Aftrap Popronde: proppen, moshen en stil genieten Aftrap Popronde: proppen, moshen en stil genieten

Het programma van Popronde Nijmegen begint dit jaar op het Waalplein van NYMA, gelegen op het terrein van industrieel complex De Vasim, pal naast brug De Oversteek. Liepen we vorig jaar bij de start nog met klotsende oksels rond vanwege de hitte: vandaag is het prettig vertoeven in het septemberzonnetje. Iets voor tweeën is het nog ogenschijnlijk rustig, maar al vrij snel gonst het van drukte en publiek. Het middagprogramma speelt zich af op vier locaties: Waalhalla skatepark, Rex bar & restaurant, galerie Expo Bart en brouwerij Oersoep.

We zijn net 3 nummers in de Popronde 2024 en de eerste moshpit is al een feit: een kluwen van benen, armen en lieflijk botsende lijven vormt een plezierige moshpit tijdens het optreden van 32elephants, de Amsterdamse emo/alternative band. De formatie bracht in mei van dit jaar hun eerste ep For Friends and Family uit: puntige en energieke songs waarbij het lastig stilzitten is. Die energie neemt de band ook mee naar hun optreden vandaag en wordt ook uitstekend overgebracht op de behoorlijk gevulde zaal. Grappig ook dat de band in het Waalhalla skatepark staat: hun muziek zou namelijk niet misstaan als de soundtrack bij een film over de skate-pionier Tony Hawk. 32elephants treedt vandaag voor het eerst in Nijmegen op: te oordelen aan de goede reacties van de bezoekers zou een nieuw Nijmeegs avontuur ongetwijfeld ook een succes zijn.

Doe je ogen dicht en je denkt Valerie June of Norah Jones te horen, maar het is toch echt Djerra Joan die op het podium staat van Rex bar & restaurant. Lome jazz- en folk-noirachtige liedjes die je even van een wit strand met een cocktail in je hand laten dromen, zo ongedwongen en rustiek is de muziek die ze brengt. De singer-songwriter uit Dordrecht laat zich vandaag bijstaan door Dusty Ciggaar (o.a. Dry Riverbed Trio, The Rhythm Chiefs en samenwerkingen met onder meer Ian Siegal) en Nick Croes (o.a. Jett Rebel en Sabrina Starke) en het trio pakt het publiek met speels gemak in. Veel interactie is er niet, maar dat hoeft ook niet: soms is alleen de muziek voldoende met het melancholische 'Baby Blue' als hoogtepunt.

Bij Expo Bart vinden we Amor, soloproject van Amor van Rij, die de galerij vult met haar beats en teksten, terwijl een paar deuren verderop de Haagse punkrockers van HALF CAB een moedige poging doen Waalhalla af te breken. Een groter verschil tussen twee acts is er deze middag niet te vinden. Beiden zijn weliswaar expressief, maar waar Amor in haar persoonlijke teksten de bezoeker nog enigszins laat raden naar de betekenis, borrelt bij HALF CAB de betekenis nauwelijks verhuld naar de oppervlakte. Bij de een hermetisch afgesloten muziek in de stijl van FKA twigs en SZA; bij de ander pretpunk à la Green Day en The Offspring. Dat is echter geen waardeoordeel: bij beiden beleef je de muziek op een eigen, unieke manier.

Het leuke van de Popronde is dat je talloze bandjes kunt zien op niet alleen grote podia (in Nijmegen o.a. Doornroosje, LUX, De Lindenberg, Schouwburg), maar ook kleine en intieme locaties. Het minder leuke van de Popronde is dat je talloze bandjes kunt zien op kleine en intieme locaties. Want ja, het is erg tof om - soms letterlijk - met je neus vooraan het podium te staan, maar het is somtijds ook zo propvol dat je alleen een zee van hoofden ziet en niet de band die staat te spelen. Zo ook bij Future Husband in brouwerij Oersoep, waar de bezoekers teen aan teen staan om een glimp op te vangen van de Amersfoortse indieband.

