Hoewel ondergetekende graag iedere act van het festival meepakt, komen we vandaag pas binnen bij Green Milk From The Planet Orange. En we vallen met onze neus in de boter. Niet alleen om dat het de beste bandnaam van de dag is, maar ook omdat de Japanners ons helemaal murw komen jammen. De opstelling, met de gitaristen zittend voor het drumstel, geeft de indruk van een intiem kijkje in de repetitieruimte en doet sterk denk aan hun eerdere show in De Onderbroek in Nijmegen, een show waar de band zelf ook nog naar refereert. De band uit Tokyo trakteert ons op zorgvuldig georkestreerde chaos, iets waar het publiek ook duidelijk van geniet.
In de grote zaal worden we vervolgens meegenomen op een meeslepende ruimtereis door The Cosmic Dead. Wie bekend is met het genre weet met albumtitels als Scottish Space Race, The Intergalactic Connection en Infinite Peaks eigenlijk al genoeg: no nonsense space rock, zorgvuldig laag voor laag opgebouwd als een heuse maanmissie. Drie hele nummers krijgen we, waarin de vier muzikanten de tracks als stuwraketten vooruit blijven knallen. De elektrische viool van Calum Calderwood mag dan de eyecatcher zijn, het zijn de hysterische synths van Luigi Pasquini die er echt een meeslepende beleving van maken.