Vrijdag van Soulcrusher 2023 blinkt uit in veelzijdigheid Vrijdag van Soulcrusher 2023 blinkt uit in veelzijdigheid

We kunnen The Devil’s Trade bestempelen als een typische Roadburn-act, maar ook voor Soulcrusher zijn dit soort acts de echte smaakmakers. De Hongaarse band rond Dávid Makó is donker en hard, maar allesbehalve een rechtdoorzee metalact. Zo worden op het vierde album Vidékek vannak idebenn folk en doom samengesmolten tot spannende landschappen. Zowel tijdens opener ‘Harom Arva’ als het daaropvolgende ‘Liminal’ wordt de spanning echter zeer nauwkeurig opgebouwd: als de energie er dan eenmaal uit barst voelt het als een verlossing. The Devil’s Trade blijft schakelen tussen nummers van de laatste drie albums, met titeltrack ‘Vidékek vannak idebenn’ als ideale afsluiter van een ijzersterke show.

Met Witching schuiven we weer een heel stuk op in het spectrum van de donkere muziek. Het Amerikaanse vijftal doet niet aan subtiliteiten: de band schakelt tussen sludge en black metal, waarbij vooral ook frontvrouw Jacqui Powell de show steelt. Haar vocalen staan als een huis en doen nergens onder voor het muzikale geweld. De nieuwe track ‘From Beneath’, van het aankomende album Incendium (27 oktober 2023), blinkt uit in veelzijdigheid en ook de titeltrack van datzelfde album is overweldigend. Het zijn die nummers die ervoor zorgen dat de band de rest van de avond een van de terugkerende onderwerpen is op het festival. Witching heeft vandaag veel zieltjes gewonnen.

Het Deense Afsky dompelt ons nog verder onder in de black metal, maar dit keer in een puurdere vorm. Eerder dit jaar bracht de groep rond Olde Pedersen Luk Omhundrede år uit, waarmee het de twee albums ervoor prachtig weet te combineren. Het levert nummers op als ‘Tak vor Alt’, ‘Frosne Vind’ en het hele fijne ‘Fred være med støvet’, die, ondanks dat ze dicht bij de roots van de black metal blijven, toch het genre lijken te overstijgen. Live boeten de verfijnde melodieën wel wat aan kracht in onder het gebulder van de blast beats. Hierdoor is de show van Afsky er vandaag een voor de echte black metalliefhebber.

In aanloop naar Dopelord, volgende week in Doornroosje, komt Belzebong nu vast de boel opwarmen. Beide Poolse bands staan garant voor een stevige bak stoner annex psychedelische doom, al dateert het nieuwste materiaal van Belzebong alweer van vijf jaar geleden. Dat maakt voor de impact van de muziek echter weinig uit. Nummers als ’Bong Thrower’ en ‘The Bong Of Eternal Stench’ hebben niets aan kracht ingeboet. De instrumentale songs werken hypnotiserend en de manier waarop alle instrumenten samensmelten tot één zwaar, traag geluid houdt het publiek duidelijk in zijn greep. Daarnaast is het ook een heerlijke afwisseling tussen al het vlottere geweld van vandaag.

“Panzerfaust is the boot stamping on a human face forever”: met zo’n tagline heb je eigenlijk geen introductie meer nodig. De Canadezen brachten vorig jaar The Suns of Perdition III: The Astral Drain uit – deel drie van een vierluik – en hebben dat album gebruikt om hun livereputatie nog eens extra te verstevigen. Zanger Goliath schippert tijdens de show tussen de voorkant van het podium en een katheder achter de drummer, waardoor de aandacht over de verschillende bandleden verdeeld wordt. We worden getrakteerd op een waanzinnige muur van geluid, waarin zowel de ritmesectie als de vocalen als het meeslepende gitaarwerk allemaal een hoofdrol opeisen. Tegen de tijd dat afsluiter ‘Promethean Fire’ uit de speakers dreunt hebben wij er eigenlijk nog geen genoeg van.

