Redelijk vers is de band Baby Salad. Toch zijn we zeker niet onbekend met deze muzikanten. Het zijn namelijk dezelfde mannen van en rondom de bands Kinoo en Sprokkelhout. Muzikanten die niet stilzitten dus.
Zodra het viertal begint te spelen, wordt snel duidelijk welke koers Baby Salad vaart. De band doet denken aan The Growlers en Allah-Las. De kabbelende gitaargeluiden en rollende baslijntjes brengen je terug naar die heerlijke momenten waarop je eventjes helemaal niets hoefde. Dynamiek wordt voornamelijk gecreëerd door de verschillende soorten zang van Matthijs Snijder en de wisselende gitaarsolo’s. Baby Salad wisselt tussen licht psychedelische rocknummers en easy-going indiepopnummers.
Kelderbar in aangename slackermodus door Magic Potion en Baby Salad
Bands nemen publiek mee op muzikale, nostalgische zomerreis
Magic Potion voorziet de Vera Kelderbar zaterdagavond van Zweedse slackerpop. Voorafgaand speelt het Groningse Baby Salad. Beide bands bestaan uit hippe, nonchalante jongens. Ze lijken de muziek uit hun mouw te schudden en zitten lekker in hun eigen wereldje. De nonchalante nummers zijn aanstekelijk en zorgen voor een onbevangen sfeer. Echter leidt dit af en toe ook tot gebrekkige aandacht van het publiek.
De muziek van Baby Salad is vrolijk, niet heel ingewikkeld en vooral erg aangenaam. Het luistert daardoor lekker weg, maar er mist wat spanning. Het toch al onrustige publiek voelt daardoor de ruimte om onder het genot van een gezellig en toegankelijk muziekje even lekker bij te kletsen. Er wordt opvallend veel gepraat en het publiek heeft moeite zich te concentreren op de muziek.
Wanneer de hoofdact Magic Potion begint, moet er eerst een paar keer goed met de ogen geknipperd worden om te zien of er nu daadwerkelijk een andere band staat. Baby Salad en Magic Potion lijken namelijk qua uiterlijk en uitstraling erg veel op elkaar. Laatstgenoemde krijgt al snel meer aandacht van het publiek. De bandleden zijn op elkaar ingespeeld en het geheel is wat meer geolied. In deze slackerpopliedjes zijn invloeden terug te vinden uit indierock, surfpop en hier en daar zelfs punk. Opvallend is het ietwat vreemde maar passende stemgeluid van de zanger.
De pakkende, lieflijke popmelodieën worden binnen een nummer vaak afgewisseld met korte stukjes punkrock, om vervolgens weer direct terug te vallen op de lieflijke melodieën. Deze formule werkt goed en het publiek houdt de aandacht er een tijdje goed bij. De band is echter gesloten en er is weinig tot geen contact met de zaal. Ook hier mist op den duur spanning en beginnen de liedjes op elkaar te lijken. Deze combinatie zorgt wederom voor afnemende concentratie van het publiek.
Al met al brengen het toch zeer prettige geluid en de lieflijke melodieën van Magic Potion je terug naar die heerlijke nostalgische zomermomenten.