The Ocean Collective laat breed scala aan genres horen

Een groot aantal metalliefhebbers trekt naar Simplon

Tekst: Sannette de Groes Foto's: Bob de Vries ,

De Duitse band The Ocean is bezig met een tour door Europa en trekt hierbij ook langs Groningen. Zelf omschrijft de band zijn muziek kort gezegd als “music with guitars in it”. Dit is wel heel kort door de bocht want de muziek die de band maakt, gaat door alle verschillende metalgenres heen, met als rode draad het gitaarspel. Van doommetal tot blackmetal en van progressive naar post-metal: saai is het in ieder geval niet. The Ocean staat bekend om zijn visuele optredens waarbij gebruik wordt gemaakt van video, licht- en geluidseffecten. Gronings trio MinIsTrY of MUDD verzorgt vanavond het voorprogramma.

Het is niet bijzonder vol wanneer het voor MinIsTrY of MUDD tijd is om te beginnen. Toch is het al drukker dan de vorige keer dat de band in Simplon stond: toen bestond het publiek maar uit 8 man. 
Ze spelen vanavond een zeer korte set van een klein half uur. En misschien is dat maar goed ook, want het lijkt of de band niet zijn avond heeft. Zanger Ramon ter Horst is niet goed bij stem, de basgitaar is vals en ook in de percussiehoek rammelt het wat. Ter Horst en gitarist Bonardi proberen er nog wat van te maken samen, maar er mist wat enthousiasme. Het optreden wordt iets beter naarmate het einde van de set nadert en de twee mannen doen nog een poging om er in te komen. Dit optreden is zeker niet wat men gewend is van deze stonerrockband, die normaal gesproken retestrak en overweldigend speelt.

Na een korte ombouw begint de dramatische aanvang van de set van The Ocean. Het is donker in de inmiddels iets vollere zaal en het publiek wacht in stilte op de band. Eén voor één komen de bandleden op en ze krijgen al direct een applaus van de kleine schare fans die zich vooraan heeft gesetteld. De eerste klanken zijn die van een gitaar in combinatie met strijkers. Wanneer het nummer losgaat, is duidelijk te horen dat dit progressive metal is. Zang wordt afgewisseld met gegrunt en keiharde gitaarsolo’s.

The Ocean Collective is al sinds 2001 bezig en begint een gewilde naam te vormen binnen de metalcultuur. Wel heeft het veel gerommeld binnen de band en het aantal bandleden dat is gekomen en gegaan is haast te veel om op te noemen. Toch heeft de band getoerd met namen als Opeth, The Black Dahlia Murder en ISIS. De mannen hebben dan vast ook wel voor vollere zalen gestaan, want vanavond is de zaal helaas maar voor de helft gevuld.

Het publiek staat in ieder geval erg te genieten en wanneer zanger Loïc Rossetti de aanwezigen naar voren roept, luisteren ze braaf. Muzikaal zit het geheel goed in elkaar, er is weinig op aan te merken. Ook zijn er geen stiltes, doordat de tijd tussen de nummers wordt opgevuld met samples. Van een zeer indrukwekkende lichtshow is vanavond echter geen sprake, daar is het podium toch wat te klein voor. Desalniettemin zet de band een strakke show neer.

In de meeste nummers wordt er subtiel gebruik gemaakt van de dubbele bas in combinatie met lekker gitaarriffs en de heldere stem van Rossetti. De band creëert ook ruimte voor instrumentele momenten en build-ups. De tragere nummers zijn net zo overweldigend als de hardere en ondanks dat de genres alle kanten op gaan, blijft het één geheel. En dit komt voornamelijk door de gitaren: het is meer een gitaarshow met zang dan andersom. Na een toegift van ruim een kwartier komt er een einde aan deze knallende show. The Ocean heeft het publiek in ieder geval genoeg gesprekstof meegegeven.