Zo'n hoofdrol als de synthesizer in Unwritten Law heeft, kom je tegenwoordig nog maar zelden tegen. Het is oorspronkelijk dan ook een nummer uit de jaren tachtig, afkomstig van het Britse The Sound. Unwritten Law ademt die typische, donkere druilerigheid waar postpunkbands uit Engeland altijd uitblinkers in zijn geweest, maar Avery Plains kan er ook wat van. De cover is trouw aan het origineel, maar absoluut veel meer dan een kopie. De synthesizer en het zeer fijne basloopje zetten de toon, waarbij de schurende stem van zanger Jurgen Veenstra ook een duit in het zakje doet om te laten zien dat wij in Groningen kunnen meepraten over druilerigheid en melancholie. In de grotendeels tekstloze refreinen barst een gitaarsolo los en lijkt de muziek heel even de deprimerende sfeer te ontstijgen.
Avery Plains covert obscure Britse new-wave en Santa Fé komt met nieuwe EP
Unwritten Law omhelst de druilerigheid, Get Well Soon het slackerbestaan
Nadat Avery Plains de nieuwe single Unwritten Law, inclusief videoclip, uitbracht, werd het nummer meteen internationaal opgepikt. Hoogste tijd dus dat ook 3voor12 groningen er eens goed naar luistert. Daarnaast verscheen ook de nieuwe EP van Santa Fé, met vijf nummers aan zeer prettige psychedelische slackerrock.
Avery Plains - Unwritten Law
Om toch in die sfeer te blijven, is de clip volledig in sober zwart-wit. Avery Plains heeft de onheilspellende sfeer van het nummer goed weten te vangen: we zien Veenstra – strak in pak, even strak in de camera kijkend – in een bos rondlopen en wegzakken in een met kikkerdril gevulde sloot, zwaaiend met een pistool. Unwritten Law is wat een goede cover moet zijn: een eerbetoon aan een andere band uit een andere tijd, en tegelijkertijd een nummer dat prima op zichzelf kan staan.
Santa Fé - Get Well Soon
Het is de laatste tijd wat stiller rondom Santa Fé, maar op 23 mei bracht de band zijn nieuwe EP, Get Well Soon, uit. De EP staat vol met opgeschoonde en anderszins gepimpte nummers van de band. Maar liefst drie van de vijf nummers hebben een twee achter de naam en zijn al lang en breed bekend bij volgers van de band. Zo kennen we Unknown II, Chicory II en Oh My II al van eerder, maar deze nieuwe versies voegen genoeg nieuws toe. Met name Chicory II heeft een fijne facelift gekregen en is vooral qua zang interessanter: veel helderder, en met toevoeging van een vrouwenstem. Oh My II is ritmisch enigszins opgeleukt met een tamboerijn, wat het nummer goed doet. De oude versie klinkt bijna doods als je hem naast de nieuwe legt. Aan oude nummers blijven schaven pakt lang niet altijd goed uit, maar op Get Well Soon is het Santa Fé gelukt.
Laten we het vooral ook over de nieuwe nummers hebben: Live A Little More en Daydreams. Eerstgenoemde is eigenlijk alweer van een tijdje terug, maar heeft in ieder geval geen twee achter de titel. Live A Little More heeft de potentie een slackerrockanthem te worden. Het contrast tussen de tekst en de manier van zingen is opvallend: met z'n allen op de meest ongeïnteresseerde toon “we could live a little more” praatzingen. Het klinkt als het levensadvies van een middagdutter. Hoewel, misschien is dat precies het punt: doe rustiger aan, juist dan leef je meer. Hoe het ook zij, voor een concrete invulling van zo'n ontspannen leven moeten we bij de nieuwste single Daydreams zijn: “always almost high, always alive.”
Het liedje steunt op een haast onnozel, maar zeer vrolijk deuntje en de videoclip speelt hier op toffe wijze mee. In de typische stijl van Santa Fé is de videoclip een liefdevolle omarming van kneuzigheid. Combineer dat met de onnavolgbare dansjes van tamboerijnman Kimon Lèfas en je hebt een heel leuke clip. Alleen jammer dat het door de wat te lamlendige zanglijn een enigszins slap nummer is. Wellicht dat een twee achter de naam daar op een gegeven moment verandering in kan brengen.