Een van de meest in het oog springende bands van deze editie is extreme metal/mathcoreband Pupil Slicer. De Britse band zou eigenlijk vorig jaar al op het festival staan, maar moest afzeggen voor de opnames van het nieuwe album. Wat in het vat zit verzuurt niet. Integendeel, de band trapt gretig af met ‘No Temple’ van dus dat nieuwe Blossom. Een heerlijke binnenkomer waarmee perfect de toon wordt gezet. Hoewel ook Josh Andrews (drummer) en Luke Fabian (bas) strak spelen, is het vooral zangeres/gitarist Kate Davies die in alle chaos de show steelt. Haar stem klinkt geweldig, vooral als ‘Momentary Actuality’ qua stijl alle kanten op vliegt.

Je zou kunnen zeggen dat het IJslandse Misþyrming de draad op lijkt te pikken waar Afsky een klein uur geleden gestopt is. Stilistisch gezien zit er echter nog wel wat verschil tussen de Denen en de Satanische black metal die we nu om de oren krijgen. Technische problemen bij de frontman zorgen er helaas voor dat het eerste deel van de show echter niet helemaal vlekkeloos verloopt. Gelukkig laten ze zich daar niet door uit het veld slaan, want met Með Hamri (2022) onder de arm hebben de heren toch weer een bak fijne nummers om te presenteren. Vooral het titelnummer van datzelfde album is een hoogtepunt van de show.

Violent Magic Orchestra is zonder twijfel de verrassendste act dit weekend. Nou is Japanse noise op zichzelf niet zo heel vreemd, maar deze combinatie van techno en metal moet toch echt even landen. Het klinkt als Paul Elstak, het klinkt als Baby Metal, het klinkt als Gabber Modus Operandi, het klinkt als black metal. Het meest frappante? Het lijkt nog te werken ook. Na een kwartier de kat uit de boom kijken gaan de vuisten de lucht in en zien we ‘gewoon’ een pit ontstaan. De beats blijven komen, zangeres Zastar voorziet het geheel van zang en grunts en een ander bandlid danst met zaklampen: we wisten niet hoe een “death rave” eruit moest zien, maar dit smaakt naar meer.

En dan staat er een echte pionier op het programma. Na geruime tijd in de black metalscene brengt de Franse muzikant Neige (Stéphane Paut) met zijn project Alcest in 2005 bracht de EP Le Secret uit. Het is dankzij die release dat Neige nog altijd wordt gezien als de grondlegger van het blackgaze genre. Hoewel de stijl van de band per album nog weleens wil verschillen, is het tweede album Écailles de Lune (2010) een van de albums die het dichtst bij die oer-blackgaze blijft. En laat dat nou het album zijn dat deze tour integraal wordt gespeeld .

Van alle nummers die Alcest vanavond speelt is ‘Solar Song’ het nummer dat de afgelopen jaren het minst vaak op de setlist stond. Echter, het gejuich waarmee ‘Percées De Lumière’ wordt onthaald, verraad dat dit een klassieker is waar de fans echt op stonden te wachten. Ook ‘Protection’ en ‘Sapphire’ van het meest recente Spiritual Instinct (2019) zijn in korte tijd uitgegroeid tot fan favourites en klinken vanavond fantastisch. Het spel van Neige en co. is subliem, de band laat niets aan het toeval over. Ze overdonderen misschien niet zoals de stevigere bands dat vandaag deden, maar overweldigen wel met prachtige, meeslepende tracks. Alle beloftes worden ruimschoots ingelost.

Als traditionele uitsmijter staat vandaag het Schotse zestal Ashenspire op het programma. We kunnen ons best doen er een label op te plakken (menigeen komt uit bij avant garde/progressieve black metal), maar het doet ons vooral denken aan de show van Daughters in 2019. De hoofdrollen zijn voor zanger Alasdair Dunn en saxofonist Dean Garrity, die ons aan de hand lijken te nemen door een woest landschap dat kapot is gemaakt door kapitalisme. Van opener ‘Béton Brut’ tot fenomenale ‘Plattenbau Persephone Praxis’: nieuwste plaat Hostile Architecture (2022) wordt hier geweldig uitgevoerd. Een fantastische afsluiter van de eerste dag!