Waar de eerdere albums van Hatem vooral veel folk en pop invloeden herbergen gaat de band met de nieuwe plaat een ietwat andere kant op. Drijvend op de synths en samples van de enige vrouw van het kwartet doet het geheel live aan als een soort kruising tussen chillwave en de electropop zoals we dat wat bijvoorbeeld M83 kennen. In de verder klassieke bandsetting; gitaar, bas en drums valt met name in de hardere nummers de diepgang van het geluid op. Gelaagde nummers met worden gedragen door de elektronische elementen, maar rocken met name door de strakke drummer en harde gitaarpartijen ook flink. 

 

Dit is interessante niet alledaagse muziek. De vier ultrahippe bandleden weten de warmte van de Spaanse zon in hun op poëzie gebaseerde nummers te brengen. Af en toe zwevend en op andere momenten juist met beide benen stevig op de grond door een orkaan aan geluid. Complex met veel verstopte geluidjes en een overall heerlijke sound. De nummers liggen makkelijk in het gehoor, maar zijn alles behalve simpel. De prachtige in reverb gedrenkte meerstemmige vocalen van de frontman en de vrouw achter de toetsen zijn de kers op de taart. Single They Won’t Let Me Grow is bovendien een toekomstig hitje. Waar aan het begin van het optreden nog maar weinig mensen de kleine zaal van Simplon hebben gevonden loopt het steeds voller en blijft bijna iedereen geboeid tot het einde staan kijken. 

 

De variatie in de nummers is an sich goed, maar zorgen wel dat je als toeschouwer er niet echt lekker in komt. De eerste twee nummers zijn rustig en worden vooral door de vocalen gedragen, terwijl daarna de grenzen worden opgezocht door een paar stevige climaxen, maar omdat vervolgens de rust weer terugkeert en de laatste twee nummers niet heel pakkend zijn blijf je een beetje onbevredigd achter. Het idee dat er meer in zit dan dat er uit komt overheerst. 

 

Het plaatje van Hatem klopt. Vier hippe jongelui, hoorbaar opgegroeid onder de Spaanse zon, die muziek maken die momenteel veel potentie heeft. Met hun kruising tussen electro, folk en pop die ze op het nieuwe album hebben ontwikkeld zijn ze in staat om ook buiten de eigen landsgrenzen naamsbekendheid te krijgen. Live kan het allemaal nog wat beter, maar de eerste ‘Hola’ aan Groningen doet naar meer smaken.

 

7,5