Ogen op Soedan, oren op Razeen

Het Echoes of the Nile Festival is weer terug in het Rijksmuseum van Oudheden, met deze keer een editie die zich focust op Soedan. Knutselworkshops, lezingen, rondleiding die passen bij het Pride-thema van de week, het staat allemaal in het teken van de landen die de Nijl doorkruist. Maar de beste brug tussen het heden, verleden, performance en politiek is het optreden van Razeen deze avond. De Soedanees-Nederlandse multidisciplinaire kunstenaar geeft gehuld in djellaba en durag in de kleur van de Soedanese vlag een betogend en bezield optreden voor de Nubische tempel in de entreehal van het museum. Zang in het Engels, Arabisch en Nederlands, genres die variëren van elektropop tot hiphop, en een dansstijl die een handdruk is tussen de biculturele wortels van de artiest. 

Met trouwe compaan Kevin van Belen achter de knoppen voor de beste backing benut het duo de akoestiek van de grootse ruimte optimaal, en met lonkende gebaren lokt de zanger ons naar voren tijdens het openingsnummer. Zoals te verwachten bij dit type evenement is het meer een luister- dan danspubliek, maar ze laten zich wel aandachtig overspoelen door de rijke, diepe stem van Razeen. Ironisch genoeg is de vertaalde titel van zijn aankomende album "Let's Dance". Tetterende vocals, maffe samples, en een expressieve podiumpresence die als gebarentolk voor de gemoedstoestanden van de nummers fungeert maken een vermakelijke tweede track. Het derde lied voelt dan weer als een driftig drama, met pikante pasjes en sensuele intonatie. Ondanks het niet de oorspronkelijke intentie was, vertelt Razeen dat hij eigenlijk als vanzelf terugging naar het Arabisch tijdens zijn schrijfproces. 

Dan volgt een gevarieerd lied over dat als aanklacht tegen de oorlog dient. Het nummer combineert een trage zang met een clashende 80's synths als opening, gaat dan door in het Engels met chants op de achtergrond en eindigt in een smekende kreet die van de tempelwand achter Razeen weerkaatst. Inmiddels zit de hitte erin en verruilt de artiest zijn djellaba voor een shirt en broek. We hoeven maar één woordje Arabisch te leren om met het volgende nummer mee te doen, maar de strakke en dansbaardere intermezzo mag niet al te lang duur voordat Razeen's moeder hem een handdoek aanreikt en hij in het Nederlands over een luguber ontspannen tune verhaalt over hoe om te gaan met een oorlog in je thuisland terwijl voor jou veilig veraf het dagelijkse leven doorgaat. Met een gepijnigde grijns zet hij de eindsprint in met een Soedanese sound verzorgt door zijn "master of rhytms" Kevin. Razeen eindigt met de oproep om Soedan niet alleen in onze gedachten, maar ook in onze acties te houden.