Het viertal rondom frontvrouw Adura Sulaiman (ex psychedelische indiepopband Echo Movis) brengt met hun vrolijke popsongs met een dot soul een extra zonnestraal op het NYMA-terrein. Niet dat het allemaal zon is: de teksten raken persoonlijke thema’s, zoals over het loslaten van een roekeloze liefde in 'Ritual’. Aan een debuutalbum wordt gewerkt; de opvolger van de in 2022 verschenen ep I Love You Forever. Voor nu verlaten we met een dikke glimlach van vrolijkheid Oersoep voor de laatste 3 acts van vanmiddag: Howen Justin, Heath en Lateesha. Heath brengt een hypnotiserende muziekmix in de stijl van Cream en Led Zeppelin, aangevuld met een frontman op een jankende bluesharp. Niet voor de mensen met gevoelige oren, want de band draait in Waalhalla de versterkers op standje 11 met een brullende set.

Popronde is veel meters maken en heel veel ervaring opdoen zei MEAU, oud-deelnemer aan de Popronde 2021, vorig jaar tijdens de opening van de Popronde in de Stevenskerk.  Maar het is ook snel en efficiënt je apparatuur opbouwen zodat je op tijd aan je set kunt beginnen. Al was het alleen maar omdat de volgende act in de coulissen staat voor hun act. Bij Howen Justin gaat dat enigszins de mist in. Haperende gear, een overstuurde versterker en een gebrekkige mix van de zang zorgt ervoor dat het optreden ruim een kwartier later aanvangt dan gepland. Het is de band vergeven. Want na de valse start klinkt er in het volle Rex frisse en opgewekte Nederpop in de stijl van Nielson. Niet gek wellicht die invloed, want Nielson speelde een begeleidende rol in de muzikale loopbaan van Howen Justin.

Nederpop vinden we ook bij Lateesha. Ongetwijfeld zijn de Popronde-deelnemers beïnvloed door de grote sterren of hun voorbeelden van vroeger en nu (in het geval van Lateesha bijvoorbeeld Tabitha). Bijzonderder is het alsof de deelnemers élkaar ook lijken te beïnvloeden. Want de opgewekte Nederpopsongs met een vleugje soul van Lateesha lijken toch verdacht veel op een kruisbestuiving van Future Husband en Howen Justin die we vanmiddag al zagen. Niet dat ze geen eigen geluid heeft, integendeel. Haar warme elektronische pop/R&B nummers zijn een prima afsluiting van dit dagdeel van de Popronde.

Het middagprogramma is een warm-up voor de officiële opening van de Popronde ’s avonds in de Stevenskerk, waar de bezoekers bij binnenkomst getrakteerd worden op een heus Popronde-biertje in blik. In een redelijk gevulde kerk neemt presentator Imke Loeffen (muzikante in verschillende bands en talentontwikkelaar bij Poppunt Gelderland) rond 19.00 uur het woord. Ze nodigt Chris Moorman, hoofd marketing & communicatie bij Popronde en al bijna 15 jaar verbonden aan de organisatie, uit op het podium voor een terugblik en vooruitblik. Popronde is in 1994 opgericht in Nijmegen en is dit jaar dus 30 jaar jong. Of oud; net hoe je er tegenaan kijkt. Zoals Chris zegt: “Het gros van de bands en bandleden die dit jaar meedoen ís nog niet eens dertig.” Het tekent het uitgangspunt van Popronde: jonge, talentvolle bands een kans geven ervaring op te doen.

In de terugblik stipt Chris als succes aan de afgelopen decennia onder meer de uitbreiding van het aantal Popronde-steden aan (Hengelo is de nieuwste toevoeging), de gloednieuwe Popronde-podcast en de oprichting van Popronde Academy - waar geselecteerde acts door verschillende professionals uit de muziekindustrie worden voorbereid op hun deelname aan Popronde. Ook de grote verscheidenheid van genres komt aan bod. Als valkuil waarschuwt hij voor het ´zwarte gat´ na de Popronde: wat nu als band na al die optredens en wat is de volgende stap?

