Een liveshow in je broekzak

Wat te doen als je dat ene concert waar je bent geweest niet meer uit je hoofd kan krijgen? Niet getreurd, want Leidse rockband Headfirst heeft op vrijdag 21 november een live-album, genaamd ‘Back For More (Live at Nobel)’, van één van hun shows in de Nobel uitgebracht! En eerlijk is eerlijk: het stelt niet teleur.  

Het album werd vorig jaar oktober in het poppodium opgenomen tijdens de albumrelease show van ‘Alright, Nothing Left’. Het duurt zo'n vierendertig minuten en bevat tien tracks. Vanaf de eerste seconde wordt in je in het diepe gegooid met de '80's achtige rocktrack ‘Fall Into’. Even bij zinnen komen daarna? Nee joh! De volgende track ‘Right Now’ houdt de rockvibe er lekker in. Het geluid is zeer zuiver, zodanig dat je soms het idee krijgt naar een studioalbum te luisteren. Dat wordt echter ontkracht wanneer gejuich en applaus aan het eind van de tracks klinkt. De derde track ‘Amnesia’ zet het album ook nog meer kracht bij door wat grunge in de mix te gooien. 

In het midden van de plaat begint het minder ruig te worden. In de volgende tracks ‘Over Your Shoulder’ en ’In My Room’ is er ruimte voor een elektrisch-akoestische gitaar. Toch ontbreken die nummers niet aan energie. Hier komen de backing-zangers het beste tot hun recht. Zij geven een bepaalde diepte aan de tracks waardoor je er tijdens het luisteren er lekker inkomt. Vooral ’Over Your Shoulder’ de tweede single van het album, is een nummer waar je maar naar terug blijft keren.

De sound word iets intiemer wanneer ’Don't Be So Lousy’ en ’Searching For Stars’ voorbij komen. ’Don't Be So Lousy’ zou goed bij een filmscene passen waarin het anders zo liefhebbende stel net ruziënd uit elkaar is gegaan, en ’Searching For Stars’ past bij de scene waarin ze elkaar weer terugvinden. Einde van de film misschien, maar niet het einde van het album. De achtste track wordt ingeluid door strakke drums, gevolgd door snauwende gitaren die het nummer een postpunk-vibe geven. Headfirst zegt zelf aan dat hun rauwe roots meer een britpopachtige sound hebben aangenomen, en dat is het beste op te merken in de track ‘Head To Toe’.

Het eindigt met een knaller genaamd ’Ordinary Lover’, de eerste single van het album. De trommelvliezen worden nog één laatste keer onder druk gezet door de ruige muziek van de band. De backingvocals zijn erg harmonieus. Op het einde van de track hoor je de frontman het publiek die bij het aanwezige publiek bedanken met “Dames en heren, wij waren Headfirst en we fucking love you!”