Electro die vooral gedragen wordt door de vocalen van Azhar Syed. De gevoelige teksten worden gezongen met veel pathos terwijl synths en samples samen met drums en gitaar de muziek opbouwen. Dansbaar maar niet heel swingend, met name door de continue aanwezige ietwat zeurderige stem van Syed.

 

Vimes heeft wel potentie. Single Upstairs is bijvoorbeeld een erg goed nummer. Er zit schwung in en het kan zowel op de dansvloer als bij een chill-sessie worden gedraaid. De combi van emotie in de zang, samen met de goede beat en toetsen in het nummer is mooi en heeft niveau. Verder weten de meer instrumentale nummers in de set aardig wat mensen voorzichtig aan het bewegen te krijgen. 

 

De helft van de set is qua nummers inwisselbaar. Gelijke opbouw, voorspelbare breaks en te overheersende vocalen maken het geheel saai en af en toe zelfs een beetje irritant. De gespeelde gevoeligheid waar Usher nog een puntje aan kan zuigen is voor even wel interessant, maar is zeker geen drie kwartier lang boeiend, al helemaal als continue dezelfde zin wordt herhaald en zanger Syed kijkt alsof hij net vier afleveringen GTST achter elkaar heeft gekeken. Instrumentaal is het oké, maar alle drie de bandleden zitten er wel een paar keer naast, vooral als de drummer niet strak speelt en nét te laat inzet is de matigheid moeilijk te verbergen. Je ziet de eerst overvolle zaal dan ook geleidelijk aanzienlijk minder druk worden.

 

Vimes kan het wel. De set heeft een paar hoogtepuntjes en dan zie je dat het publiek het gemakkelijk oppikt. De gespeelde diepgang is alleen te veel van het goede, meer richten op het dansbare aspect van muziek zou al een hoop verbeteren. Een beetje meer oefening om de live-set in ieder geval instrumentaal strak te krijgen kan ook geen kwaad. 

 

6-