Van dat zwarte gat hebben The Vices, oud-deelnemer in 2019 en na Chris op het podium voor een Q&A, in ieder geval geen last gehad. De band toerde onder andere door de USA, stond op Pinkpop, organiseert hun eigen ViceFest en bracht intussen 2 albums en meerdere ep’s uit, met een derde album op komst in 2025. Hun Popronde-verhalen zijn talloos, maar kunnen samengevat worden als 'saamhorigheid en kameraadschap bouw je op tijdens de Popronde'. Tevens een goede tip voor de huidige en toekomstige deelnemers: je kunt heel veel uit de Popronde halen, maar je moet het vooral zelf doen. En vooruit: neem een auto die groot genoeg is voor alle bandleden. Anders moet er een in de kofferbak slapen als je strandt in een Poprondestad.

Altviolist Hessel Moeselaar opent na de Q&A met Chris Moorman en The Vices Popronde 2024 officieel. Hessel studeerde aan het Conservatorium van Amsterdam en is een van de oprichters van 3VIOLAS, een band bestaande uit drie altviolisten. Twee jaar geleden maakte 3VIOLAS zijn debuut op Down The Rabbit Hole en Amsterdam Dance Event (ADE). Als lid van het Amsterdams Andalusisch Orkest werkte hij onder meer samen met Lavinia Meijer. Voor het concept ‘Mengelmoes’ combineert hij de altviool met synthesizers en live-elektronica en dat is wat we vanavond in de Stevenskerk te horen krijgen. Een geluidstrip geeft hij zelf aan. En een trip is het inderdaad: een bijzondere wel te verstaan. De melancholisch klinkende altviool mengt zich op een prachtige wijze met de elektronische geluiden en zorgt voor een welhaast plechtige stilte in de Stevenskerk. Of be- en verwondering voor de klanken die hier geproduceerd worden. Een schitterend begin van het avondprogramma van de Popronde.

Door naar café-restaurant De Hemel waar singer-songwriter, multi-instrumentalist en videoclipregisseur Elsa Birgitta Bekman haar opwachting maakt. Het is bij het betreden van het pand even zoeken waar ze speelt, aangezien De Hemel meerdere zalen heeft en duidelijke bewegwijzering naar de Popronde ontbreekt. Maar als snel horen we muziek op de eerste etage waar we in een volle zaal Elsa vinden achter de piano. De Hemel vindt zijn oorsprong als Commanderie van Sint Jan en werd in de zeventiende eeuw ondermeer bezet door de Fransen. Waarom dit zijstapje? Omdat Elsa ook Franse chansons speelt, dus bijzonder die link met het verleden van dit gebouw en de band die er speelt. Maar wellicht zijn we nu iets te krampachtig op zoek naar verbanden. Waar het natuurlijk om gaat is de muziek.

Bekman is multi-instrumentalist met Franse (luister maar naar 'Quoi C'est Ça' van haar debuut Once In My Life uit 2020) en Zweedse roots en brengt melancholische muziek, deels met invloeden van Ierse folk. Ze wordt bijgestaan door bassiste Madelief van Vlijmen, Jos van Tol op drums en violiste Jade Welling. Een vergelijking met Courtney Marie Andrews en Qeaux Qeaux Joans dringt zich op bij het luisteren naar het optreden van Bekman (óók melancholie, hartverscheurende ballads), zij het dat Elsa veel expressiever is in haar performance. In De Hemel krijgen de bezoekers in ieder geval een prachtig pakkend optreden met kleine intieme songs en vrolijk makende up-tempo nummers. Altijd gevaarlijk om iets te voorspellen op basis van wat nog maar net begonnen is, maar Elsa Birgitta Bekman kan wel eens massaal gaan doorbreken na de Popronde als we afgaan op dit grootse optreden.

Up next: bibliotheek de Mariënburg waar de Velsense Hannah Young zomerse klanken uit haar keys en laptop tovert. Met inmiddels miljoenen Spotify streams, haar samenwerkingen met verschillende internationale dj’s en producers, en een track van haar die gebruikt werd in een Armani reclame is het wat aanmatigend om te spreken van een beginnende artiest. Hier staat al een ervaren muzikant die met zichtbaar plezier het laatste restje septemberzon de bibliotheek intrekt en de bezoekers onderdompelt in een warme gloed van catchy popnummers met een vrolijkmakende beat. Dat alles ondersteund door een aangename soulvolle stem. En ze verwerkt ook een vakkundige en pakkende wijze samples van klassiekers, luister maar eens naar haar levendige versie van 'Teenage Dirtbag' van Wheatus. Klein kritiekpuntje: het optreden was wat statisch. Maar misschien waren bijvoorbeeld visuals lastig in te plannen voor de beperkte speeltijd die acts hebben tijdens de Popronde.

