Ik vraag me zelf vaak af wat er eigenlijk met het liedje gebeurd is? Wie schrijft er tegenwoordig nog nummers die een decennium overleven? Dit zijn retorische vragen waar nu een antwoord op gegeven kan worden. Exit 31 brengt nu (we spreken 21 mei 2008) zijn nieuwe album uit. Het tweede album bij ‘YeaYeaYeah Records’. En precies hoe het zich hoort een ‘self titled’ album. Want hoe cool ziet het uit op een ‘press-sheet’ als er staat ‘Exit 31 – Same’? Het album telt elf nummers van doordachte variëteit. Er is over alles goed nagedacht; zo is er goed rekening gehouden met de opbouw van de plaat en de tempo’s van de nummers. Dit zorgt ervoor dat het album niet saai wordt na een volledige luisterbeurt. De elf nummers zijn los van elkaar stuk voor stuk peilers die aangeven dat de heren sterke songwriters zijn. Het is duidelijk dat de peilers hun fundering hebben in de vorm van de stem van Ivo. Zijn vocale kwaliteiten en stemgeluid maken deze band pas echt onderscheidend. Maar de composities zijn van gelijkwaardige fundamentele waarde. Er is bewust niet gekozen voor het standaard couplet-refrein-couplet-refrein, maar bruggetjes en een ander soort ‘rijmschema’ zorgen voor een samenklevend geheel. De band is een heel eind gekomen sinds de punk-rockliedjes die ze een aantal jaren geleden nog schreven. De stevige rockriffs doen zelfs soms denken aan de groove van ‘Velvet Revolver’, afgewisseld met een enorm catchy refrein. Als je stopt met luisteren naar het album na het achtste nummer (‘Real Disaster’) ben je de rest van de dag gedoemd tot het neuriën van het refrein; “Where’s your god now, when you need him the most...”. De band maakte onlangs een bezettingswisseling mee; hun vertrouwde drummer Fabian maakte plaats voor Bart, wiens verdiensten verre van misstaan op de nieuwe plaat. Een incidentele technische break volgt een perfecte ondersteuning van het nummer. De zang heeft voornamelijk de overhand in de mix van de nummers. Naarmate de cd vordert lijkt het alsof de balans beter is gevonden. Vooral in het refrein van het tweede nummer, ‘Fallin’, stoort de scheve mix enorm. Hier neemt de samenzang teveel volume weg van de muziek. Maar wellicht dat dit een bewuste keuze is van producer Erwin Musper, van onder andere Anouk, Van Halen en Scorpions. Zijn invloeden lijken duidelijk aanwezig, door de sterke eighties-classic-rockfeel die in het gehele album zit. Een retorische vraag waar ik nu nog steeds geen antwoord op kan geven is: “Waarom horen we zo weinig van Exit 31?” We kunnen wel een uitgebreide clubtour verwachten van de vier heren van Exit 31. En misschien dat de Nederlandse media deze band nu eindelijk gaat opvangen en groot gaat schrijven, want na al die jaren kei-hard werken voor hun eigen bestaansrecht hebben ze dat gewoonweg verdiend. Zondag 25 mei 2008 is de release party van Exit 31 in de Nieuwe NOR in Heerlen