Een boeiende duik in de Nijmeegse muziek-geschiedenis Een boeiende duik in de Nijmeegse muziek-geschiedenis

Punk, dance, Trianon, jazz, Doornroosje, rock, spoken word, Stella Kelder, hiphop, singer-songwriter, De Plak, The Matrixx, Vierdaagsefeesten, volksmuziek en de Dag van het Levenslied: de nieuwe tentoonstelling is een ‘trip down memory lane’ door de Nijmeegse muziekgeschiedenis met volop herkenning. Kijk, daar is Antillectual, de punkband die volgend jaar het vijfentwintig jaar bestaan aantikt. Zie, daar is Planet Rose in Doornroosje: de langstlopende dance-avond van Nederland.

En daar is Zo Moeilijk, de hiphopgroep die in de noughties grote successen vierde. Ervaar: de rockband De Staat is ook vertegenwoordigd. En aanschouw: Groadus van Nimwegen (Theo Eikmans), schrijver en vertolker van het officieuze volkslied van Nijmegen ‘Al mot ik Krupe’ heeft ook een plek gekregen. De ruimte is hier te beperkt om alles op te sommen wat er in de expositie aan bod komt aan bands, locaties en muzikanten, maar het is veel, met foto’s, tekst en uitleg, audiofragmenten (er is een audiotour) en persoonlijke bezittingen.

We pretenderen zeker niet dat we alles weten van de muziekgeschiedenis in Nijmegen, dus verrassingen waren er ook. Dat er volop beatgroepen waren in de jaren zestig in de Waalstad was enigszins bekend (bijvoorbeeld The Dukes, The Counts, The Mustangs, The Mods), maar dat de Nijmeegse indorockgroep The Black Magic (opgericht door de Molukse jongens Boy Tahalele en Paul Tureay) zo succesvol is geweest in het buitenland – met optredens in Duitsland en Spanje - komt als een verrassing. Groot in het buitenland, kleiner in Nijmegen.

Schrijver, stadsgids en verhalenverteller Frank Antonie van Alphen zegt het nog stelliger in zijn verhaal bij de opening: zonder The Black Magic had de (Nijmeegse) muziekgeschiedenis er heel anders uit gezien. Ook bijzonder om te zien: de ontwikkeling van hiphop in deze stad met invloedrijke groepen en artiesten en de grote plek die dance inneemt in Nijmegen. Tevens boeiend om te lezen hoe groot de jazz-scene was, met internationale toppers en Nijmegenaren als Pierre Courbois, Bo van de Graaf en Kika Sprangers. Hoewel er sinds een aantal jaren weer een groot jazzfestival in de Waalstad georganiseerd wordt, lijkt de tijd van roemruchte jazzconcerten en de jazz in de Stella Kelder toch voorbij: iets waar ook nog – met een lichte zucht van teleurstelling – aan gerefereerd wordt in het openingspraatje.

Eigenzinnige Klanken: een greep uit de Nijmeegse muziekgeschiedenis vanaf 1950 biedt een mooie dwarsdoorsnede van ruim 70 jaar muziek in de Waalstad, met volop her- en erkenning van wat er op muziek vlak al die decennia gebeurd is. Al moeten we eerlijkheidshalve zeggen dat er sommige genres ontbreken, zoals klassiek (De Vereeniging?), wereldmuziek (Music Meeting?) en metal (Fortarock?). Wellicht is dat een idee voor een vervolg-tentoonstelling. We hebben in ieder geval al wat namen toegevoegd aan de grote Wall of Fame op het eind van de expo. Daar kunnen bezoekers hun eigen Nijmeegse muziekhelden die nu nog ontbreken toevoegen. Te oordelen aan de vele namen die werden toegevoegd kán het bijna niet anders dat er een vervolgexpo komt. De huidige tentoonstelling loopt tot en met 9 maart 2025 in het Huis van de Nijmeegse Geschiedenis. Toegang is gratis.