Voordat het publiek van Model Depose mag gaan genieten, is het de beurt aan Meadowlake. De groep wordt hier en daar vergeleken met Explosions In The Sky en Pixies, maar die vergelijking gaat vanavond absoluut niet op. Het vijftal speelt erg flets en straalt eigenlijk niks uit. De enige die een beetje plezier in het optreden lijkt te hebben, is zanger Jarno Olijve. Helaas is hij verkouden, waardoor hij sommige uithalen net niet haalt. De nummers van Meadowlake zijn verder heel aardig, maar het had allemaal net ietsje leuker gekund.

Vervolgens is het tijd voor de nieuwe presentatie van Splitting Light. Het album werd anderhalf jaar geleden reeds uitgebracht, maar kreeg een nieuwe release onder Trisol Music Group, het nieuwe label van de band. De nieuwe uitgave is op twee nummers na hetzelfde. Ook de verschillen tussen de oude en de nieuwe albumcover zijn verwaarloosbaar. Onder het afspelen van een zware, dreunende toon, bedoeld om de spanning op te bouwen, betreedt de vijfkoppige band het podium. Meteen valt op dat Model Depose als groep wél iets uitstraalt. De band heeft plezier in het optreden en brengt de nummers met flink wat zelfvertrouwen. De bandleden staan zichtbaar achter het uitgebrachte album..

Door de duidelijke aanwezigheid van synthesizers klinkt de groep sterk als een soundtrack voor Miami Vice. Dat is niet erg; Model Depose speelt namelijk behoorlijk strak, met als hoogtepunten Rise And Fall en Papercut. De intensiteit van de zang van Roeland van der Velde geeft de nummers een onheilspellend randje. De frontman probeert het publiek enigszins in het optreden te betrekken, maar hij vindt weinig gehoor. Zijn pogingen om het publiek toe te spreken stranden een paar keer door een luidkeels "SPELEN!" uit het publiek. Voor de band zit er dan ook niks anders op dan door te gaan. 

Helaas voert de groep vanavond aldoor dezelfde trucjes op. Het geluid is over het geheel genomen vrij bombastisch, nummer na nummer. Dit zorgt ervoor dat de aandacht bij het publiek af en toe ook wat verslapt. De afzonderlijke liedjes zitten goed in elkaar, maar Splitting Light bevat te weinig dynamiek om het interessant te houden.