Het uitdagende van de Popronde is dat er op tientallen locaties optredens zijn die soms ook nog eens gelijktijdig beginnen. Hoewel we graag alles zouden zien is dat simpelweg niet mogelijk door overlapping en afstand. Keuzes maken dus. Zo ook rond kwart voor negen als de Zutphense americana en indierockband Olaf Putker & the Scenic Sound speelt in Opoe Sientje aan de Waalkade en tegelijkertijd de Volendamse alternatieve post-punkers van Lorem Ipsum aantreden in het Regionaal Archief Nijmegen. Het wordt de laatste, ook omdat we daarna meteen kunnen doorsteken naar de Nijmeegse hiphopartiest Viccens twee deuren verderop in LUX.

Lorem Ipsum is geïnspireerd door onder meer The Strokes en The Smiths en bracht in april van dit jaar hun eerste full length album Flat Caps And Rain Macs uit, na twee eerdere ep's. Het zijn ook de nummers van dat album die de hoofdmoot vormen van hun set vanavond. Zangeres Michelle Tuijp geeft aan wat last te hebben van keelonsteking waardoor de songs misschien iets minder agressief klinken, maar dat vormt geen belemmering voor Lorem Ipsum om een energiek optreden neer te zetten. Het Regionaal Archief Nijmegen is wellicht een wat kille ruimte voor het soort muziek dat de band brengt - zweet klostend tegen de muren, dreunende moshpits en crowdsurfen zien we hier niet zo snel gebeuren - maar voor het publiek maakt de locatie eigenlijk niet uit. Dat staat met groot enthousiasme in drommen in de zaal én op de trap om de set te bekijken.

We vervolgen onze Popronde-weg naar LUX waar de Nijmeegse rapper Viccens vlakbij de ingang van het arthouse op het podium staat. Beter was het geweest om hem in een van de grotere zalen van LUX neer te zetten want er is nauwelijks doorkomen aan, zo vol als het staat. Om zijn populariteit louter toe te schrijven aan het feit dat hij een thuiswedstrijd speelt is wat te kort door de bocht. De Nijmegenaar (en tevens een erg productief videoclipregisseur) is al jaren succesvol in de hiphopscene en had in 2023 een joekel van een hit met 'Wa Dachte?', een samenwerking met Joost Klein en Kleine Crack. De rapper bracht inmiddels meerdere albums uit, al dan niet in samenwerking, waaronder Extravaganza in 2023. Zijn nieuwste single - 'Kilometers' (ft. Jarlentji) - verschijnt aanstaande vrijdag 20 september. In het arthouse is elk nummer dat hij brengt raak. Luchtige beats, soms met sterk persoonlijke teksten, ingetogen zang of juist een enorme expressie: het publiek kan er geen genoeg van krijgen. En tijdens zijn performance schildert hij ook nog een portret op het witte doek. Tijd voor grotere zalen, want dit talent is de kleine podia inmiddels stevig ontgroeid.

Up next: levi boon in podium en productiehuis Extrapool. De Utrechtse singer-songwriter bracht in 2023 haar eerste ep the grand scheme of things uit op vinyl en die ep is vanavond speciaal voor de Popronde verkrijgbaar op cd. Net als vele acts tijdens Popronde vandaag is het de eerste keer dat ze in Nijmegen optreedt. Geen volledige band vanavond, maar een duo dat in de spaarzame verlichte ruimte van Extrapool intieme indiefolk voor het voetlicht brengt. En waar bij een aantal acts deze dag de moshpits veelvuldig tierde, is er hier slechts sprake van stil genieten door het aanwezige publiek. Kwetsbare, persoonlijke nummers zoals 'building beginnings' en 'the grand scheme of things' kunnen rekenen op ademloze aandacht. De grote boze buitenwereld even buitengesloten en in stilte de wonderlijke kracht en emotie van muziek met elkaar ondergaan. Levi werkt inmiddels aan een volledig album. Als de ep en het optreden van vanavond daarvan een graadmeter zijn kunnen we iets schitterends verwachten.

