Twee maal drie is vier

Als ik tien jaar geleden had geweten wat ik nu weet, dan had ik alles waarschijnlijk volledig anders gedaan. Gelukkig wist ik dát toen niet. Want het is vaak deels onwetendheid die de weg vrij maakt voor de uitvoer van een ogenschijnlijk onmogelijk project of experiment.

Er schuilt wat dat betreft veel wijsheid in een uitspraak van Pippi Langkous: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan”. Een eerste liedje, single, ep of album komt er nooit, tenzij je op een gegeven moment besluit: ”Ik doe het gewoon”. In je hoofd is het er dan al, je moet het alleen nog aan de rest van de wereld laten zien. Als je zou weten wat je je op dat moment op de hals hebt gehaald, dan zou je er bij aanvang vast en zeker van af hebben gezien. Maar dat is nou het mooie van de onwetendheid. Die geeft alle ruimte voor enkel enthousiasme en maakt je op dat moment blind voor mogelijke beren op de weg. En pas aan het einde van de rit wordt duidelijk welke onmogelijke tocht je eigenlijk hebt afgelegd.

Het andere ingrediënt is vergelijkbaar met een superkracht. In het geval van onze heldin uit de Zweedse kinderfilms is kracht daadwerkelijk haar superkracht. Ze kan immers een paard optillen. Om een muzikaal project te laten slagen is doorzettingsvermogen nodig; onmogelijk veel doorzettingsvermogen. Want er zullen af en aan momenten zijn dat het volledig fout lijkt te gaan. Is het experiment dan mislukt? Nee, verre van. Zelfs als je halverwege de opnames van een album denkt “Ik ga dit helemaal anders doen” is er in principe nog geen sprake van mislukking. Als je daarna maar wel weer verder gaat met het project.

Twee maal drie is vier. Er is nog één ingrediënt, onmisbaar voor een succesvol project. Zonder Tommy, Annika, meneer Nilsson en haar vader zou Pippi nooit haar avonturen op dezelfde wijze hebben beleefd. Het hebben van de juiste mensen om je heen is van cruciaal belang. En dat gaat uiteraard veel verder dan slechts het schrijven van een liedje of het opnemen van een album.

Het liedje 'End of the day' gaat over dat het besef van slagen en geluk pas aan het einde van de rit plaats vindt. Ik schreef de eerste flarden van de tekst toen ik nog op de middelbare school zat. Het liedje had vervolgens nog tien jaar nodig om op een eerste album te komen. Ondanks alle verschillen in de heropname van dit jaar, is het voor mij nog precies dezelfde song gebleven. Alles is nu anders én tegelijkertijd volledig hetzelfde gebleven.