse PopSporters Stuffed Animal en Izonix spelen ieder een lekkere set in de Kunstbendetent. Zangeres Madi Hermens hier nog eens horen dat zij eigenlijk óók de landelijke finale van Kunstbende had moeten winnen.

Het hoofdpodium biedt plek aan diverse gitaarbands, die soms meer variëren in aantal verkochte albums dan in stijl. Één van de uitschieters is de jonge Vlaamse band Exit On The Left, dat degelijke punkpop maakt met een eigentijdse emo-inslag. De heren van Destine hebben zich gespecialiseerd in die Amerikaanse sound, al lijkt Johnny Marr – voormalig gitarist van The Smiths en Electronic – eveneens een inspiratiebron. Wat de liedjes van Destine kenmerkt is een goede doch eenvoudige structuur, duidelijke refreintjes en een keurig opgepoetst geluid. Aan toewijding dus geen gebrek en die lessen aan de Rockacademie hebben zich blijkbaar ook geloond.

Bij The Undeclinables gaat het er iets harder aan toe. De punkrockers draaien een behoorlijke tijd mee en dichten de generatiekloof tussen de tiener en de twintigers. Destine zal later die dag nog bekennen zijn bestaan te danken te hebben aan The Undeclinables. Elders op Breakfest zijn er rappers in de weer. Je zou verwachten dat Dio (de rapper dus) inmiddels wel weet hoe hij een bekwame show in elkaar draait. Zijn uiterst korte set bestaat daarentegen voor de helft uit zinloos gezwets en onnodige clichés. Dio, als iemand een tijdmachine had, dan zou diegene je terugsturen naar 1988, toen The Fresh Prince diezelfde trucjes al deed.

Meer jaren ’80-entertainment is er bij The Hot Stewards. Dit gezellig uitgedoste gezelschap bouwt hits uit dit decennium om tot moderne punkrocknummers. Een beetje zoals Me First and The Gimme Gimmes en MXPX dus, maar dan met meer creativiteit. The Hot Stewards grijpt niet enkel terug op voor de hand liggende classics als ‘Never Gonna Give You Up’ van Rick Astley en ‘Tell It To My Heart’ van Taylor Dane, maar ook glossy r&b-hits als ‘We Don’t Have To Take Our Clothes Off’ van Jermaine Stewart en ‘Straight Up’ van Paula Abdul weet de band vakkundig te tackelen. Voormalig Jeremy’s-Zangeres Katelijn Schipper gaat in duet met de veredelde coverband op ‘When The Rain Begins To Fall’, oorspronkelijk een hit voor Pia Zadora en Jermaine Jackson. De jongens van Destine vervullen later nog een gastrol en in de finale komt alles gemoedelijk samen.

De verwachte drieduizend á vierduizend bezoekers haalt Breakfest bij lange na niet. Dat is jammer, want het concept is eigentijds en de line-up is alleraardigst. Waarom dan zo weinig bezoekers? Mogelijk is de datum – los van de lage entreeprijs – ongunstig, omdat jongeren net hun geld hebben uitgegeven aan vakanties en andere festivals en voor school moeten weer nieuwe agenda’s en nieuwe etuis gekocht worden. Voor promotie eveneens een lastig tijdstip, want de doelgroep is op vakantie of in ieder geval van huis. Om nog maar te zwijgen over de talrijke andere evenementen in dezelfde week. Een andere oorzaak is mogelijk de locatie, want Landgraaf is nogal een uithoek en je wilt niet (veel) meer aan je treinkaartje uitgeven dan aan het entreekaartje. De reden van het lage bezoekersaantal is het uitzoeken zeker waard, want in basis is Breakfest een leuk initiatief.