De standplaats is nu Nijmegen en ineens was daar de ep Monuments of Anger In The Infrastructure of Boredom en een uitstekende show deze zomer op het Valkhof Festival tijdens de Vierdaagsefeesten. Vandaag, 7 oktober, verschijnt de nieuwe ep Cut The Flower, Watch It Wither. Geëngageerde post-punk in de geest van Parquet Courts en Idles. We belden met frontman Mart om bij te praten over alle nieuwe muziek.
Na een veelbelovende zege in 2016 tijdens de Nijmeegse studentenbandwedstrijd Kaf en Koren leken The Super Soakers klaar voor grote stappen. Krap een jaar later moesten ze echter de handdoek alweer in de ring gooien vanwege de chronische polsblessure van frontman Mart Boumans. Hoewel de individuele leden verdergingen met andere projecten bleef het rondom de band zelf jaren stil. Tot maart 2022.
In 2017 zijn jullie gestopt vanwege jouw gezondheidsklachten. Kan je ons mee terugnemen naar wat jullie deed besluiten weer terug bij elkaar te komen?
"Ik heb vrij lang gerevalideerd vanwege de aandoening aan mijn handen. Ik had geen grip meer op mijn lijf en er zat weinig vooruitgang in, dus ik had er eigenlijk geen vertrouwen meer in. Ik was eerst ook illustrator en dat ging ook niet. Ik besloot iets totaal anders te gaan doen en heb een tijd in de zorg gewerkt. Door te zwemmen gingen mijn handen ineens weer snel vooruit en kon ik ineens ook weer gitaarspelen. Ik moet er nog steeds wel een beetje op te letten, ik heb de neiging te veel te doen, maar ik merk voor nu geen terugslag dus dat is fijn."
"De terugkomst kwam ook deels vanwege mijn studie Cultuurwetenschappen. Hier vond ik weer de liefde voor het schrijven van teksten en toen dacht ik ‘welk bandje was nou eigenlijk het leukst en had het minste gezeik?’ en dat was eigenlijk gewoon The Super Soakers. Daarbij is het ook gewoon een fijn medium om dingen in de juiste vorm te gieten waar ik het niet mee eens ben of dingen die ik wil opklaren. Zo kwam ik weer bij The Super Soakers uit.”
Laten we eerst even teruggaan naar jullie release in maart, Monuments of Anger in the Infrastructure of Boredom. Deze is gemaakt en geschreven toen we allemaal in lockdown zaten, hoe kwam dat tot stand?
"Ik was in destijds op een feestje met veel mannen van mijn vaders leeftijd, bankier-achtige types die luchtgitaar stonden te spelen op The Ramones. Best wel sick dat krakers en punkers door dat soort mensen vroeger juist gehaat werden. De ideologie is er uitgevallen en punk symboliseert alleen nog maar een lichte rebelsheid waar je luchtgitaar op speelt met je mannenvrienden."
"Punk is sowieso vooral boosheid van witte mannen en andere vormen van boosheid stoppen we wat makkelijker weg. Punk is het enige monument van boosheid dat we cultureel overeind hebben gehouden. Kijk ook naar hoe Nijmegen een geromantiseerd beeld heeft van de Pierson-rellen. Nu associëren we het met een soort jeugdige rebelsheid, maar de tanks reden gewoon door de straten!”
Als we die ep dan naast die nieuwe leggen, dan lijkt het ook een stuk minder zwaarmoedig wat betreft thematiek. Op Monuments Of Anger lijk je vooral te doomscrollen onder late-stage capitalism, terwijl de wereld in brand staat maar op Cut The Flower, Watch it Wither hou je het allemaal wat dichter bij huis, klopt dat?
“(Lacht) Ja, absoluut en er komt zelfs nog begin volgend jaar een derde ep aan die een stuk persoonlijker is. De titel komt uit de tekst van het nummer ‘That’s Life’ en het gaat eigenlijk ook over mijn lijf. Ik realiseerde me dat ik daar absoluut geen grip op heb, dus als ik langs een sportschool fiets of een Rabobankboekje met een girlboss en de slogan ‘ik doe niks meer zonder doel’ erop zie moet ik lachen om het idee dat mensen denken grip te kunnen hebben op dingen. Aan de ene kant is het een flauwe dooddoener, aan de andere kant ook geen reden om bij de pakken neer te gaan zitten."
"Ik heb ook veel nagedacht over wat de rol van ironie is. Het is natuurlijk ook gekaapt in de vorm van memes en door sommigen zelfs doodverklaard als stijlvorm, maar ik denk dat het nog steeds mooi kan zijn. Ik ben heel erg op zoek naar hoe je ondanks dat alles er nog steeds oprechtheid in kan stoppen zonder dat het cynisch of nihilistisch wordt.”
Het klinkt ook veel meer, in vergelijking met die vorige ep, alsof je nu meer jouw eigen plek binnen dit alles probeert te vinden en hoe jij als individu omgaat met al die grote problemen die je signaleert maar niet zelf kan oplossen.