Cataleya is wat misplaatst in BoulesBitesBar. Niet zij zelf overigens, want de talentvolle Arnhemse rapper was al deelnemer aan De Nieuwe Notie, het talententraject voor rappers, vocalisten, producers en beatmakers uit Oost-Nederland, bracht meerdere singles uit en stond al op onder meer het Valkhof Festival en Zwarte Cross. Nee, het is de locatie van haar optreden die wat pijn doet aan de ogen. Voor een helverlichte neon sign en staande in een met zand gevulde jeu de boules-bak doet ze haar performance, terwijl het publiek aan het eten en drinken is. Je gunt iemand een betere plek met de Popronde, want met haar optreden is niets mis: dat is zelfverzekerd, met fijne beats en een zelfbewuste boodschap in haar teksten.

Terug naar het Regionaal Archief Nijmegen waar Will Knox zijn intieme akoestische nummers ten gehore brengt voor een helaas ietwat minder gevulde zaal. Jammer, want de uit Londen afkomstige maar nu in Haarlem woonachtige Engelsman raakt met zijn openheid, podiumpresentatie en bedriegelijk eenvoudig klinkende liedjes. Een grootsheid als hij had toch een groter publiek verdiend tijdens de Popronde-avond. Grootsheid? Ja. Want Will Knox schreef onder meer mee aan ‘Arcade’ van Duncan Laurence en andere nummers die in totaal al 1 miljard streams hebben gehaald. Ook heeft hij inmiddels 5 Buma Awards en 1 ASCAP award (American Society of Composers, Authors, and Publishers) op zak. Gemiste kans dus voor bezoekers die er niet bij waren. Zij die er wel zijn worden overrompeld door pakkende en bommetjevol emotie geladen nummers die in een paar minuten een compleet verhaal vertellen. Denk aan traditionele songsmids als Leonard Cohen of wat recenter Damien Rice en Sean Rowe. Zijn debuutalbum English Silence komt eind september uit, dus temidden van zijn Popronde-avontuur. Hopelijk trekken de bezoekersaantallen nog wat aan, want Knox is poëzie op muziek gezet waar veel meer mensen kennis van zouden moeten nemen. Hadden we al gezegd dat hij een grootsheid is?

We sluiten onze Popronde-avond af in de Stadsschouwburg Nijmegen waar een andere Gelderse Poprondeact een thuiswedstrijd speelt. Misprint maakt Nederlandstalige gitaarpop waarbij ze zich laat inspireren door onder meer Spinvis en MAM. De band werkt aan hun eerste volledige album MONOBLOC die begin 2025 verschijnt, maar vanavond ligt de nadruk op hun reeds eerder verschenen werk. Zoals publiekslievelingen 'Lege koelkast' en 'Langs de Lange Lindelaan' van hun tweede ep Binnenkant van een raam die luidkeels en enthousiast meegezongen worden in het Theatercafé van de schouwburg.

De performance van Misprint is net zo energiek en levendig als hun nummers. Tom Verstappen (zang/toetsen) verlaat regelmatig zijn plekje op het podium om het publiek op te zwepen, iets dat eigenlijk niet of nauwelijks nodig is getuige het luidruchtige publiek. Jammer alleen dat het geluid af en toe niet zo goed is waardoor de puntige teksten slecht te horen zijn. Maar ach: het is de Popronde, het is een thuiswedstrijd en het is Misprint. Een gouden combi.

Met brandende voetjes lopen we vervolgens richting huis. En terwijl we de versleten schoenen in de hoek gooien en we ons plots bewust zijn van de stilte, komen alle indrukken van Popronde Nijmegen én de start van de Popronde nog eens in vogelvlucht voorbij. Het was weer een geslaagde aftrap, met wederom een aantal pareltjes. Het grootste rondreizende muziekfestival maakt zijn naam ook vanavond weer waar. Jonge, talentvolle acts een kans en podium geven. En wie weet: over een paar jaar - als sommige acts van deze editie wellicht in ZiggoDome staan - kunnen we zeggen dat ze hun doorbraak in de Popronde hadden en dat we er toen al bij waren.