Onder begeleiding van Paradigm-resident dj Orchid komt het publiek langzaam binnenstromen. Orchid draait prettig duistere techno om de eveneens prettig gestoorde T.Raumschmiere (Marco Haas) goed te lanceren. Het publiek is flink gevarieerd, maar helaas niet in grote getale naar Simplon gekomen. Toch blijkt dat T.Raumschmiere met een publiek van rond de honderd voldoende speelruimte heeft voor zijn lijpe punkcircus. 

De eerste toon is hoog, snerpend, hard en eigenlijk gewoon pijnlijk. Langzaam komt uit de collectie noise en drumgeluiden een trage bas rollen, die zich uitermate goed leent om naar het voorbeeld van de dj op te headbangen. Dichter bij ambient komt T.Raumschmiere vandaag niet. De rest van de avond wordt het meest recente album, een ambient album, volledig genegeerd. De langzame lompe bas doet denken aan die andere producer van rauwe trage techno: Gesaffelstein. Maar de grote hoeveelheid noise maakt T.Raumschmiere nog een flink stuk rauwer. 

T.Raumschmiere loopt naar de voorkant van zijn dj-booth om het publiek toe te spreken. Hij verzoekt de schuchtere Groningers een stapje naar voren te komen: “I wanna smell you, can you smell me?” Het hemdje gaat omhoog wanneer de dj met zijn vunzig behaarde buik wil pronken. Het publiek gehoorzaamt, maar blijft vooralsnog afwachtend.

T.Raumschmiere voert een kleine tempoversnelling door en blijft ondertussen doorpompen met een relatief trage bas. De noise maakt van het geluid bijna een kakofonie, zeker wanneer hij met wat hardware ten grootte van een telefoon hysterische geluiden produceert. Toch blijft de muziek vanwege de doorlopende bas goed dansbaar. De noise is daarnaast hypnotiserend en een uitnodiging je even krankzinnig te gedragen als de dj voor je. 

En krankzinnig is T.Raumschmiere. Een kleine greep uit zijn performance: een sensueel dansje met een zwaaiende microfoon, oftewel een karikatuur van de Chippendales, kakelend lachen zoals The Joker, wild schreeuwen, uitdagend in smartphone-camera’s kijken en de perverseling uithangen. Dat alles met een mimiek van een bezeten clown. Zijn gedrag past perfect bij zijn muziek – prettig gestoord, duister en controversieel. Kortom: electropunk.

Met The Game Is Not Over featuring Miss Kittin schroeft T.Raumschmiere de energie nog wat op en het publiek begint eindelijk mee te springen. Wanneer hij vervolgens de bekende hit Monstertruckdriver draait ("this song is especially for you”) gaat het publiek helemaal los. Het is niet druk genoeg voor een spontane moshpit en het kost de dj alle energie om het publiek mee te trekken in zijn maniakale show. Het mooie is dat het hem wel lukt, zelfs met de relatief oude nummers die thuis misschien wat tammer klinken dan we nu gewend zijn, maar live nog goud waard zijn. 

T.Raumschmiere verrast vanavond niet met zijn muziek en draait zijn bekendere platen, maar dat doet niets af aan de kwaliteit van de performance. Nadat hij iemand een liedje laat zingen, doneert de artiest nog een kratje Jupiler aan het publiek om de feestsfeer nog wat extra aan te zetten. Wanneer hij dan tot slot Brenner Featuring Deichkind & The Crack Whore Society inzet, mengt hij zich in het publiek om het feest op een hoogtepunt af te sluiten. Het oordeel: intens, vet, verfrissend, maar met een krap uur speeltijd toch wel wat kort.