"Wel een beetje, ja. Ik denk dat ik zeker eerder ook wel een beetje weltschmerz ervaarde en nu denk ik meer van ja, er is altijd veel ellende te vinden geweest, dus het ligt eraan hoe je erop reageert. Er wordt een hoop angst gezaaid, ook door mensen die daar misbruik van willen maken. Ik zag toevallig een biografie van ons terug van zes jaar geleden waarin we zeiden ‘de wereld staat in de fik, dus wij zijn maar een band begonnen, geen idee of het helpt’, en zo kijk ik er eigenlijk nog steeds tegenaan."
In het bericht wat je op Instagram plaatste bij de nieuwe single ‘Heritocracy’ heb je het ook over hoe je niet alleen maar wil afbreken maar juist ook wil bouwen. Daar spreekt ook hoop en idealisme uit.
“Ja precies. Ik werd ontzettend moe van die nieuwe post-punk wave waarbij ik de muziek wel heel vet vind maar iedereen kijkt boos en inhoudelijk gaat het nergens over. Daarom heb ik het liedje ‘Bored Bands’ geschreven, wat een soort manifest is wat een band moet zijn. Als je als band zingt over verveeld zijn terwijl je in een band speelt dan kun je beter iets anders gaan doen. Ik vind het altijd stom als bands heel boos en stoer kijken op foto’s."
"Er zijn duizend manieren om links of geëngageerd te zijn en ik merk dat ik zelf een vrij contrasterend wezen ben. Ik vind het moeilijk altijd voor iedereen het goede te zeggen. Dan doe ik het liever op mijn manier met een rockband dan me bezig houden met overal exact het juiste woord voor te vinden. Al vind ik ook niet per se dat alles politiek moet worden, dat is ook vermoeiend. Maar ik heb er wel voor gekozen het voor deze band politiek te benaderen. De aankomende ep heb ik wel geprobeerd iets persoonlijker schrijven, ik merk dat ik dat bijna niet doe en dat wil ik wel uitdiepen. Dit is misschien wat meer predikend, maar dat vind ik ook wel leuk want de muziek vraagt er ook om.
Als eerste single is ‘Heritocracy’ dan ook bepaald geen lofzang voor de meritocratie. De tekst lijkt te gaan over de privileges die je geniet als muzikant maar toch lijk je uit te komen op ‘there’s nothing special about me’?
“Ja, het is inderdaad een beetje een soort analyse over artiesten als zijnde onderdeel van de creative class. Die wordt vaak alleen heel predikend en ook heel moralistisch. Eigenlijk moeten mensen gewoon iets meer nadenken en bij zichzelf checken zonder je daar gelijk ontzettend schuldig over te voelen. Iets van een bewustzijn zou ik toch wat sjieker vinden. Plus: verdiensten zitten ook weer vast aan het idee van grip. Als je in staat bent hard te werken, sta je er niet stil bij hoe een handicap of een ongeluk in je familie alles om kan gooien."
De titel van de ep is Cut the Flower, Watch it Wither, wat is de gedachte daarachter?
“Mijn vorige band was Slack Attack en toen we daarmee stopten zat daar veel gezeik om heen. De drummer schreef toen iets van ‘als je een bloem plukt, gaat ‘ie dood’ en dat vond ik een mooi iets. Het is een raar gegeven: we zien iets dat we mooi vinden in de natuur, we plukken het, vermoorden het eigenlijk, en dan zetten we het neer om er naar te kijken hoe het langzaam kapotgaat. Daar zit vergankelijkheid in, maar ook een bepaalde schoonheid. Dat vond ik een mooi beeld en het rijmt ook goed bij hoe wij als mens de arrogantie hebben te denken dat we alles maar kunnen controleren."
Al jullie nieuwe releases zijn zelf geproduceerd, hoe is het proces in de studio?
“Thijn, onze gitarist, werkt in een studio in Arnhem dus dat doen we helemaal zelf. Vaak zijn de liedjes nagenoeg al af als ik ze naar de band meeneem, maar ik merk ook dat we na al die jaren zo goed op elkaar ingespeeld zijn dat het meteen klinkt zoals het hoort te klinken. Ik merk dat alle 3 de leden weten hoe en wat ik wil; al wil ik dat het nóg meer de som der delen wordt. ‘Onto the Next Show’ is van onze bassist Freek en mij en hij heeft ook ‘Dopplegänger’ geschreven."
En er komt dus ook al een derde ep aan?
"Eén liedje wordt een soort sarcastisch kerstliedje waarvan mijn moeder al zei ‘oh ik krijg er echt een kerstgevoel bij’ wat ik leuk vond omdat ze de tekst verder niet verstaat. Op Blue Monday (16 januari - red.) komt de ep uit. Het is een vrij kille ep geworden die beter past bij donkere dagen. Ik zou het leuk vinden als mensen goed naar de teksten luisteren. Wat betreft energie vind ik dat de muziek de boodschap versterkt en dat is wat punk voor mij zou moeten zijn."